Οι πρώτες δέκα ως προς τα κέρδη τους εταιρείες στη Βουλγαρία κατέγραψαν το 2014 συνολικά 650 εκ. ευρώ κέρδος. Ταυτόχρονα, πάνω από το 50% των βουλγάρων συνταξιούχων λαμβάνουν από 150 ευρώ και λιγότερο μηνιαίως. Πρόκειται για επίσημα στοιχεία και πολύ ενδεικτικά των τεράστιων διαφορών στα εισοδήματα μεταξύ των διαφορετικών κοινωνικών στρωμάτων στη Βουλγαρία. Για ποια «κοινωνική οικονομία της αγοράς» μπορούμε να μιλάμε – και αυτό αναφέρεται στο Σύνταγμα της χώρας- αφού κάποιοι λαμβάνουν κατά μέσον όρο από 1000 ευρώ, όπως είναι στις τράπεζες, τις ασφαλιστικές εταιρείες και την ενέργεια, ενώ άλλοι πρέπει να ζουν με 65 ευρώ το μήνα, όσο είναι η λεγόμενη «κοινωνική σύνταξη» στη χώρα;

Η ερώτηση είναι ρητορική και ανόητη από οικονομική άποψη, επειδή εκείνοι, που έχουν δουλειά, λαμβάνουν μισθό ανάλογα με την προσωπική τους συμβολή – όσο περισσότερο δουλεύουν και όσο καλύτερα αποτελέσματα έχουν, τόσο καλύτερα πληρωμένοι είναι και εδώ δεν μπορούν να υπάρχουν περιορισμοί. Αλλά η ερώτηση δεν είναι ρητορική για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, που για διάφορους λόγους δεν μπορούν να δουλεύουν και βασίζονται στις συντάξεις τους. Τόσο πολλοί φτωχοί πολίτες δεν είναι προς όφελος κανενός. Ούτε της πολιτικής τάξης, ούτε των επιχειρήσεων.

Από την 1^η Ιουλίου οι συντάξεις στη Βουλγαρία αυξάνονται και η μέση θα γίνει περίπου 170 ευρώ. Αυτό, βάσει του νόμου, γίνεται κάθε χρόνο. Τώρα η αύξηση θα είναι 2,6% για όλους τους συνταξιούχους. Δηλαδή, ένας μέσος συνταξιούχος θα λαμβάνει 3,5 ευρώ περισσότερο. Κανείς δεν είναι περήφανος μ’ αυτήν την ελάχιστη αύξηση και κανείς δε χαίρεται, επειδή είναι τόσο ασήμαντη, που δε θα αλλάξει τίποτε στη μίζερη ζωή των συνταξιούχων στη Βουλγαρία. Ενώ οι ίδιοι γίνονται όλο και περισσότεροι, επειδή ο πληθυσμός της Βουλγαρίας απειλητικά γερνά, ενώ οι νέοι μεταναστεύουν σε αναζήτηση καλύτερης ζωής. Αυτό το γεγονός δεν προμηνύει τίποτε το καλό για κανένα. Επειδή με την αύξηση του αριθμού των αφερέγγυων η αγορά δεν μπορεί να προοδεύει και να «τραβά» το ΑΕΠ, ενώ έτσι δεν υπάρχει από πού να έρθουν χρήματα για την αύξηση των ταπεινωτικών συντάξεων. Φαύλος κύκλος, από τον οποίο λες και δεν μπορούμε να βγούμε και να βρούμε τον σωστό δρόμο ανάπτυξης.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα