"Τείνε χέρι βοήθειας" – εθελοντές εν υποστήριξη των παιδιών, που είναι στερημένα γονικής φροντίδας

Η Βουλγαρία εξακολουθεί να είναι σε μια από τις πρώτες θέσεις στα πρώην σοσιαλιστικά κράτη ως προς τον αριθμό των παιδιών, που είναι στερημένα από γονικής φροντίδας – τέτοια είναι τα στοιχεία από την έρευνα της ΟΥΝΙΣΕΦ, που διεξήχθηκε το περασμένο χρόνο. Σύμφωνα με στοιχεία της Κρατικής Υπηρεσίας Προστασίας των Παιδιών, τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ιδρύματα, είναι λίγο πάνω από 7.500.

Είναι ανησυχητική, όμως, η τάση οι μητέρες να εγκαταλείπουν τα νεογέννητά τους ακόμη στα μαιευτήρια. "Και να μη αντιμετωπίζουν προβλήματα διατροφής, υγιεινής κλπ, αυτά τα παιδιά αισθάνονται ανεπάρκεια στοργής και προσοχής. Η ζωή στα ιδρύματα τα στερεί από συναισθηματική επαφή", εξηγεί η Κριστίνα Γκολογκάνοβα από το ίδρυμα "Βήμα για τη Βουλγαρία", μια διεθνή εθελοντική οργάνωση νέων, που αποσκοπεί στην βελτίωση των συνθηκών ζωής των παιδιών, τα οποία είναι στερημένα γονικής φροντίδας.

Για την επίτευξη αυτού του σκοπού οι νέοι ιδρύουν διεθνές δίκτυο ομοϊδεατών και εθελοντών από διάφορες χώρες – την Μεγάλη Βρετανία, τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, την Νορβηγία. Το ίδρυμα ιδρύθηκε το 2007 μετά την διεξαγωγή της θερινής ακαδημίας "Βήμα για τη Βουλγαρία" με τη συμμετοχή ξένων και Βούλγαρων φοιτητών και μαθητών και παιδιών από τα ιδρύματα, Από τότε ξεκίνησε και το σύνθημα "Τείνε χέρι βοήθειας", με το οποίο οι εθελοντές απευθύνονται στα παιδιά, στερημένα γονικής μέριμνας.

"Ένα φιλικό χέρι – είναι έκφραση της ιδέας μας να δώσουμε σ' αυτά τα παιδιά αγάπη, φιλία, μόρφωση. Θέλουμε να εμπνεύσουμε σ' αυτά τα παιδιά κουράγιο και αυτοπεποίθηση, να επαναφέρουμε στο πρόσωπό τους το χαμόγελο. Τα παιδιά της Βουλγαρίας δεν είναι πρόβλημα των θεσμών και της κυβέρνησης, αλλά δικό μας εθνικό και κοινωνικό πρόβλημα", λέει η Κριστίνα Γκολογκάνοβα.

"Αυτή τη στιγμή η οργάνωσή μας ασχολείται κυρίως με την υποβοήθηση των παιδιών στα μαθήματα. Τα προηγούμενα χρόνια διαπιστώσαμε, ότι αυτά τα παιδιά έχουν σπουδαία προβλήματα στα μαθήματα, κυρίως μαθηματικών και λογοτεχνίας. Γίνεται λόγος για βασικές γνώσεις, τις οποίες θα χρειάζονται στη ζωή μετά που θα τελειώσουν το σχολείο. Η ομιλία και η ορθογραφία είναι τα πρώτα πράγματα, που βλέπει ο εργοδότης, ή γενικά ο άνθρωπος, με τον οποίο επικοινωνείς. Οι εθελοντές μας βοηθούν τα παιδιά αυτά στις ασκήσεις, που τους δίνουν οι καθηγητές για το σπίτι, δουλεύουν και για την συμπλήρωση των ελλείψεων από το σχολείο. Οι εθελοντές μας είναι νέοι, οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν τελειώσει την ανώτατη εκπαίδευσή τους και δουλεύουν σε διάφορες σφαίρες. Κάθε ένας απ αυτούς ανέλαβε την φροντίδα για συγκεκριμένο παιδί. Κατά την οργάνωσή μας η ατομική προσέγγιση είναι πολύ σημαντική. Η μακροπρόθεσμη εργασία με ένα παιδί αποτελεί εγγύηση για την επίτευξη φιλικών σχέσεων και συγκεκριμένων αποτελεσμάτων στην μάθηση. Οι τυχαίες επισκέψεις σ αυτά τα παιδιά από πλευράς διάφορων ατόμων, που έρχονται και φεύγουν, δεν δίνουν καλά αποτελέσματα. Αυτή η προσέγγιση δεν είναι σωστή και βλάπτει τα παιδιά".

Κάποια από τα παιδιά που λαμβάνουν βοήθεια από τους εθελοντές. Φωτογραφία: protegniraka.bg

Από το ίδρυμα "Βήμα για τη Βουλγαρία" βοηθούν τα παιδιά σε διάφορα ιδρύματα σ' όλη τη χώρα να κάνουν σπορ, να αποκτήσουν διάφορες επαγγελματικές γνώσεις σε σειρά τομέων σαν την μαγειρική, την κομμωτική και άλλους. Η Κριστίνα Γκολογκάνοβα, όμως, είναι πεπεισμένη, ότι η μόνη μακροπρόθεσμη και σωστή λύση είναι το βαθμιαίο κλείσιμο των παιδικών ιδρυμάτων και η αντικατάστασή τους από σπίτια οικογενειακού τύπου, καθώς και από την ανάδοχη φροντίδα.

"Εάν θέλετε να ξέρετε τη γνώμη μου, το ουσιαστικότερο πρόβλημα αυτών των παιδιών είναι, ότι κανείς δεν τα αντιμετωπίζει ως προσωπικότητες, αλλά κυρίως ως κοινότητα των εγκαταλειμμένων παιδιών. Η ζωή τους κατ' αρχήν είναι δύσκολη. Το γεγονός, ότι τα εγκατέλειψαν, τα κάνει να φαίνονται διαφορετικά τόσο στους άλλους, όσο και στον εαυτό τους. Αυτά τα παιδιά, όμως, δεν είναι ούτε καλύτερα, ούτε ασχημότερα από τα υπόλοιπα, έχουν τα ίδια όνειρα, προσδοκίες, επιδιώξεις. Γι' αυτό κατά την γνώμη μας, πρέπει να τα βοηθήσουμε να βγουν από την απομόνωση, στην οποία ζουν, να μπορούν να συναντούν κόσμο, να τα αντιμετωπίζουν οι άλλοι σαν προσωπικότητες".

"Η αλήθεια είναι πώς η δουλειά με παιδιά από τα κοινωνικά ιδρύματα είναι πολύ δύσκολη", συνεχίζει. "Είμαι πεπεισμένη, ότι το οικογενειακό περιβάλλον είναι το καλύτερο μέρος, για να μεγαλώσει ένα παιδί. Υπάρχουν, όμως, περιπτώσεις, στις οποίες οι ανάδοχοι γονείς παίρνουν παιδί και μετά δεν το θέλουν. Αυτό είναι μεγάλο τραύμα για το παιδί. Δεν μπορεί ο καθένας να είναι ανάδοχος γονέας, αυτή είναι αποστολή, είναι προορισμός. Είναι επίσης πολύ σημαντικό το ίδιο το παιδί να προετοιμαστεί καλά, για να γνωρίζει που θα πάει, τι αναμένουν οι άλλοι απ αυτό. Τα παιδιά αναρωτιούνται εάν θα τα αρέσουν, πώς να συμπεριφέρονται με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, εάν δεν θα τα εγκαταλείψουν και πάλι".

Σύμφωνα με την εγκριμένη από την κυβέρνηση "Αντίληψη για την αποϊδρυματοποίηση των παιδιών", εώς το 2025 πρέπει να κλείσουν όλα τα ιδρύματα για παιδιά χωρίς γονείς και να αντικατασταθούν από σπίτια οικογενειακού τύπου. Η διαδικασία αυτή άρχισε με το κλείσιμο των ιδρυμάτων για παιδιά με ειδικές ανάγκες, ένα από τα οποία ήταν εκείνο στο Μογκίλινο, το οποίο φημίζονταν για την κακοποίηση των παιδιών από πλευράς του προσωπικού.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα

Διαδώστε

"Τείνε χέρι βοήθειας" – εθελοντές εν υποστήριξη των παιδιών, που είναι στερημένα γονικής φροντίδας

Περισσότερα στην κατηγορία

Ημέρα Βουλγαρο-Ουγγρικής Φιλίας

Στη Σόφια δείχνουν την τελευταία γενιά αυτοκινήτων και τις μελλοντικές τεχνολογίες

Βουλγάρα μαθήτρια έγινε παγκόσμια πρωταθλήτρια στα αγγλικά