Τα προβλήματα της κρίσης χρέους στην Ευρώπη έπεισαν και τους μεγαλύτερους σκεπτικιστές, ότι οι Βούλγαροι τραπεζίτες έχουν δίκαιο. Πολλούς μήνες οι ίδιοι προσπαθούσαν να μας αποδείξουν, ότι στο φόντο της χρηματοοικονομικής κρίσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση το βουλγαρικό τραπεζικό σύστημα είναι σταθερό και δεν υπάρχει κίνδυνος από δονήσεις στον τομέα. Τώρα, όμως, ένα νέο πρόβλημα απειλεί όχι μόνο τις τράπεζες στη Βουλγαρία, αλλά και στις υπόλοιπες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης - το πώς να προστατευθούν από την μόλυνση, που έρχεται από τις τράπεζες-μητέρες στους κλάδους τους στην περιοχή. Επειδή μέχρι τα τέλη Ιουνίου φέτος οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες πρέπει να πετύχουν κεφαλαιακή επάρκεια 9%.

Αυτό σημαίνει, ότι πρέπει να μαζέψουν από κάπου 115 δις ευρώ συμπληρωματικού κεφαλαίου. Διεθνείς εμπειρογνώμονες στον τραπεζικό χώρο και αναλυτές προβλέπουν, ότι η συσσώρευση του απαραίτητου κεφαλαίου μπορεί να γίνει για λογαριασμό των θυγατρικών τους τραπεζών στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Ανάμεσά τους περισσότερο απειλείται η Ουγγαρία λόγω της άσχημης διαχείρισης των δημοσίων χρημάτων, αλλά λαμβάνονται υπόψη και χώρες σαν τη Βουλγαρία, Ρουμανία και Σερβία, που εκτίθενται περισσότερο στον χρηματιστικό κίνδυνο λόγω της κρίσης στην Ελλάδα.

Ακόμη στην αρχή της χρηματοοικονομικής κρίσης οι τράπεζες στη Βουλγαρία επιτέθηκαν την αγορά και προσέλκυσαν μεγάλο κεφάλαιο υπό την μορφή καταθέσεων. Με τον τρόπο αυτό περιόρισαν σημαντικά την ανάγκη από εξωτερική χρηματοδότηση.

Από την άλλη, και πάλι λόγω της κρίσης, η χορήγηση πιστώσεων μειώθηκε. Το συσσωρευμένο μ' αυτόν τον τρόπο κεφάλαιο παραμένει ελεύθερο, δηλαδή, υπάρχουν αρκετά "περιττά" χρήματα. Προφανώς, υπάρχει κάποιος κίνδυνος, επειδή στην Ευρώπη άρχισαν να μιλάνε για συντονισμένες ενέργειες, για να μην τραβηχτούν γρήγορα και πολλά κεφάλαια από τους τραπεζικούς τομείς των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Αυτό θα οδηγούσε σε εξασθένιση των τραπεζών και σε κρίση της πιστοδότησης.

Στον δημόσιο χώρο εμφανίστηκαν πληροφορίες για το ότι τράπεζες της Δυτικής Ευρώπης ενδέχεται να τραβήξουν 1,4 δις ευρώ από τις θυγατρικές εταιρείες στην Βουλγαρία.

"Η πώληση φόβου είναι πραγματική μπίζνες στον χρηματοπιστωτικό τομέα, ο φόβος αυτός οδηγεί στην αύξηση των επιτοκίων. Δεν πιστεύω τις ανεξάρτητες μελέτες της Δυτικής Ευρώπης, επειδή ο καθένας σ' αυτόν τον τομέα έχει τα συμφέροντά του". Αυτά είπε σε συνέντευξη για την ΒΡ ο γνωστός οικονομολόγος Εμίλ Χάρσεφ.
 
"Υπάρχουν χώρες με οικονομικά συστήματα σ' αυτό το μέρος του κόσμου, που διαφέρουν δραματικά το ένα από το άλλο", λέει ο κ. Χάρσεφ. "Π.χ. το βουλγαρικό και το ρουμανικό. Σε όποιο σημείο των δύο αυτών συστημάτων και να ζητήσει κανείς διαφορά, θα την βρει. Άλλο ένα στοιχείο, που προφανώς δεν θα επιτρέψει να επαληθευθεί η δυσμενής αυτή πρόβλεψη, είναι ότι τα εν λόγω χρήματα, που έχουν καταθέσει οι τράπεζες της Δυτικής Ευρώπης στις θυγατρικές τους εταιρείες στην Ανατολή, είναι σε απαιτήσεις. Οι απαιτήσεις αυτές είναι προθεσμίας πάνω από 5 ετών. Δηλαδή, θα πρέπει να περιμένουν 5 χρόνια και να τις πάρουν μετά. Δηλαδή, η πρόβλεψη δεν μπορεί να επαληθευτεί το 2012. Υπάρχει και ρευστότητα, που διατηρείται βάσει της βουλγαρικής νομοθεσίας".

Κάποιοι εμπειρογνώμονες ισχυρίζονται, ότι ίσως θα χρειασθεί οι βουλγαρικές τράπεζες να μειώσουν την κεφαλαιακή τους επάρκεια από 15% σε 9%.

"Δεν είναι δυνατό, επειδή στην Βουλγαρία έχουν καθιερωθεί σκόπιμα υψηλότερες απαιτήσεις για μερικούς λόγους", συνεχίζει ο Εμίλ Χάρσεφ. "Ο πρώτος και βασικός είναι το καθιερωμένο το 1997 νομισματικό συμβούλιο. Δεν υπάρχει χώρα στην Δυτική Ευρώπη μα νομισματικό συμβούλιο. Άλλο – οι βουλγαρικές τράπεζες δεν έχουν πρόσβαση σε αναχρηματοδότηση. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν τους δίνει χρήματα, όταν ζητούν. Γι' αυτό η Βουλγαρική Κεντρική Τράπεζα πολύ πριν το Συμβούλιο της ΕΕ να το σκεφτεί, ότι πρέπει να αυξήσει την κεφαλαιακή επάρκεια των ευρωπαϊκών τραπεζών, το έκανε για τη Βουλγαρία. Χρειάσθηκε και εξακολουθεί να είναι απαραίτητο. Οι τράπεζες στη Βουλγαρία μπορεί να είναι κάθε έθνους όσον αφορά τους ιδιοκτήτες, αλλά εφόσον λειτουργούν στη Βουλγαρία, είναι βουλγαρικές και συμμορφώνονται με τις βουλγαρικές απαιτήσεις. Είναι δύο φορές αυστηρότερες από τις ευρωπαϊκές, επειδή βρισκόμαστε στις συνθήκες νομισματικού συμβουλίου".

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα