"Το 1999 προσκλήθηκα από τον Βουλγαρικό πολιτιστικό σύλλογο στη Βουδαπέστη να κάνω βιβλίο με πορτραίτα των Βούλγαρων, που μένουν εκεί. Η ιδέα ήταν να διηγηθώ για τις οικογένειες κηπουρών, που ήρθαν στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα. Η παραγγελία ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και την δέχτηκα με μεγάλη ευχαρίστηση. Πήγα εκεί για περίπου 3 μήνες, συναντήθηκα με θαυμάσιους ανθρώπους με διάφορες τύχες", λέει η Ντιάνα Ντίνολοβα, συνάδελφος από την Βουλγαρική Ραδιοφωνία, η οποία εδώ και χρόνια μένει στην Γαλλία.

Από τις συναντήσεις της με τους Βούλγαρους στην Ουγγαρία γεννιέται το βιβλίο "26 πορτραίτα". Έχει συγκεντρώσει ιστορίες Βούλγαρων από την παλιότερη γενιά, αλλά και τέτοιων, που γεννήθηκαν εκεί και με απίθανη ευχαρίστηση αναζητούν σχέση με την πατρίδα των γονέων, γιαγιάδων και παππούδων τους.

Έναν χρόνο αργότερα η Ντιάνα αναχωρεί για το Παρίσι, όπου ερευνά και πάλι τους Βούλγαρους εκεί. Ανάμεσά τους είναι οι επιχειρηματικοί Ελέν και Πέταρ Γκοργκάτσεβι, παραγωγοί γιαουρτιού για την γαλλική αγορά και επιτυχημένοι έμποροι.

Εμφανίζεται νέο βιβλίο, "Ο φυγάς", που παρουσιάζεται και στο Παρίσι και στη Σόφια. Στην βάση του βρίσκεται η ιστορία της απόδρασης του Πέταρ Γκοργκάτσεφ στα χρόνια του κομμουνισμού πέρα από το Σιδηρούν παραπέτασμα. Η κα Γκοργκάτσεβα εδώ και δύο δεκαετίες οργανώνει για την βουλγαρική κοινότητα στο Παρίσι την γιορτή των βουλγαρικών γραμμάτων και πολιτισμού 24 Μαΐου. Για την πατριωτική της δραστηριότητα πρόσφατα η ίδια έλαβε το έγκυρο βραβείο "Χρυσός αιώνας" του υπουργείου Πολιτισμού. Ενώ στις 15 Νοεμβρίου στο Βουλγαρικό πολιτιστικό κέντρο στο Παρίσι έγινε ειδική βραδιά, στην οποία η Ντιάνα Ντίνολωβα συζήτησε με την κυρία Γκοργκάτσεβα μπροστά στο κοινό και διάβασε αποσπάσματα από το βιβλίο της "Ο φυγάς", αφιερωμένα στην οικογένεια Γκοργκάτσεβι.


Η Ντιάνα Ντίνολοβα (δεξιά) με την Ελέν Γκοργκάτσεβα. Φωτογραφία: προσωπικό αρχείο
 
Πώς η Ντιάνα αναμειγνύεται με την έβδομη τέχνη: "Πριν χρόνια άρχισα να συνεργάζομαι με τον Τεοντόρ Ράντεφσκι, γνωστό σκηνοθέτη ντοκιμαντέρ στη Βουδαπέστη", λέει η Ντιάνα. "Γράψαμε μαζί πολλά διηγήματα. Ο ίδιος εγκατέλειψε τον κόσμο το 2008 και στην λύπη μου αποφάσισα να γυρίσω ταινία για τον ίδιο. Αυτό είναι το πρώτο μου φιλμ – "Τέο", στο οποίο παρουσιάζω στο κοινό έναν άγνωστο, αλλά εξαιρετικά ενδιαφέρον και ταλαντούχο άνθρωπο".

Αργότερα η Ντιάνα γύρισε σύντομη ταινία για την Πορτογαλία. Μαζί με Γάλλους δημοσιογράφους η ίδια γύρισε αυτήν την χώρα, βλέποντας παλιές, ξεχασμένες καθολικές εκκλησίες και διάφορα λίγο γνωστά μέρη. Δημιούργησε την ταινία της με πολύ ενθουσιασμό και του έδωσε το όνομα "Οι πνευματικές πηγές της Πορτογαλίας".

Η τρίτη της ταινία είναι αφιερωμένη στον γνωστό Βούλγαρο ζωγράφο Λατσεζάρ Οσάφκοφ, ο οποίος εδώ και δεκαετίες μένει στο Παρίσι.

Ορισμένο χρόνο η Ντιάνα πέρασε στις ΗΠΑ, αλλά, όπως αναγνωρίζει η ίδια, γι' αυτήν ο ωκεανός είναι δύσκολο εμπόδιο, ενώ στην Ευρώπη, όπου και να βρίσκεται, νοιώθει σαν να είναι στο σπίτι της.

"Όταν ήμουν στην Αμερική, συνεχώς ονειρευόμουν τη Βουλγαρία, αλλά όχι το διαμέρισμά μου, αλλά το σπίτι της γιαγιάς μου στην επαρχία. Και αυτό το σπίτι, το αμπέλι και η ελευθερία, με την οποία τριγύριζα στο χωριό, με έκαναν να κλαίω", θυμάται η Ντιάνα.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα