Για τα οφέλη από τη διδασκαλία των Θρησκευτικών στα βουλγαρικά σχολεία

Εδώ και χρόνια η Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία επιμένει ενώπιον της κοσμικής εξουσίας για την εφαρμογή του μαθήματος Θρησκευτικών, αλλά η πρόταση αυτή ακουγόταν ως φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Το σχέδιο προέβλεπε το μάθημα να διδάσκεται σε τρεις εκδοχές – Ορθοδοξία, Ισλάμ και Ηθική για τους μαθητές που δεν θέλουν να μαθαίνουν Θρησκευτικά. Το υπουργείο Παιδείας, ωστόσο, θεωρεί ότι το μάθημα θα πρέπει να καλύπτει όλες τις θρησκείες. Προς υποστήριξη της πρωτοβουλίας της Εκκλησίας συγκεντρώθηκαν δεκάδες χιλιάδες υπογραφών πολιτών• παρόλα αυτά δεν βρέθηκε κάποια συγκεκριμένη λύση. Ποιοι είναι οι λόγοι;

"Δεν έχω εξήγηση για το ποιο είναι το εμπόδιο και αν είναι μόνο ένα", λέει ο θεολόγος Νταρίν Αλέξιεφ. "Μάλλον, πρόκειται για ένα σύμπλεγμα πολλών παραγόντων, οι οποίοι συσσωρεύτηκαν με την πάροδο του χρόνου. Είναι γνωστό ότι για δεκαετίες το καθεστώς στη Βουλγαρία ήταν αντίθετο με τη θρησκεία, και μετά την μεταπολίτευση, από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, υπάρχει ένα πνεύμα ανεξιθρησκίας. Με την έννοια αυτή ίσως για πολλούς η λέξη "θρησκευτικά" ακούγεται κάπως αρχαϊκή, όχι σύγχρονη. Στην πραγματικότητα, όμως, αν κοιτάξουμε πίσω στο χρόνο, θα δούμε ότι τα χρόνια όταν στα βουλγαρικά σχολεία υπήρχε αυτό το μάθημα ήταν ταυτόχρονα και η περίοδος μεγάλης ανόδου του έθνους, όχι μόνο οικονομική αλλά και πνευματική, ηθική. Φαίνεται να υπήρχαν φρένα μέσα στους ίδιους τους ανθρώπους και τα αποτελέσματα της διδασκαλίας των Θρησκευτικών ήταν μια καλύτερη κοινωνία. Εμείς συνήθως εξιδανικεύουμε το παρελθόν, οπότε δεν θέλω να ακούγεται σαν κάποια ουτοπία, αλλά νομίζω ότι ακριβώς τα μαθήματα των Θρησκευτικών επιφέρουν την ηθική πειθαρχία, σπέρνουν τους σπόρους της αρετής, οι οποίοι δίνουν αργότερα τους καρπούς τους".

Για τους περισσότερους γονείς η φροντίδα των παιδιών τελειώνει με το να είναι το παιδί τους υγιές, να έχει τροφή, καλά ρούχα και τη στοργή των γονέων. Πολλές φορές όμως οι γονείς δεν έχουν είτε τον χρόνο, είτε την επιθυμία να εκφράσουν την αγάπη τους για τα παιδιά. Και τα αποτελέσματα δεν καθυστερούν. Στην καλύτερη περίπτωση το παιδί βρίσκει την αγάπη κάποιου συγγενή ή φίλου του και στη χειρότερη αποξενώνεται από τους γονείς του και παίρνει κακό δρόμο.

Η κοινωνία αρχίζει να αναζητά τις αιτίες για την παιδική επιθετικότητα στην οικογένεια, στο σχολείο και όχι στην έλλειψη πνευματικής εκπαίδευσης. Ποια η ωφέλεια όμως όταν τα πράγματα είναι πλέον αμετάβλητα; "Στην πραγματικότητα υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ της επιθετικότητας και του φόβου", δήλωσε ο θεολόγος Νταρίν Αλέξιεφ, ο οποίος συμμερίζεται τη γνώμη των ψυχολόγων ότι η επιθετικότητα στην παιδική ηλικία οφείλεται σε αισθήματα ανασφάλειας και φόβου: "Όσο μεγαλύτερος είναι ο φόβος, τόσο μεγαλύτερη είναι και η επιθετικότητα. Με την έννοια αυτή, τα άτομα, τα οποία διακατέχονται από επιθετικότητα, είναι βαθιά φοβισμένα, όχι μόνο για το μέλλον τους, αλλά και για την έλλειψη κάποιου συγκεκριμένου στόχου στη ζωή τους. Η έλλειψη μιας απάντησης στο απλό ερώτημα: Γιατί είμαι εδώ στη γη, δημιουργεί μια επιθετική στάση που ταιριάζει περισσότερο στον κόσμο των ζώων και όχι στον κόσμο των ανθρώπων. Αν το παιδί έχει μάθει από μικρή ηλικία ότι ο κόσμος, μέσα στον οποίο ζούμε, είναι πλασμένος από έναν Δημιουργό και ότι υπάρχουν πιο ψηλές αξίες από ό, τι να ικανοποίησει κανείς τις φυσικές ανάγκες του, τότε ο φόβος για το μέλλον θα είναι μικρότερος. Άρα θα έχουμε λιγότερη επιθετικότητα στα παιδιά. Ένα επιθετικό παιδί ή επιθετικό πρόσωπο είναι άτομα που κρύβουν μέσα τους πολύ πιο σοβαρά ερωτήματα και προβλήματα, τα οποία απαιτούν απάντηση".

Ο συνομιλητής μας είναι πεπεισμένος ότι τα Θρησκευτικά θα μπορούσαν να δώσουν απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά. "Προφανώς η μοντέρνα ψυχολογία και όλοι εκείνοι οι μοχλοί, με τους οποίους ο σύγχρονος πολιτισμός προσπαθεί να αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα, δεν δίνουν καλούς καρπούς", λέγει ο Νταρίν Αλέξιεφ. Σύμφωνα με τη γνώμη του το μάθημα πρέπει να γίνει υποχρεωτικό για όλους, όπως υποχρεωτικά είναι και τα άλλα μαθήματα στη γενική εκπαίδευση.

"Τα παιδιά πρωτοσχολικής ηλικίας σήμερα είναι παιδιά γονέων που μεγάλωσαν στις αρχές της δεκαετίας του ‘90. Ανήκουν σε μια νέα γενιά, η οποία δυστυχώς δεν μπόρεσε να νοιώσει "πόσο αγαθός είναι ο Κύριος". Τα Θρησκευτικά αποτελούν μέρος του εκπαιδευτικού προγράμματος, το οποίο, αν εγκριθεί στα σχολεία, θα διδάξει το καλό. Τότε οι ίδιοι οι γονείς, ακόμη και εκείνοι που είχαν διαφορετική γνώμη, θα δουν ότι η ωφέλεια από το μάθημα αυτό είναι πολύ βαθύτερη και μεγαλύτερη από ό, τι οι ίδιοι θα μπορούσαν να φανταστούν. Σε πολλά σχολεία στη Σόφια έχω συναδέλφους που διδάσκουν τα Θρησκευτικά, αν και όχι ως υποχρεωτικό μάθημα αλλά ως ελεύθερης επιλογής. Η πρακτική αποδεικνύει ότι η μεθοδολογία αυτή κερδίζει έδαφος. Σε αρκετά μέρη ο αριθμός των μαθητών που θέλουν να μαθαίνουν Θρησκευτικά όχι μόνο δεν μειώθηκε, αλλά, μάλλον αυξήθηκε. Αρκεί τα Θρησκευτικά να γίνουν υποχρεωτικό μάθημα, τα άτομα που αποφοιτούν από τις Θεολογικές Σχολές έχουν την κατάλληλη αρμοδιότητα και θα μπορούσαν να συμπληρώσουν αυτό το κενό", είπε ο θεολόγος.

Μετάφραση: Αλεξέι Σταμπολώβ

Διαδώστε

Για τα οφέλη από τη διδασκαλία των Θρησκευτικών στα βουλγαρικά σχολεία

Περισσότερα στην κατηγορία

Τριπλασιάστηκαν τα ατυχήματα με ηλεκτρικά πατίνια

Στο Πανεπιστήμιο της Κρακοβίας εγκαινιάστηκε η έκθεση «Ιστορίες από γλαγολιτικούς καιρούς»

145 χρόνια διπλωματικές σχέσεις Βουλγαρία-Γαλλία

Η πλατφόρμα «Bulgaria Wants You» προτείνει λύσεις για την δημογραφική κρίση