Στις μεγάλες πόλεις της Βουλγαρίας υπάρχουν ακόμα παιδιά που ζητιανεύουν - στους κεντρικούς δρόμους, στις υπόγειες διαβάσεις, στα πάρκα. Γεγονός είναι όμως ότι το τελευταίο έτος ο αριθμός τους στη Σόφια μειώθηκε. Ο Δήμος Σόφιας, η Αστυνομική Διεύθυνση της πόλης και η Υπηρεσία κοινωνικής υποστήριξης ξεκίνησαν το περασμένο έτος κοινό σχέδιο για κοινωνική εργασία με παιδιά που ζητιανεύουν στους δρόμους και για την παρακολούθηση της παιδικής εργασίας.

Στο σχέδιο συμμετέχουν και ορισμένες μη κυβερνητικές οργανώσεις που ασχολούνται με το πρόβλημα. Από τον Μάρτιο του περασμένου έτους καταγράφηκαν 486 περιπτώσεις ανθρώπων που ζητιανεύουν, οι 267 περιπτώσεις από τις οποίες είναι για παιδιά. Ορισμένα από τα παιδιά είναι μέλη ομάδων που καθοδηγούνται από ενήλικους. Πρόκειται κυρίως για ανθρώπους από την κοινότητα των Ρομά. Σε άλλες περιπτώσεις άνεργοι γονείς που είναι σε εξάρτηση από ναρκωτικές ουσίες και αλκοόλ, αναγκάζουν τα παιδιά τους να ζητιανεύουν. Σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα η ποινή για ενήλικους που αναγκάζουν παιδιά να ζητιανεύουν είναι στέρηση της ελευθερίας έως δύο χρόνια και πρόστιμο έως 1500 ευρώ.

Το έγκλημα αυτό όμως δύσκολα αποδείχνεται, λείπουν μάρτυρες, ενώ τα παιδιά συχνά δεν θέλουν να κάνουν καταθέσεις.

"Σημασία έχει και ο τρόπος με τον οποίο η κοινωνία αντιμετωπίζει το πρόβλημα", λέει η κα Μαριάνα Πίσαρσκα, εκτελεστική διευθύντρια του Συλλόγου "Παιδιά και έφηβοι". "Μοιράζουμε φυλλάδια στους κάτοικους και επισκέπτες της Σόφιας, στα οποία εξηγούμε ότι όταν δίνουμε χρήματα σε παιδί που ζητιανεύει, ουσιαστικά χρηματοδοτούμε αυτούς που το αναγκάζουν να ζητιανεύει. Η εκμετάλλευση παιδιών είναι έγκλημα, ενώ η επαιτεία είναι παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα από την οποία ορισμένοι κερδίζουν. Με το μήνυμα αυτό δεν θέλουμε να κάνουμε τους ανθρώπους λιγότερο συμπονετικούς, θέλουμε να τους κάνουμε να σκεφτούν που ακριβώς πάει η βοήθειά τους και εάν δεν είναι καλύτερα να εκδηλωθεί με άλλο τρόπο ή σε άλλο χώρο".
 
Ιδού την άποψη της Αντελίνα Ιβανόβα που είναι εθελόντρια στο κέντρο για εργασία με παιδιά "16 +": "Είμαστε πια στη φάση στην οποία ζητούμε τη συνεργασία της κοινωνίας. Όταν δίνουν χρήματα στα παιδιά που ζητιανεύουν οι άνθρωποι στην ουσία τα παρακινούν να το κάνουν πάλι και πάλι".

Ένας από τους τρόπους το πρόβλημα να ξεπεραστεί σύμφωνα με την κα Ουλιάνα Ματβέεβα που είναι κοινωνικός λειτουργός στο κέντρο "16 +" είναι ο συντονισμός και η συνέπεια στις ενέργειες των κρατικών και μη κυβερνητικών θεσμών και οργανισμών για την αντιμετώπισή του. Πρόκειται για τα τμήματα προστασίας των παιδιών των κρατικών αρχών, της αστυνομίας, των δήμων και για τις μη κυβερνητικές οργανώσεις.

"Για μας ο ξεχωριστός τρόπος αντιμετώπισης κάθε οικογένειας και παιδιού είναι πολύ σημαντικός", λέει η κα Ματβέεβα και προσθέτει: "Από τις 20 οικογένειες με τις οποίες δουλέψαμε τους τελευταίους μήνες, οι δέκα είναι μοναχικών μητέρων που ζούνε σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Για τις γυναίκες αυτές η ανεπάρκεια ήταν η αιτία να βγουν με τα παιδιά τους στους δρόμους. Σε περίπου 6 οικογένειες βοηθήσαμε βρίσκοντας δουλειά για τις μητέρες. Σοβαρό πρόβλημα που οι πολιτικοί θα πρέπει να λύσουν είναι και η εξασφάλιση κάποιας κατοικίας στις άστεγες οικογένειες, καθώς επίσης και κρίσιμων κέντρων για τα παιδιά που εγκαταλείπουν τα ιδρύματα".

Μετάφραση: Σοφία Μπόντσεβα