Ο ζωγράφος Γιάνκο Γιάνεβ κέρδισε το κοινό με την έκθεσή του «Η ομορφιά της Βουλγαρίας». Στους πίνακές του βλέπουμε την Τριάβνα με τον πύργο με το ρολόι, το παλάτι στο Μπαλτσίκ, τα παλιά σπίτια με τις όμορφες αυλές, τα βουνά…Τα τοπία του είναι αρμονικά και ηρεμούν, είναι απόλαυση να τα κοιτάς. Ο ζωγράφος προτιμά τα ζεστά και φωτεινά χρώματα.

«Κανένας δεν είναι μόνο χαρούμενος ή μόνο λυπημένος, λέει εκείνος σε συνέντευξή του για το Ράδιο Βουλγαρία. Ο καθένας φτάνει στην κάθαρση μέσα από την αυτοκριτική και την μετάνοια. Είμαι αισιόδοξος και χάρη στην πνευματική άσκηση. Δεν θυμάμαι πότε ξεκίνησα να ζωγραφίζω. Τελείωσα το πανεπιστήμιο το 1988 και έφτιαξα δική μου εταιρία. Άρχισα να πουλάω τους πίνακές μου και να κάνω αντίγραφα. Ένας εκδοτικός οίκος μου πρότεινε να κάνουμε ένα ημερολόγιο και έτσι ξεκίνησε ο κύκλος «Η ομορφιά της Βουλγαρίας».

Το να δημοσιεύεις ημερολόγια δεν είναι εύκολη δουλειά. Ο Γιάνκο μερικές φορές εκδίδει 4-5 ημερολόγια τον χρόνο και ασχολείται και με το μάρκετινγκ.

«Δεν είναι εύκολο στην Βουλγαρία να ζεις μόνο από την τέχνη, λέει εκείνος. Αλλά δεν νομίζω πως κάποτε ήταν διαφορετικά. Η ιστορία της τέχνης μας δείχνει πως οι καλλιτέχνες δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς πλούσιους μαικήνες και την εκκλησία που έκανε τις πιο μεγαλόπνοες παραγγελίες. Το καλύτερο μοντέλο είναι να μπορείς να συνδυάζεις το ταλέντο στην ζωγραφική με εμπορικό ένστικτο αλλά δεν συναντιέται συχνά». 

Ποια είναι η διαδικασία της δημιουργίας ενός πίνακα;

«Πρώτα χρειάζεσαι ιδέα, λέει ο ζωγράφος. Μπορεί να επιθυμείς να εκφράσεις κάτι αλλά πρέπει να επιλέξεις κάτι συγκεκριμένο για να του μεταδώσεις το νόημα που θέλεις. Η φύση μας προκαλεί αλλά και μας δεσμεύει και περιορίζει. Δύσκολες είναι οι πρώτες πινελιές. Έπειτα σε συνεπαίρνει και κυλάει αλλά δύσκολο είναι και το τέλος γιατί δεν είναι εύκολο να αποφασίσεις πότε να σταματήσεις, πότε αυτό που έχεις κάνει είναι αρκετό».

Ο Γιάνκο Γιάνεβ χρησιμοποιεί κυρίως λαδομπογιές και ακουαρέλες.

«Οι ακουαρέλες είναι πιο δύσκολες, λέει εκείνος. Η γνώμη μου είναι επίσης ότι είναι περιορισμένο μέσο έκφρασης. Γι’ αυτό τις χρησιμοποιώ αλλά προτιμώ το λάδι. Είναι και το κοινό που σε αντιμετωπίζει με πιο μεγάλη σοβαρότητα όταν ζωγραφίζεις με λαδομπογιές. Οι άνθρωποι με γνωρίζουν μέσα από τα πιο εμπορικά μου πρότζεκτ – κάρτες, ημερολόγια και αντίγραφα τα οποία είναι ρεαλιστικά, σουρεαλιστικά ή σε στυλ μαγικού ρεαλισμού αλλά κάνω και αρκετά αφηρημένα πράγματα. Δεν μου αρέσει να είμαι μονόχνοτος».

Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα