Η εκγύμναση κυνηγετικών γερακιών δεν είναι χόμπι, αλλά κλήση

Λένε ότι η εκτροφή και η εκγύμναση κυνηγετικών γερακιών είναι μια ξεχωριστή, τρόπον τινά, ενασχόληση που συνδέει τον άνθρωπο με το πουλί μ’ έναν ανεπανάληπτο τρόπο. Μάλιστα οι γερακάρηδες ισχυρίζονται ότι είναι παράλληλα και κυνήγι, και άθλημα, και τέχνη που δεν παραβιάζει όμως την αρμονία στη φύση. Ωστόσο, στην Βουλγαρία αυτή η ενασχόληση δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη, παρά την επιθυμία όσων ασχολούνται μ’ αυτήν, να αποκαταστήσουν τον πληθυσμό των αρπακτικών πουλιών, που απειλούνται με αφανισμό.

Κατά τα λόγια του Πάβελ Γιάκιμοφ, προέδρου της Βουλγαρικής Ένωσης διατήρησης των αρπακτικών πουλιών, το κυνήγι με αρπακτικά πουλιά ασκείται παντού στον κόσμο αλλά όχι και στη Βουλγαρία. Η εκγύμναση κυνηγετικών γερακιών εκμεταλλεύεται το φυσικό ένστικτο του πουλιού να κυνηγάει και προς διαφορά με το κανονικό κυνήγι δεν είναι τόσο καταστρεπτικό. Ανά κάθε δέκα επιθέσεις του πουλιού μόνο μία είναι επιτυχής. Γι’ αυτό και ο στόχος της Ένωσης είναι αυτό το είδος κυνηγιού να αποκατασταθεί επίσημα στη χώρα μας, όπως ήταν πριν από εκατονταετίες.

"Όταν μιλάμε συγκεκριμένα για την εκτροφή και την εκγύμναση κυνηγετικών γερακιών, δεν μπορούμε να την ονομάσουμε χόμπι", λέει ο Παύελ Γιάκιμοφ. "Χόμπι ίσως να είναι, ως ένα βαθμό, το κανονικό κυνήγι και το ψάρεμα. Ενώ το άλογο, ο σκύλος και η γάτα είναι ήμερα ζώα και θέλουν να έχουν επαφές, εγγύτητα με τον άνθρωπο, τα αρπακτικά πουλιά είναι πολύ ιδιότροπα. Απαιτούν ιδιαίτερη ενασχόληση, δεν μπορείς να τους αφήσεις σε κάποιο φίλο σου και να πας ήσυχος εκδρομή, ας πούμε. Για το λόγο αυτό δεν μπορούμε να το ονομάσουμε χόμπι, αλλά μάλλον τρόπο ζωής. Κάποτε ο Σαίξπηρ είπε: "Ένας γέρακας, μια γυναίκα, δύο γέρακες χωρίς γυναίκα". Ο λόγος αυτός διαβεβαιώνει πόσο υπεύθυνο ήταν να τα φροντίζεις αυτά τα πουλιά. Κατά διαστήματα είχα 10-12 πουλιά και, δόξα τω Θεώ, όχι εις βάρος της οικογένειάς μου. Βέβαια, μεγάλη σημασία έχει και το ότι η γυναίκα μου δείχνει μεγάλη κατανόηση για το θέμα και μου κάνει πολλή υπομονή".

Ο Πάβελ δεν έχει ακόμα παιδιά, αλλά με τη σύζυγό του ελπίζουν μια μέρα το σπίτι τους να γεμίσει παιδιά: "Το αυτοκίνητό μου έχει 9 θέσεις και συνεννοηθήκαμε με τη γυναίκα μου να τις γεμίσουμε όλες", αστειεύεται ο Πάβελ. Ο ίδιος μεγάλωσε σε πολύτεκνη οικογένεια, η γιαγιά του είχε 13 παιδιά. Η σύζυγός του κατανοεί πλήρως την σημασία του ρητού: Ένα σπίτι γεμάτο παιδιά. "Αυτό το διάστημα τη μοναξιά στο σπίτι συμπληρώνουν τα ζωάκια, τα φυτά και τα αρπακτικά πουλιά, μα ελπίζω κάποια μέρα να χαιρόμαστε και τα παιδιά μας", λέει ο Παύελ, ο οποίος προέρχεται από την οικογένεια αξιωματικού. Μικρός ακόμα έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον και παρακολουθούσε τα διάφορα ζώα. Γελώντας διηγείται μια ευτράπελη ιστορία που έδειχνε από τότε ποια θα είναι η μετέπειτά του ενασχόληση.

"Όταν ήμουνα μικρός, πηγαίναμε επίσκεψη σε οικογενειακό μας φίλο. Αυτός είχε κοντά στο σπίτι στάβλο με άλογα και άλλα κατοικίδια ζώα. Προτού πάμε εκεί, δεν βιαζόμουνα να σηκώνομαι το πρωί, ενώ τότε κάθε μέρα πρωί-πρωί, όταν όλοι οι άλλοι μέσα στο σπίτι κοιμόντουσαν, εγώ έτρεχα στο στάβλο και τάιζα τα ζώα και τους καθάριζα το χώρο. Το ενδιαφέρον μου για τα αρπακτικά πουλιά χρονολογείται ίσως από τα τέλη της δεκαετίας του ’80. Κάποια μέρα στο σχολείο, μας ζήτησαν να γράψουμε έκθεση για τα ζώα. Η μάνα μου πρότεινε να γράψω για τα αρπακτικά πουλιά. Ψάξαμε σε βιβλία, περιοδικά και βρήκαμε αρκετά στοιχεία, έγραψα το κείμενο, το διάβασα μέσα στην τάξη και προς μεγάλη μου έκπληξη τα μάτια των όλων καρφώθηκαν πάνω μου. Φαίνεται ότι το θέμα ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρον για τους συμμαθητές μου. Και μετά συνέχισα να ψάχνω για πληροφορίες και στοιχεία για τα αρπακτικά πουλιά. Έτσι, συν τω χρόνω, μου φάνηκε η ιδέα να συγκροτήσουμε και μια οργάνωση. Συμμετέχουμε όχι πολλά άτομα. Στην ουσία, μου ήταν πολύ δύσκολο να βρω αυτούς τους ανθρώπους".

Η ιστορία μάλιστα γνωρίζει και θαύματα που συνέβησαν με γερακάρηδες, επισημαίνει ακόμα ο Πάβελ, ενώ αναφέρει το παράδειγμα με τη θαυματουργική εικόνα "Γιαστρεμπίνσκα" (του γερακάρη), που βρέθηκε στη Ρωσία, στη διάρκεια ενός κυνηγιού με γεράκια.

"Κάποιος, ονόματι Τρύφων Πατρίκεεφ, ήταν γερακάρης του βασιλιά Ιβάν του Δ’ του Τρομερού", διηγείται ο Πάβελ Γιάκιμοφ. "Σαν κυνηγούσαν, ο τσάρος έχασε τον αγαπημένο του γέρακα και έδωσε τριήμερη προθεσμία στον νεαρό Τρύφωνα να βρει το πουλί, διαφορετικά θα τον θανάτωνε. Πέρασαν δυο μέρες και ο Τρύφων δεν μπόρεσε ακόμα να βρει το χαμένο πουλί. Κατάκοπος και στενοχωρημένος κάθισε να ξεκουραστεί κάτω από έναν πεύκο και αποκοιμήθηκε για λίγο και τότε είδε σε όραμα τον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Τρύφωνα μ’ έναν άσπρο άλογο και με γεράκι στο χέρι να του λέει: "Σήκω επάνω, πάρε αυτόν τον γέρακα και δόξαζε τον Θεό" και του είπε πού να ψάξει για το χαμένο πουλί. Ο νέος σηκώθηκε και έτρεξε προς εκείνο το μέρος. Και ω του θαύματος! Στην κορυφή ενός πεύκου, στην τοποθεσία, που την έδειξε στ’ όραμα ο Άγιος, βρήκε τον γέρακα. Τον φώναξε και ο γέρακας ήρθε στον ώμο του. Όλο χαρά έτρεξε στον βασιλιά και γλίτωσε τον θάνατο. Έπειτα έφτιαξε σ’ εκείνο το μέρος ένα ξωκλήσι που σώζεται και σήμερα. Βρίσκεται σε ένα από τα προάστια της Μόσχας. Αυτό το περιστατικό μας δείχνει ότι οι Άγιοι μεσολαβούν και επεμβαίνουν για να μας βοηθήσουν".

Μετάφραση: Αλεξέι Σταμπολώβ

Διαδώστε

Η εκγύμναση κυνηγετικών γερακιών δεν είναι χόμπι, αλλά κλήση

Περισσότερα στην κατηγορία

Βουλγάρα μαθήτρια έγινε παγκόσμια πρωταθλήτρια στα αγγλικά

Επισκευές αρχίζουν και στο ρουμανικό τμήμα της Γέφυρας του Δούναβη μεταξύ του Ρούσε και του Τζιούρτζιου

Η Βάρνα αδερφοποιείται με την πόλη Μαρ ντελ Πλάτα στην Αργεντινή

Διεθνής Ημέρα της Μαύρης Θάλασσας

Σε τι οφείλεται ο θαυμασμός μας προς τους εθνεγέρτες