Vılço İvanov, sıcak kadife sesiyle dinleyiciyi etkileyen bir halk sanatçısıdır. Sahnedeki ilk adımlarını daha 15 yaşında farklı festivallerde yapıyor. O gün bugün seyircilerin sevgisine saygısına layık olmuş.  Vılço İvanov hayranları onun şarkı söyleme tarzını “ruhu okşayan balsam” olarak tanımlarken meslekdaşları için ise o, “altın ses”, “Trakya’nın büyülü sesi”, “Trakya’nın canlı efsanesidir”.

Bu yıl Plovdiv Radyosunda folklor programları yapımcısı Nikolay Çapanski, Vılço İvanov için bir kitap hazırladı ve hatırlarını ve sanatını bir kitapta topladı.

„Trakya ses sanatçısı Vılço İvanov’un 70.yıldönümü ve 50.sanat yılı nedeniyle en güzel şarkılarını bir kitapçıkta topladık.” –diye anlatıyor Nikolay Çapanski ve devam ediyor. Aslında bu fikir, Vılço İvanov gibi usta sanatçıların sanatına saygı duyan bir hayranına aittir. Onun, günümüzde bu kargaşada, bu dinamik zamanda  unutulup gitmesini istemedim. Daha modern, daha çağdaş tarza odaklanırken yıllar boyunca yaratılan değerlere sırt çeviriponları yitirme tehlikesi vardır. Vılço İvanov’un sanatından çok etkilenmiş oldum. Bundan 20 yıl önce kendisiyle hazırladığım folklor programlarında tanıştım. Her zaman sanatçı ile “göz göze” gelmeyi severim, repertoarını incelemeyi severim. Vılço İvanov ile aynı şey oldu. Birkaç kez evine konuk oldum, şarkı kitapcığını hazırlarken gazetelerde onun hakkında yazıları, notları, kasetleri, defterleri bana teslim etti. Vılço hakkında hazırlanan filmin çekimleri sırasında doğup büyüdüğü köyde nasıl karşılandığını gördüm- bal ve çörekle, şarkılarla. O zaman köydeşleri “bizim Vılço” için birşeyler yapamazmısınız, diye sorunca Plovdiv Radyosundan Dora Staleva’nın 26 yaşındaki Vılço İvanov ile yaptığı röportajdan bölümler aldım. O yıllarda kendisi, Asen Ovçarov ve Hristo Urumov’un  orkestrası ile kayıtlar yapıyor. O röportajında, teyzesi Stanka’kadan öğrendiği şarkıları, kendi köyü Trakya’dan çıkıp konser sahnelerine uzanan yolunu anlatıyor. Benim Vılço’ya dileklerim şöyle: şarkıdan hiç bir zaman ayrılmasın, çünkü şarkı sadece dinleyici değil, aynı şekilde onu da etkiliyor. Kendisi bu saygıya sahiptir. Eskiden “halk sanatçısı” ünvanı herkese öyle kolay verilmezmiş. Halkın saygısını ve takdirini kazanması gerekiyormuş. Vılço İvanov, müzik okulu veya akademi bitirmemiş, ancak o kadar güzel şarkılar bırakmış ki,bugün de o şarkıları gençler söylemektedir. Bu da işin en değerli tarafı.”

Çeviri: Şevkiye Çakır
Fotoğraf : özel arşiv