Η Βουλγαρία κατατάσσεται μεταξύ των πρώτων στον κόσμο στην ταχύτητα και την ποιότητα, αλλά και τις χαμηλές τιμές πρόσβασης στο Διαδίκτυο. Την ίδια στιγμή, οι στατιστικές δείχνουν ότι αυτό το τεχνολογικό επίτευγμα του σύγχρονου κόσμου, χωρίς το οποίο η ζωή και τη λειτουργία των επιχειρήσεων είναι πλέον εντελώς αδιανόητη, παραμένει απρόσιτη για το 33% των Βουλγάρων, ενώ μόνο το 10% των επιχειρήσεων της χώρας χρησιμοποιούν το World Wide Web για την πώληση των προϊόντων τους.

Αυτή η σημαντική διαφορά, σε σύγκριση με τις αναπτυγμένες δυτικές χώρες, δεν οφείλεται μόνο σε οικονομικούς λόγους, αλλά, σε μεγάλο βαθμό, και στην πολιτιστική καθυστέρηση και το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης – το 68% των Βουλγάρων δεν γνωρίζει να χρησιμοποιεί Η/Υ. Αλλά, σε τελική ανάλυση, όλα εξαρτιούνται από το χρήμα και, πιο συγκεκριμένα, από το πόσα διαθέτει ο καθένας. Κι αυτό επειδή τα ενδιαφέροντα και οι δραστηριότητες που αφορούν στην εκπαίδευση, τα πολιτιστικά δρώμενα είναι πανάκριβες «ψυχαγωγίες» για τους ανθρώπους οι οποίοι, συχνά, αμείβονται με τον, εγγυημένο από το κράτος, κατώτατο μισθό των 210 ευρώ το μήνα. Τι να πρωτοπληρώσουν με τα άθλια αυτά χρήματα; Τα τρόφιμα, την ηλεκτρική ενέργεια, τα φάρμακα ή το Διαδίκτυο και τον Η/Υ; Είναι φυσικό και κατανοητό, ότι οι Η/Υ και το Διαδίκτυο έρχονται σε μια από τις τελευταίες θέσεις μεταξύ των προτεραιοτήτων πολλών Βουλγάρων. Αυτό το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό για τις φτωχότερες περιοχές της χώρας, κυρίως για το βόρειο τμήμα της, όπου η βιομηχανία ή οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση, είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Η βορειοδυτική Βουλγαρία έχει το χαμηλότερο ποσοστό των νοικοκυριών που χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο, σύμφωνα με μελέτη των στατιστικών στοιχείων της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας. Μόνο το 58,6 τοις εκατό των οικογενειών της περιοχής, έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Όσον αφορά την εκπαίδευση ως ένας παράγοντα που επηρεάζει τον «ηλεκτρονικό αλφαβητισμό» και το σερφάρισμα στο Διαδίκτυο, θα πω μόνο ότι, περίπου, το 90% των αποφοίτων των ΑΕΙ είναι διαδικτυακά ενεργό. Δυστυχώς, αυτοί αποτελούν μόνο το 1/4 του βουλγαρικού πληθυσμού.

Το Διαδίκτυο, εκτός από το ότι προσφέρει ψυχαγωγία, στις μέρες μας γίνεται όλο και περισσότερο ένα επιχειρηματικό εργαλείο και μέσο της εργασίας. Το 60% των Ευρωπαίων, τουλάχιστον μία φορά το μήνα, αγοράζουν κάτι μέσω του Διαδικτύου. Αυτός είναι ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να παραμείνουν αδιάφορες μπροστά σε ένα τέτοιο ισχυρό εργαλείο μάρκετινγκ. Σε αυτό το πλαίσιο, η Βουλγαρία υστερεί. Λιγότερο από το 10% των επιχειρήσεων της χώρας έχουν ηλεκτρονικά καταστήματα και πραγματοποιούν διαδικτυακές πωλήσεις. Κι αυτό, επίσης, οφείλεται σε οικονομικούς λόγους. Περισσότερο από το 70% των επιχειρήσεων στη χώρα είναι μικρές ή μεσαίες και οι επενδύσεις σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές και κατάλληλο λογισμικό, είναι συχνά αδύνατες και μερικές φορές περιττές, λόγω των περιορισμών σε ότι αφορά στην περίμετρο και σφαίρα λειτουργίας τους.

Αλλά το πιο τραγικό από όλα είναι, ίσως, οι μοιραίες καθυστερήσεις και η συνεχής αναβολές της εισαγωγής της ηλεκτρονικής δημόσιας διοίκησης στη χώρα. Κάποτε υπήρχαν ακόμη και ειδικό υπουργείο για το σκοπό αυτό, το οποίο έχει ξοδέψει εκατοντάδες εκατομμύρια από ευρωπαϊκά κονδύλια, χωρίς κανείς να ξέρει για τι ακριβώς, ούτε και με ποια οφέλη για τους πολίτες.

Παρήγορα, σ’ αυτό το δυστυχισμένο φόντο, είναι τα δεδομένα της στατιστικής, τα οποία δείχνουν ότι, αν και αργά και διστακτικά, οι νέες τεχνολογίες συνεχώς εξελίσσονται και καταλαμβάνουν νέες θέσεις στη βουλγαρική κοινωνία.

Μετάφραση: Βανιώτης Σταύρος