«Η χαρά από την Ανάσταση δεν πρέπει να μένει μόνο μέσα στο ναό», λέει ο Νικόλα Αντόνοφ, που εργάζεται στον τομέα των τεχνολογιών πληροφορικής, αλλά η εκκλησιαστική μουσική «κρατά το ίσο» στη ζωή του. «Πρέπει να διατηρούμε αυτή τη χαρά ειδικά στις δύσκολες στιγμές μας και καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας, αλλά το σημαντικότερο είναι να τη μοιραζόμαστε με τους συνανθρώπους μας γιατί αυτό είναι το νόημα της Ανάστασης.»

Η επαγγελματική πορεία του Νικόλα Αντόνοφ περνά από τη Βουλγαρική Εθνική Τηλεόραση και από τη Βουλγαρική Εθνική Ραδιοφωνία, όπου έκανε εκπομπές με ορθόδοξη χριστιανική θεματολογία. Έχει τελειώσει το Ιεροδιδασκαλείο στη Σόφια και τραγουδά σε επαγγελματικές εκκλησιαστικές χορωδίες. Διδάχτηκε κλασσικό τραγούδι με τον μαέστρο Γκεόργκι Κούζμανοφ.

Για τους φίλους της Βουλγαρικής Ραδιοφωνίας ο Νικόλα επέλεξε κάποια αναστάσιμα κομμάτια από το ρεπερτόριο του συγκροτήματος «Τρισάγιον», το οποίο έχει ιδρύσει μαζί με τον τραγουδιστή της όπερας και παιδαγωγό Σβετοσλάβ Τσανκόφ. Πρόκειται για μουσικό σύνολο, στο οποίο συμμετέχει ένας σολίστας και κάμποσοι ψάλτες που κρατάνε το ίσο.

Ο Νικόλα Αντόνοφ είναι επίσης μέλος της χορωδίας «Άγιος Ιωάννης Κουκουζέλης ο Αγγελόφωνος», του οποίου το ρεπερτόριο συμπεριλαμβάνει πολυφωνικές συνθέσεις και μονωδίες.

Τη νύχτα του Πάσχα το βασικό μήνυμα είναι το «Χριστός Ανέστη» και ο ομώνυμος ύμνος τραγουδιέται 40 μέρες ως την Ανάληψη.

Το επόμενο έργο λέγεται «Η ημέρα της Ανάστασης». «Η σύνθεση είναι του Ζέκο Παβλόφ, ενός καθηγητή μουσικής που έζησε στη Βάρνα στα τέλη του 19^ου αιώνα και μαθήτευσε δίπλα σε έλληνες τεχνίτες από την Σχολή της Κωνσταντινούπολης. Όταν λέμε «βυζαντινή» συχνά καταλαβαίνουμε «ελληνική», αλλά το Βυζάντιο ήταν ένα συνονθύλευμα από λαούς, πολιτισμούς και εξωτερικές επιρροές. Αν και οι εκκλησιαστικοί ύμνοι είναι στα ελληνικά, οι δημιουργοί τους ανήκαν σε διάφορες εθνότητες και υπήρχαν και Βούλγαροι που συνέχισαν να συνθέτουν τέτοια μουσική ακόμα και μετά την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.», επισημαίνει ο Νικόλα Αντόνοφ.

Αν και η καθημερινότητα σήμερα είναι όλο και πιο πιεστική, ο Νικόλα, που έχει και οικογενειακές και επαγγελματικές υποχρεώσεις, βρίσκει τον απαραίτητο χρόνο για το τραγούδι. Έχει δημιουργήσει επαφές με γνωστούς μουσικολόγους και ψάλτες και συχνά ταξιδεύει ως την Ελλάδα, όπου είναι μέλος της χορωδίας «Δομεστικοί της Δράμας», την οποία διευθύνει ο Γρηγόρης Παπαεμμανουήλ. Πρόσφατα τραγούδησαν στην Σμύρνη και θα έχουν σύντομα συναυλίες στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Πως νιώθει όταν ψάλλει;

«Το τραγούδι είναι ο τρόπος μου να σώσω την ψυχή μου», λέει ο ψάλτης. – «Το νόημα της ζωής μου είναι να προωθώ αυτή τη μουσική. Ο άνθρωπος δυσκολεύεται να ολοκληρώσει οποιοδήποτε έργο, είμαστε ατελείς και το μόνο που μας απομένει είναι να αναπτύσσουμε τουλάχιστον τα ταλέντα μας. Μετά από τη νηστεία και τη συμμετοχή μας, έστω νοητά στα πάθη του Χριστού, η εκκλησία μας δίνει ένα χαρμόσυνο μήνυμα: «Η ημέρα της Ανάστασης μας αγιάζει. Ο Θεός πέρασε από τον θάνατο στη ζωή και από τη γη στον ουρανό». Ας διαφυλάξουμε αυτήν την είδηση μέσα μας για τις δύσκολες στιγμές μας. Αυτό θα σημαίνει πως η εκκλησία έχει εκπληρώσει τον σκοπό της, ο οποίος είναι να δίνει ελπίδα.»

Ο ψαλμός «Ὁ῎Αγγελος ἐβόα» συνετέθη στην πόλη Ελένα, πολιτιστικό κέντρο της Βουλγαρίας τον 19^ο αιώνα. Το στυλ είναι Πολίτικο, αλλά είναι γραμμένο σε εκκλησιαστική σλάβικη γλώσσα και φέρει το πνεύμα του λαού μας.

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο