Ο Μιροσλάβ Πενκόφ γεννήθηκε στην πόλη του χιούμορ και του αστείου το καλοκαίρι του 1982 στην οικογένεια γιατρών. Όταν ήταν 5 χρονών η οικογένεια μετατοπίσθηκε στην Σόφια, όπου ο πατέρας του χειρούργος ήρθε για ειδίκευση, και μετά έμειναν. Ο γιος δεν ακολούθησε όμως τον δρόμο του πατέρα του.

"Η ιατρική δεν ήταν ενδιαφέρουσα για μένα, μου άρεσε να γράφω", εξηγεί ο Μιροσλάβ με ευγνωμοσύνη για το ότι οι γονείς του τον άφησαν να επαληθεύσει το όνειρό του – να γίνει συγγραφέας. "Για να γίνεις συγγραφέας χρειάζεται να είσαι ως μεγάλο βαθμό αθώος, ακόμη και κουτός, επειδή είναι μια δύσκολη και αποθαρρυντική ασχολία και εκτός αυτού όλα τα ποιοτικά γράφτηκαν πλέον", λέει ο ίδιος.

Το 2001 μετά που τελείωσε το αγγλικό λύκειο στη Σόφια, ο ίδιος πήγε να σπουδάζει ψυχολογία στις ΗΠΑ. Διάλεξε το Αρκάνζας, επειδή εκείνα τα χρόνια το πανεπιστήμιο εκεί ακόμη έδινε καλές υποτροφίες για μαθητές από την Βουλγαρία.

"Η ιδέα μου ήταν να γράφω, αλλά μου φάνηκε ακατάλληλο να αρχίσω να σπουδάζω αγγλική φιλολογία ακόμη από την αρχή της παραμονής μου στις ΗΠΑ. Είχα κρίνει, ότι θα χρειασθώ μερικά χρόνια μόνο να ακούω, να ασκήσω την γλώσσα πριν αρχίσω να γράφω. Και επειδή δεν πίστευα, ότι με την γραφή θα μπορώ να βρω δουλειά και να συντηρούμαι, ήθελα να τελειώσω ψυχολογία, να γίνω ψυχοθεραπευτής και να γράφω τον ελεύθερο χρόνο μου. Αλλά στην ζωή μου ήρθε μια στιγμή στην οποία έπρεπε να κάνω επιλογή. Ή θα είναι χόμπι μου και τίποτε δεν θα βγει απ' αυτό, ή θα αφιερώσω μερικά χρόνια από την ζωή μου μόνο σ' αυτό και θα προσπαθήσω να το κάνω καλά. Όταν το 2005 τελείωσα ψυχολογία, συνειδητοποίησα, ότι θα είμαι τόσο απασχολημένος μ' αυτό το επάγγελμα, που δεν θα μπορώ να γράφω, αλλά να γράφω για μένα ήταν το σημαντικότερο. Τότε υπέβαλα την υποψηφιότητά μου για το πρόγραμμα δημιουργικής γραφής στο ίδιο το πανεπιστήμιο, με δέχτηκαν και τα επόμενα τέσσερα χρόνια ασχολούμουν μόνο με γραφή και διάβασμα", εξηγεί ο Μίρο.

Λέει επίσης, ότι για να πεις πως είσαι συγγραφέας πρέπει να το αξίζεις, πρέπει καθημερινά να παλεύεις γι' αυτό με κάθε λέξη, που γράφεις. Ακόμη δεν είναι έτοιμος να πει πως είναι συγγραφέας και όταν τον ρωτάμε τι δουλεύει, απαντά: "Είμαι καθηγητής πανεπιστημίου". Ο Μίρο έχει λάβει τον έγκυρο πανεπιστημιακό βαθμό "μάστερ καλών τεχνών στον χώρο της δημιουργικής γραφής" και τώρα διδάσκει σε υποψήφιους διδάκτορες στο Πανεπιστήμιο του Βορείου Τέξας, όπου μένει με την Γιαπωνέζα σύζυγό του. Παρ όλο, που γράφει στην αγγλική γλώσσα ακόμη από την αρχή της αμερικανικής ζωής του, η επιτυχία στην αμερικανική λογοτεχνική σκηνή ήταν πολύ δύσκολο καθήκον, που του κοστίζει 5 χρόνια.

"Στην αρχή δεν βιαζόμουν να στέλνω τα διηγήματά μου, γιατί η ποιότητά τους δεν ήταν καλή και δεν υπήρχε νόημα. Το 2004 έγραψα το πρώτο μου διήγημα για την Βουλγαρία", αναφέρει ο Μιροσλάβ. "Αφού έλαβα καλές ανταποκρίσεις γι' αυτό, τόλμησα να το στείλω σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά στην Αμερική και για μεγάλη έκπληξή μου πολύ γρήγορα το επιδοκίμασαν σε ένα από τα καλύτερα και το δημοσίευσαν. Ακολούθησαν δύο χρόνια πλήρους στασιμότητας, συνέχισα να γράφω διηγήματα και να τα στέλνω, αλλά αρνιούνταν να τα δημοσιεύουν. Είχα αποθαρρυνθεί πολύ, όταν το 2007 αποφάσισα να στείλω στο ίδιο το περιοδικό το διήγημα "Πώς αγοράσαμε τον Λένιν" και τρεις εβδομάδες αργότερα με πήρε ο αρχισυντάκτης, για να μου πει ότι τους άρεσε και θα το δημοσιεύσουν".

"Το "Πώς αγοράσαμε τον Λένιν" είναι διήγημα για δύο ακρότητες – από την μία πλευρά είναι η γενιά του παππού, που αφιέρωσε την ζωή του στα κομμουνιστικά ιδανικά, και από την άλλη ένα αγόρι, που υποτιμά τα πάντα και δεν πιστεύει σε τίποτε", συνεχίζει. "Για μένα ήταν πολύ σημαντικό να παρουσιάσω αυτή την διαφορά. Το διήγημα αυτό μπορούμε να ερμηνεύουμε και ως ιστορία ενός και ίδιου ανθρώπινου πλάσματος – ο παππούς είναι η ρίζα μας, το παρελθόν μας, ενώ το αγόρι – εκείνο το μέρος του εαυτού μας, που μας τραβάει εμπρός".

Το "Πώς αγοράσαμε τον Λένιν" δημοσιεύθηκε στη φθινοπωρινή έκδοση του 2007 στο περιοδικό "The Southern Revιew" και κέρδισε το βραβείο για καλύτερο διήγημα του εν λόγω εντύπου. Μερικές μέρες μετά την είδηση αυτή έλαβα το μήνυμα, ότι ο Σαλμάν Ρουσντί διάλεξε το διήγημα, για να το εντάξει στην ετήσια ανθολογία των καλύτερων αμερικανικών διηγημάτων για το 2008. Το δημοσίευμα σ' αυτό το βιβλίο είναι μεγάλη επιτυχία, το διήγημα μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες.

Το 2009 με την βοήθεια λογοτεχνικού πράκτορα ο Μιροσλάβ Πενκόφ υπογράφει συμβόλαιο για την έκδοση του πρώτου του βιβλίου στις ΗΠΑ – της συλλογής διηγημάτων "Στην Ανατολή από την Δύση". Δύο χρόνια αργότερα, την άνοιξη του 2011 η συλλογή βρίσκεται πλέον στα ράφια των αμερικανικών βιβλιοπωλείων. Μέχρι στιγμής το βιβλίο μεταφράστηκε και εκδόθηκε στην Γαλλία, την Γερμανία, την Ισπανία, την Ιταλία και άλλες χώρες. Στην Βουλγαρία το έργο βγήκε στα τέλη του περασμένου χρόνου σε μετάφραση του ίδιου του συγγραφέα.

Ο Μίρο ζει στην Αμερική εδώ και δέκα χρόνια. Ήταν περίεργο να μάθουμε εάν γι αυτήν την περίοδο αφομοιώθηκε στον ξένο πολιτισμό και αν αυτό είναι απαραίτητο για την επιτυχία.

"Όχι, και νομίζω πως αυτό το βιβλίο αποδείχνει σε πόσο μεγάλο βαθμό έμεινα Βούλγαρος και ότι για μένα έγινε ζήτημα τιμής να μείνω Βούλγαρος, να διατηρήσω την βουλγαρική μου ρίζα. Αποφάσισα αντί να καταστρέψω τα δεσμά, να τα μετατρέψω σε φτερά. Δεν ξέρω εάν είναι δυνατό – θα το δούμε", λέει ο Μιροσλάβ Πενκόφ και αναγνωρίζει, ότι το βασικό καθήκον του για το 2012 είναι να μάθει να είναι ευγνώμον για τα πάντα, που του συμβαίνουν εδώ και τώρα.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα