Σύμφωνα με τον αναλυτή του Λονδρέζικου γραφείου του Ευρωπαϊκού συμβουλίου εξωτερικής πολιτικής Nik Witney, ο οποίος έλαβε μέρος στη συζήτηση στη Σόφια με θέμα "Η νέα προσέγγιση της Ευρώπης προς την Αμερική», η Ευρώπη είναι γηραιά ήπειρος που αναζητεί καινούργιο ρόλο στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ. Το ίδιο πιστεύει και ο Βούλγαρος υπουργός Εξωτερικών, Νικολάι Μλαντένοφ. Κατά τη γνώμη του, η νέα προσέγγιση είναι πρόκληση για όλους στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

"Όλοι στην Ευρώπη σαν να έχουμε τη συνήθεια να κάνουμε ό,τι θέλουμε, έως ότου κάποιος άλλος κρατάει την ομπρέλα πάνω από το κεφάλι μας. Είναι πολύ εύκολο, όταν κάποιος άλλος σε προστατεύει, εσύ να είσαι δημιουργικός, ενδιαφέρων και να προωθείς καινούργιες πρωτοβουλίες. Πολύ πιο δύσκολο είναι, όταν μόνος σου κρατάς την ομπρέλα, με την οποία προστατεύεσαι, δηλαδή, όταν ευθύνεσαι μόνος σου για την πολιτική σου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πια ισότιμος εταίρος των ΗΠΑ και όχι έδαφος που πρέπει να προστατεύεται από την Ουάσιγκτον. Η δημιουργία των ευρωπαϊκών θεσμών που μας επιτρέπουν να το κάνουμε, είναι η μεγαλύτερη πρόκληση ενώπιον της Ευρώπης".

Κατά τον υπουργό Μλαντένοφ, η Ευρώπη πάσχει τουλάχιστον από δύο συμπλέγματα που προς το παρόν είναι ανίατα στην πανευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική. Έχουν προκληθεί από το διαφορετικό παρελθόν των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά τα τελευταία 50 χρόνια. Το ένα είναι το μετααποικιακό σύμπλεγμα των παλιών αποικιακών κρατών της Δυτικής Ευρώπης και το άλλο – το μετασοβιετικό σύμπλεγμα των κρατών της Ανατολικής Ευρώπης. Αυτά τα δύο συμπλέγματα θα δημιουργούν μόνιμη ένταση στην ευρωπαϊκή πολιτική και τούτο φαίνεται σε κάθε επίπεδο: "και στην επιθυμία να υπάρχει τόσο Μεσογειακή πρωτοβουλία, όσο και πρωτοβουλία Ανατολικής σύμπραξης, και στις επιθυμίες επαναπροσανατολισμού των αναξιοποίητων κοινοτικών κονδυλίων, και στο λόμπινγκ για τις προτεραιότητες – για την ανάπτυξη των σχέσεων στην Ανατολή ή στο Νότο".

Μεγάλη ένταση, σύμφωνα με τον υπουργό Μλαντένοφ, προκαλεί επίσης η αλλαγή της κατανόησης του κόσμου γύρω από την Ευρωπαϊκή Ένωση: "Με τους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης θέλουμε να συμβάλουμε στη ρύθμιση των συγκρούσεων γύρω μας, χωρίς όμως να επιβάλουμε τους δικούς μας κανόνες, αλλά εφαρμόζοντας την πείρα που αποκτήσαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση", τόνισε ο Νικολάι Μλαντένοφ. "Αυτό σημαίνει να είμαστε πιο ευαίσθητοι προς τις πολιτισμικές, εθνοτικές, θρησκευτικές διαφορές στον κόσμο γύρω μας, αναζητώντας λύσεις".

Σε ό,τι αφορά τη σύμπραξη μεταξύ της Ανατολικής και της Δυτικής Ευρώπης, που μεταφορικά συγκρίθηκε με γάμο, ο υπουργός Νικολάι Μλανένοφ είπε τα εξής: "Σε τελευταία ανάλυση εμείς "παντρευτήκαμε" τα παλιά κράτη-μέλη που ήδη είχαν δημιουργήσει το μεγαλύτερο μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν εμείς ενταχθήκαμε σ’ αυτή. Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι η ζωή από δω και πέρα – και η δική μας, και η δική τους, θα είναι τέτοια όπως πριν το γάμο. Η οικονομική κατάσταση, η πολιτική ανάπτυξη, τα προβλήματα που απασχολούν χώρες σαν τη Βουλγαρία ή την Πολωνία, την Ισπανία, τη Δανία, είναι διαφορετικά στην ουσία. Γι’ αυτό πρέπει να βρεθεί συμβιβασμός μεταξύ όλων αυτών των πολιτικών και απόψεων. Το επόμενο βήμα έρχεται με τη Συνθήκη της Λισσαβόνας – με την επιθυμία να δώσουμε την εξουσία σε ένα άτομο να μιλήσει εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ισορροπώντας τα συμφέροντα".

Σύμφωνα με το Nik Witney οι Ευρωπαίοι δεν κατορθώνουν να προσφέρουν στις ΗΠΑ τον απαραίτητο εταίρο. Οι Ευρωπαίοι εργάζονται μέσω συνομιλιών και διαβουλεύσεων και τούτο βρίσκεται σε αντίθεση με την πραγματιστική προσέγγιση της Αμερικής. Οι Αμερικανοί εκνευρίζονται επίσης από την άποψη των Ευρωπαίων της "παλιάς" Ευρώπης ότι είναι πιο έξυπνοι απ’ αυτούς. Ο Nik Witney θεωρεί ότι η Ρωσία δεν είναι υπαρκτή απειλή και ότι τα επόμενα 1-2 χρόνια θα υπάρχει στενή ολοκλήρωση των οικονομικών πολιτικών στο πλαίσιο της Ευρωζώνης.

"Το βασικό δίδαγμα είναι ότι χρειάζεται να αναγνωρίσουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι πρέπει ακόμα να μεγαλώσουμε, να πιάσουμε τον ταύρο από τα κέρατα, να διπλασιάσουμε τις προσπάθειές μας και να μην αφήνουμε οι ΗΠΑ ή το ΝΑΤΟ να κάνουν τη δουλειά μας", είπε ο Nik Witney. "Να σκεπτόμαστε για το ευρωπαϊκό συμφέρον με τον καλύτερο για μας τρόπο και θα πετύχουμε περισσότερο, αν επιβάλουμε το ευρωπαϊκό συμφέρον εκεί, όπου αυτό συμπίπτει κατά 80-90% με εκείνο των ΗΠΑ. Έτσι οι υπερατλαντικές σχέσεις θα γίνουν πιο ισχυρές και αποτελεσματικές".

Μετάφραση: Έλλη Γκέκοβα