Το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο κατάργησε το διάταγμα του Υπουργικού Συμβουλίου, με το οποίο επίσημα καθορίστηκε κατώτατος μισθός 230 ευρώ από την 1^η Ιανουαρίου του 2017. Τώρα ο κατώτατος μισθός ανέρχεται σε 210 ευρώ. Η απόφαση του δικαστηρίου δεν είναι οριστική και υπόκειται σε έφεση σε προθεσμία 14 ημερών σε πενταμελή συνεδρίαση του Ανωτάτου Διοικητικού Δικαστηρίου. Σχεδόν ταυτόχρονα μ’ αυτή τη δικαστική απόφαση η κυβέρνηση υποσχέθηκε επίσημα, ότι έως το 2020 ο κατώτατος μισθός θα αυξάνεται με 25 ευρώ κάθε χρόνο. Το δικαστήριο εξήγησε, ότι ακυρώνει το κυβερνητικό διάταγμα, επειδή δε συζητήθηκε προκαταρκτικά με όλους τους κοινωνικούς εταίρους και πιο συγκεκριμένα με τις εργοδοτικές οργανώσεις. Τώρα η κυβέρνηση θα ασκήσει έφεση της δικαστικής απόφασης, θα πραγματοποιήσει διαβουλεύσεις με τους εργοδότες και μετά θα επανεπιβεβαιώσει το προηγούμενο διάταγμα.

Όλη αυτή η κατάσταση λέει πολλά για τα προβλήματα της βουλγαρικής οικονομίας. Επειδή, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία περίπου το 12% των εργαζομένων στη χώρα ασφαλίζονται βάσει του κατώτατου εργατικού μισθού, αλλά οι πραγματικοί μισθοί τους είναι πολύ υψηλότεροι και απλώς δε δηλώνονται. Αυτό επηρεάζει αρνητικά το ασφαλιστικό σύστημα και το σύστημα συνταξιοδότησης, αλλά ο καθένας λέει στον εαυτό του «καλύτερα περισσότερα χρήματα σήμερα, παρά υψηλότερη σύνταξη αύριο». Αυτή η συμπεριφορά μεγάλου μέρους των απασχολημένων στη βουλγαρική οικονομία, έχει την εξήγησή της. Ο επίσημος κατώτατος μισθός είναι τόσο μικρός, που κανείς δεν μπορεί να βασισθεί σ’ αυτόν, για να ζήσει. Δε φθάνει ούτε για την πληρωμή των πιο βασικών εξόδων ενός νοικοκυριού, ας μη μιλάμε για αυτοκίνητο, εκδρομές και βιβλία.

Οι εργοδότες από την πλευρά τους δε θέλουν να πληρώνουν περισσότερο, επειδή το δικό τους μερίδιο στις κοινωνικές πληρωμές είναι αρκετά βαρύ. Εμπειρογνώμονες υπολογίζουν, ότι αυτά τα κοινωνικά έξοδα ανέρχονται σε περίπου 40% από τον πραγματικό εργατικό μισθό. Δηλαδή εάν λαμβάνει κανείς επίσημο μισθό 1000 ευρώ, ο εργοδότης θα χρειάζεται να πληρώσει 1400. Αυτό είναι απαράδεκτο και αδύνατο για πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Γι’ αυτό η μπίζνες αντιτάσσεται κατηγορηματικά στην πολιτική αυτόματης διοικητικής αύξησης του κατώτατου μισθού, που σκοπεύει να ακολουθήσει η κυβέρνηση. Έτσι οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο πλευρών κάθε χρόνο θα είναι πολύ δύσκολες, ενώ οι καλές προθέσεις των επίσημων αρχών αμφισβητούνται. Ακόμη περισσότερο, που οι επιχειρήσεις απειλούν με περικοπές και αύξηση της ανεργίας, εάν η κυβερνητική πολιτική εφαρμοστεί πραγματικά, και επιμένουν για αύξηση των μισθών ανάλογα με την αύξηση της παραγωγικότητας.

Από την άλλη, όμως, ο υψηλότερος κατώτατος μισθός παίζει θετικό ρόλο, επειδή αυξάνει την κατανάλωση, που ουσιαστικά είναι ο πραγματικός και ο σημαντικότερος κινητήρας της οικονομικής αύξησης στη Βουλγαρία τα τελευταία χρόνια. Παραμένει η κυβέρνηση να πείσει με συγκεκριμένες ενέργειες την μπίζνες, ότι και αυτή θα κερδίσει απ’ αυτή τη συναλλαγή. Τι ακριβώς θα προτείνει η κυβέρνηση στους εργοδότες δεν είναι σαφές, επειδή οι απαιτήσεις των επιχειρηματικών κύκλων είναι αρκετές και η κυβέρνηση πρέπει να κρίνει σε ποιες απ’ αυτές μπορεί να ανταποκριθεί προς όφελος της κοινωνίας.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα