Στην ξενιτιά για δουλειά

δημοσίευση: 4/5/11 10:03 AM

Φωτογραφία: EPA/BGNES

Η Κάτια Ιβανόβα είναι από το Πλόβντιφ. Είναι μια από τους σύγχρονους ξενιτεμένους. Κάθε χρόνο για ενάμισι μήνα περίπου η Κάτια φεύγει για την Ελλάδα και δουλεύει σε ένα μικρό ξενοδοχείο, οι ιδιοκτήτες του οποίου έγιναν ήδη φίλοι της. Το πρωί είναι καμαριέρα στο ξενοδοχείο και το βράδυ – σερβιτόρα στο κοντινό εστιατόριο. Έτσι με τα λεφτά που βγάζει στην ξενιτιά βοηθά οικονομικά την οικογένειά της επτά χρόνια τώρα.

Τέτοια είναι η μοίρα άλλων χιλιάδων Βουλγάρων που δουλεύουν σε ξένες χώρες, γιατί στην πατρίδα τους δεν πληρώνονται καλά.
Μπροστά σε ένα ξενοδοχείο στην πρωτεύουσα διεξάγεται έκθεση εργασίας για το εξωτερικό, οι διοργανωτές της οποίας είναι η Υπηρεσία Απασχόλησης και το Ευρωπαϊκό Δίκτυο EURES. Άνθρωποι απ’ όλη τη χώρα περιμένουν να μπουν και να συναντηθούν με τους εκπροσώπους εργοδοτών από τη Μεγάλη Βρετανία, τη Νορβηγία, την Ιρλανδία, την Ελλάδα, τη Σουηδία, τη Φινλανδία, τη Δανία και άλλες χώρες – συνολικά 13 ξένοι εργοδότες καθώς και βουλγαρικές εταιρείες. Οι άνθρωποι είναι κατηγορηματικοί ότι δεν φοβούνται τη σκληρή δουλειά, αν πληρώνονται καλά.

Οι 28χρονη Μιλένα από την πόλη Μπερκόβιτσα, Βορειοδυτική Βουλγαρία περιμένει τη σειρά της. Έχει αποφασίσει να πάει να δουλεύει στο εξωτερικό, όπως λέει η ίδια, για οικονομικούς λόγους.

«Είμαι χημικός. Έχω τελειώσει μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Σόφιας. Αφού έμαθα ότι προσφέρονται θέσεις εργασίας στη Νορβηγία για χημικούς, αποφάσισα να δοκιμάσω γιατί θέλω να έχω ικανοποιητικά εισοδήματα και να βοηθώ την οικογένειά μου. Δεν ξέρω αν θα επιστρέψω στη Βουλγαρία.»

Ο Κίριλ Ντότσεφ είναι 50 χρονών από τη Σόφια. Λέει ότι στην έκθεση εργασίας ήρθε για να δει τι εργασία προσφέρουν οι ξένοι και οι Βούλγαροι εργοδότες. «Είμαι μηχανικός», λέει ο ίδιος. «Στη Βουλγαρία δεν προσφέρεται εργασία για μηχανικούς και ήθελα να δω τι προσφέρουν οι μεσίτες. Έχω δουλέψει τόσο σε ιδιωτικές, όσο σε κρατικές εταιρείες. Δεν θέλω να εγκαταλείψω τη Βουλγαρία, αλλά εδώ δεν έχω δουλειά. Ξέρω γερμανικά πολύ καλά, δούλεψα για μερικούς μήνες σε εταιρεία στη Γερμανία και θεωρώ ότι τώρα εύκολα μπορώ να βρω εργασία στο εξωτερικό.»

Η επιθυμία της Μαρίας Γκέτσεβα είναι να βρει δουλειά στη Βουλγαρία, αλλά σε μεγάλη βουλγαρική ή ξένη εταιρεία γιατί θέλει να κάνει καριέρα. Έχει επιλέξει ξένη εταιρεία –παραγωγό σοκολατένιων προϊόντων, που δραστηριοποιείται στη Βουλγαρία. Έχει τελειώσει το μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Ανθρώπινο δυναμικό» στο Πανεπιστήμιο Σόφιας και έχει δουλέψει σε δύο μικρές εταιρείες.

«Θέλω να έχω καλύτερο μισθό. Έχω κακή εμπειρία με τις μικρές εταιρείες, γι’ αυτό προσανατολίζομαι σε μεγάλη εταιρεία.»

Η Γκάνκα Πένεβα έρχεται από την πόλη Βράτσα, Βορειοδυτική Βουλγαρία, όπου το ποσοστό της ανεργίας είναι υψηλότερο. Όπως λέει: «Εκεί είναι πολύ δύσκολο, σχεδόν αδύνατο να βρει κανείς δουλειά». Η Γκάνκα είναι από τη γενιά Βουλγάρων που τελείωσαν την εκπαίδευσή τους κατά την σοσιαλιστική περίοδο, που όμως έπρεπε να αποκατασταθούν επαγγελματικά κατά τα χρόνια της μετάβασης στην οικονομία της αγοράς.

«Τώρα στη Βουλγαρία δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε τη διατροφή και την εκπαίδευση των παιδιών μας. Γι’ αυτό φεύγουμε για το εξωτερικό», λέει η Γκάνκα.

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα

По публикацията работи: Μίλκα Ντιμιτρόβα

Последвайте ни и в Google News Showcase, за да научите най-важното от деня!

Διαδώστε

Στην ξενιτιά για δουλειά

Περισσότερα στην κατηγορία

Η Ανταρκτική είναι ο κινητήρας της κλιματικής αλλαγής

Η πλατφόρμα «Bulgaria Wants You» προτείνει λύσεις για την δημογραφική κρίση

Ρούμεν Ράντεφ: Εθνεγέρτης μπορεί να είναι ο καθένας που υπηρετεί ταπεινά τον λαό του

Στη Στάρα Ζαγκόρα στέλνουν γράμματα στον Αϊ Βασίλη