Στη Μασσαλία – πολυπολιτισμική πόλη αντιθέσεων, ο 13χρονος Φρανσουά συναντά την όμορφη Αλγερινή Φάτιμα, η οποία θα τον οδηγήσει στον δρόμο προς την ωρίμανση και τη συνειδητοποίηση του νοήματος της ανθρώπινης ζωής, για να κάνει αργότερα τα βήματα πίσω προς το σπίτι…

Μετά από χρόνια περιπλανήσεων στον κόσμο, η νεαρή συγγραφέας Καμέλια Κούτσερ παρουσιάζεται στο βουλγαρικό κοινό με το πρώτο της μυθιστόρημα «Σπίτι». Και παρά το γεγονός ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα μοιράζεται τη ζωή της ανάμεσα στη Ρωσία, την Ελβετία, την Ισπανία και τη Γαλλία, η συγγραφέας επιλέγει να εγκατασταθεί στη Βουλγαρία, γιατί το σπίτι είναι εκεί που επιστρέφεις το βράδυ και ξεκουράζεσαι.

Στην ουσία η Βουλγαρία μια φορά γίνεται σπίτι της, όταν 7χρονη επιστρέφει από τη Ρωσία για να προπονείται τένις και να προετοιμάζεται για το επάγγελμα της αθλήτριας. Μέχρι τότε το κορίτσι ζει στη μητρική της πόλη Σικτιβκάρ, επειδή η μητέρα της είναι Ρωσίδα. Στην ηλικία 14 χρονών όμως, όταν πρόκειται να αντιμετωπίσει τις σοβαρές προκλήσεις του αθλητισμού, αντικαθιστά το γήπεδο τένις με μια υπέροχη ελβετική βεράντα με θέα στη λίμνη της Γενεύης. Και ατενίζοντας την απέναντι γαλλική όχθη, εμπνέεται να γράψει τα πρώτα της ποιήματα.

Η Καμέλια ανακαλύπτει τη μαγεία των λέξεων από μικρή, αφού έμαθε μόνη της να διαβάζει και από τότε η μαγεία τους δεν την εγκαταλείπει. Η μις Μπάρετ – η δασκάλα αγγλικών στο ελβετικό οικοτροφείο, στην οποία η Καμέλια δείχνει τα ποιήματά της, την υποστηρίζει, πιστεύοντας στο λογοτεχνικό ταλέντο της. Τις πρώτες μερικές σελίδες του μυθιστορήματός της η συγγραφέας γράφει πριν από οχτώ χρόνια, αλλά τις βάζει πέρα – ώσπου να αισθανθεί έτοιμη να ολοκληρώσει την ιστορία, η οποία μετατράπηκε σε καθρέφτη του προσωπικού αισθήματος για τον δρόμο του ανθρώπου.

Είναι μια ταλαιπωρημένη ιστορία, μέρος του δρόμου της ζωής μου, η οποία πολλά χρόνια γεννιόταν μέσα μου – αλλά μάλλον σαν ατμόσφαιρα και αίσθηση για τους ανθρώπους και τον κόσμο – λέει η Καμέλια Κούτσερ. Η δράση εκτυλίσσεται στη Γαλλία, διότι σπούδασα στο γαλλικό μέρος της Ελβετίας, ταξίδεψα συχνά εκεί, έμεινα στο Παρίσι και μιλάω γαλλικά. Και η Μασσαλία μου φάνηκε το πιο κατάλληλο μέρος, στο οποίο να θίξω το θέμα για την πολυπολιτισμικότητα, λαμβάνοντας υπόψη και το γεγονός ότι οι χαρακτήρες μου Σαΐντ και Φάτιμα έρχονται από την Αλγερία. Γι’ αυτό και ένα μέρος της υπόθεσης εκτυλίσσεται σ’ αυτή τη λιμενική πόλη, φορέα διάφορων πολιτισμών.

Πλέκοντας τη μοίρα του Φρανσουά, καθηγητή στη Σορβόννη, με αυτή της Αλγερινής Φάτιμα και του αγαπημένου της Σαΐντ, η συγγραφέας παρακολουθεί τις μοιραίες γραμμές, τις οποίες ζωγραφίζουν οι θρησκείες στη ζωή των ηρώων της και κυρίως την αίσθηση καθήκοντος.

Ενώ έγραφα το μυθιστόρημα «Σπίτι», με ενδιαφερόταν πιο πολύ ο ίδιος ο άνθρωπος – λέει η συγγραφέας. – Πιστεύω ότι ανεξάρτητα από το πού μεγαλώσαμε, σε πιο σημείο του κόσμου ζούμε και τι θρησκεία έχουμε, οι βασικές μας ανθρώπινες αρχές, ιδιότητες και επιθυμίες είναι οι ίδιες. Και ακόμη αν γυρίσουμε πίσω στην ιστορία, θα δούμε ότι οι ανάγκες της ψυχής είναι πάντοτε καθολικές. Ακριβώς αυτό προσπάθησα να δείξω με το πάζλ πλεκομένων ανθρώπινων μοιρών. Όσον αφορά την αποξένωση, ο καθένας μας το βιώνει σε ορισμένη περίοδο της ζωής του – στα παιδικά χρόνια, στην περίοδο ωρίμανσης ή σε μεγαλύτερη ηλικία. Και κρίνοντας από τα σχόλια των αναγνωστών, νομίζω ότι αισθάνονται τη φωνή του παιδιού μέσα τους, η οποία στο βιβλίο παρουσιάζεται από τον Φρανσουά.

Λόγω της ασυνήθιστης μοίρας της, η Καμέλια Κούτσερ έχει μάθει να βλέπει τον γύρω κόσμο πέρα από το γνωστό και το οικείο. Γι’ αυτό λέει μια ιστορία που συμβαίνει μακριά από το σπίτι. Η συγγραφέας ήδη γράφει το δεύτερο της μυθιστόρημα, η δράση του οποίου εκτυλίσσεται στην Ιταλία, αλλά λέει ότι βλέπει υποθέσεις και στη Βουλγαρία, για τις οποίες όμως της είναι απαραίτητος ακόμη λίγος χρόνος – για να μεγαλώσει.

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα