Po kështu si flladi detar, dëshira për aventura tek disa njerëz nuk pushon asnjëherë. Doni Kallçeva dhe Venelina Veliçkova na e dëshmojnë këtë duke na treguar histori për pushimin e tyre të verës pak më të ndryshëm. Në vend që të shtrihen në rërën e plazhit, të dyja shoqet vendosin të kalojnë përmes të gjithë bregdetit bullgar të Detit të Zi me një kaike me dy vende. Ideja për udhëtimin vjen në mënyrë të papritur dhe pas një përgatitje prej dy javëve Doni dhe Venelina bëhet femrat e para, të cilat e kalojnë distancën nga Durankullak deri në Rezovo me kaike.

Vajzat kalojnë 12 ditë në kanotazh. Çdo natë flenë në çadra. Takojnë delfinë, peshkatarë, skërfiste, turistë. Kurse temperaturat mjaft të larta ditore e ndërlikojnë edhe më tepër misionin e tyre. Larmia e karaktereve njerëzore, me të cilat ndeshen, është e madhe – që nga njerëzit të cilët i dëbojnë nga plazhet, deri të tillë, të cilët mundohen t’u ndihmojnë me çdo lloj mënyre. Për përjetimet më emociononte tregon Doni, e cila punon mbi projekte joqeveritare dhe ka përvojë me kaiken dhe lundrimin me vela dhe Venelina, e cila merret me organizatat joqeveritare dhe marketing, por i pëlqen shumë dhe sportet ekstreme:

“Një kanotazh i tillë ka aspekte të shumta. Është gjë shumë e këndshme nga ana e ngarkesës fizike, për nga pamjet shumë të bukura të cilat i shikon, takimet me njerëzit dhe fakti të jesh vetëm në det. Për mua shumë pozitiv qe fakti, se na duhej mjaft kohë të bëhemi një ekip, pavarësisht se njohim shumë mirë njëra-tjetrën. Unë gjithmonë kam lundruar vet dhe tani e pash, sesa akoma kemi për të ndërtuar marrëdhëniet midis nesh” – tregon Doni, kurse Venelina shton:

“Mua më bëri një përshtypje të madhe kontrasti nëpër bregdetin tonë të Detit të Zi. Unë mendoja se, disa vende duken keq, se janë të ndërtuara së tepërti, plot me xhetë, të cilët formojnë dallgë dhe mund të na kthejnë. Por, këto vende dolën edhe më të pakëndshme, saç e prisja. Doli se, shumë afër tyre ka akoma skaje të virgjëra, të cilat janë tepër të bukura dhe janë në kontrast me vendpushimet e ndërtuara.”

Që të mund të ruajnë formën dhe të mos ta lënë trupin pa ujë, gratë e reja mbështeten tek ushqimi i shëndetshëm. Ato nuk lenë pa provuar dhe supën prej peshkut të freskët detar dhe t’i bëjnë klasifikim. Supën më të shijshme e hanë në qytetin Shablla. Për vështirësitë në det tregojnë të dyja:

“Deti nuk është një pengesë. Deti është aty, ku ekziston. Kur hyn, pa rëndësi nëse je me kaike, jahte ose me dyshek të fryrë, duhet të hysh me respekt dhe njohuri për forcat personale. Atëherë deti është një shok. Por ama kur nuk i merr parasysh shënimet ose e heq veten si një njeri tepër të bindur në vetvete, atëherë kjo mund të kthehet në një kërcënim. Tek ne kishte momente, më në veçanti rreth qytetit Varna, kur e menduam se e kemi mbivlerësuar veten. Ditët e para qenë me një erë shumë të fortë. Ne u lodhëm shumë duke i vërtitur velat kurse distanca qe pothuajse jo shumë e madhe. Kaluam përmes gjirit të Varnës për të shkurtuar distancën, ku kishte dallgë të larta, me majë. Aty u luhatëm pak, qe kufiri i lart i forcave tona. Mbetëm tri ditë në kampingun Gradina, sepse kushtet meteorologjike nuk qenë të përshtatshme dhe nuk donim që të rrezikojmë përsëri.”

Shok i të dyja shoqeve gjatë kohës së udhëtimit është shpendi prej gome talisman Choffy Choff, e cila del dhe shpëtimtare e gjendjes së mirë shpirtërore në momentet, kur orët për kanotazh pushtojnë vetëdijen me monotoninë e vet.

“Unë kisha një nga përjetimet e mia më të forta me kaike në përgjithësi. Rastisi në Irakli. Hyra të lahem në det dhe një delfin i madh u hodh në një distancë prej rreth 5 metrave nga unë. Mbeta me të vërtetë pa frymë – tregon Doni, kurse Venelina shton: Interesantja është se për 2 ose 3 ditë mundesh të harrosh për ditët e zakonshme të qytetit. Shumë shpejt kalon në një regjim tjetër, më në veçanti kur je në det. Ne u shkëputëm për dy javë, që nuk është dhe kushedi sesa shumë, por ajo të cilën e përjetuam është jashtëzakonisht e fortë. Ja rekomandoj secilit, i cili mund t’ia lejoi vetes. Nuk është e domosdoshme që njeriu të bëjë arritje të mëdha sportive ose të ketë një përvojë shumë të madhe. Unë nuk kisha një përvojë të madhe, por qesh me njerëzit e përshtatshëm dhe në sajë të tyre dhe të llogaritjes për mundësitë e mia fizike, pata sukses. Pavarësisht nga kjo gjatë ditëve të fundit akumulova një lodhje të tepërt. Këtë duhet ta kini parasysh.”

Në të ardhmen të dyja shoqet planifikojnë akoma përjetime detare. Këshillojnë çdo një entuziast të provojë një lundrim me kaike, sepse përjetimi ia vlen. Ekipi është një nga gjërat më të rëndësishme dhe po kështu të kontrollohet dhe të merret parasysh parashikimi i motit dhe të ndiqen kurset e anijeve të mëdha, të cilat mund të kthejnë kaiken ose ta mbushin me ujë.

Përgatiti në shqip: Nataniela Vasileva

Fotografi: arkiv personal