Η κοινωνικός λειτουργός Νατάλια Ντρεχάροβα: Κάνω τη δουλειά μου για τη χαρά στα μάτια των ανθρώπων

"Κοινωνικός λειτουργός δεν είναι επάγγελμα, αλλά προσωπική κλίση", λέει η Νατάλια Ντρεχάροβα, επικεφαλής της Διεύθυνσης "Κοινωνική βοήθεια" στην πόλη Χάρμανλι. Ο μικρός δήμος που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με την Ελλάδα και την Τουρκία, είναι από τις φτωχότερες περιοχές της χώρας. Γι 'αυτό υπάρχουν και πολλά κοινωνικά προβλήματα.

Αναρωτιέται κανείς πώς αυτή η 46χρονη ενεργητική γυναίκα παίρνει δύναμη για να είναι καλή και χαμογελαστή, αντιμετωπίζοντας καθημερινά τον ανθρώπινο πόνο. Εξάλλου, όπως και όλοι άνθρωποι στο επάγγελμά αυτό. Μιλάει αργά, ήρεμα και γρήγορα, εμπνέει εμπιστοσύνη και ελπίδα και έτσι τα καταφέρνει με τους συνομήλικους. "Το να βοηθάω τους ανθρώπους να είναι στο αίμα μου", λέει η ίδια.

Πτυχιούχος Γεωπονίας, η Ναταλία γρήγορα γυρίζει πλάτη σ' αυτό το πεδίο για να επικεντρωθεί στον τομέα της κοινωνικής φροντίδας, κάτι το οποίο της αρέσει.

"Σκληρή δουλειά πράγματι, αλλά για να δεις τη χαρά στα μάτια των πονεμένων ατόμων είναι ένα υπέροχο συναίσθημα που με κάνει πραγματικά ευτυχισμένη", ομολογεί η ίδια.
Προσθέτει ότι η οικονομική μετανάστευση πολλών ατόμων της περιοχής δημιουργεί πολλά κοινωνικά προβλήματα. Τα παιδιά παραμένουν στη φροντίδα των παππούδων και των γιαγιάδων τους, πολλοί είναι οι ηλικιωμένοι στα χωριά χωρίς την υποστήριξη από ένα νέο πρόσωπο. Ακριβώς αυτοί ανήκουν στις κοινωνικές ομάδες που έχουν ανάγκη από βοήθεια. Όχι μόνο υλική, αλλά και ως χρόνο για τους ίδιους μέσω του προγράμματος "Οικιακός βοηθός".

"Κατά κάποιο τρόπο αντιμετωπίζουμε την έλλειψη οικογένειας για τους μοναχικούς γέροντες", αναφέρει η ίδια. "Στέλνουμε ανθρώπους για καθαρισμό του σπιτιού, για αγορά τροφίμων, το πλύσιμο, κλπ. Η κατάσταση στη Βουλγαρία είναι τέτοια ώστε η πλειοψηφία των συγγενών τους έχουν πάει για να εργαστούν στο εξωτερικό και οι ηλικιωμένοι παραμείνουν μόνοι τους στα σπίτια. Ιδιαίτερες δυσκολίες αντιμετωπίζονται στην ύπαιθρο".

Μια άλλη ευάλωτη κατηγορία είναι τα άτομα με ειδικές ανάγκες που δεν είναι σε θέση να εξυπηρετούν τον εαυτό τους. Τα άτομα αυτά βοηθούνται από τα πολλά εξειδικευμένα προγράμματα "Οικιακός βοηθός", "Κοινωνικός βοηθός" και "Στήριξη για μια αξιοπρεπή ζωή" μέσω ενός προσωπικού βοηθού. Πρόκειται για μεγάλα προγράμματα που χρηματοδοτούνται από την ΕΕ, εξηγεί η Νατάλια Ντρεχάροβα.

"Για να μπορεί ένας άνθρωπος να βοηθά σοβαρά άρρωστο άτομο ή συγγενή σε μόνιμη αναπηρία, πρέπει να εγκαταλείψει την δουλειά του. Η ιδέα είναι ο άνθρωπος αυτός να μπορεί να συνεχίσει να εργάζεται και για το άτομο με ειδικές ανάγκες να φροντίζει άλλο πρόσωπο βάσει των προαναφερομένων προγραμμάτων. Εκτιμούμε την κατάσταση των ατόμων, μια και υπάρχουν τέτοιοι που είναι στο κρεβάτι, οι άλλοι δε που μπορούν να μετακινούν μόνοι τους. Σύμφωνα με την εκτίμησή μας ο δήμος διορίζει οικιακό ή κοινωνικό βοηθό για να φροντίσει σε ωριαία βάση, ανάλογα με την κατάστασή τους".

Οι πιο δύσκολες περιπτώσεις που αντιμετωπίζει η Διεύθυνση "Κοινωνική βοήθεια" είναι στους Ρομά της περιοχής, που ζουν σε συνθήκες φτώχειας και αναλφαβητισμού. Και στη πρώτη θέση είναι τα παιδιά σε κίνδυνο. Και τέτοια σχεδόν πάντα γεννήθηκαν από ανήλικα κορίτσια, που έγιναν μητέρες μια πρακτική που συνεχίζει να υπάρχει σε κοινότητες των Ρομά.

"Οι ανήλικες μητέρες είναι το κύριο πρόβλημα, επειδή δεν έχουν καμία σεξουαλική κουλτούρα, αποκτούν παιδιά, και δεν έχουν καμία εμπειρία και τους εγκαταλείπουν σε φίλους και συγγενείς. Η πλειοψηφία απ' αυτές έρχονται και λένε ότι δεν μπορούν και δεν θέλουν να φροντίζουν και ανατρέφουν το παιδί, και ότι δεν έχουν χρήματα, ένδυση, στέγη και οικογενειακή στήριξη. Έτσι, το παιδί πηγαίνει σε κοινωνικά ιδρύματα και ορφανοτροφεία. Ήδη αναζητάμε μια καλύτερη επιλογή – ανάδοχες οικογένειες για τα εγκαταλελειμμένα παιδιά ή φυσικά εάν έχουν συγγενείς και φίλους που να φροντίζουν για αυτά σε οικογενειακό περιβάλλον", λέει η Ντανιέλα.

Σοβαρή και απροσδόκητη πρόκληση για τις κοινωνικές υπηρεσίες στο δήμο Χάρμανλι ήταν η μεγάλη πλημμύρα στην περιοχή του χωριού Μπίσερ το χειμώνα του 2012, που στοίχισε τη ζωή οκτώ ανθρώπων και κατάστρεψε πολλά σπίτια. Στη συνέχεια σ' όλη τη Βουλγαρία έγιναν κινητοποιήσεις για την υποστήριξη των ανθρώπων που έμειναν άστεγοι. Για περισσότερο από δύο μήνες έφθαναν από όλη τη χώρα τις κουβέρτες, ρούχα, παπούτσια, τρόφιμα και όλα τα απαραίτητα για την κατάσταση αυτή, θυμάται η υπεύθυνη της κοινωνικής υπηρεσίας του Χάρμανλι.

"Το πιο δύσκολο ήταν να βλέπουμε τον μεγάλο φόβο στα μάτια των ανθρώπων και να συμπονούμε και συμπάσχουμε με τους συνανθρώπους μας για το θάνατο των συγγενών τους, που πνίγηκαν. Τα τρομαγμένα ανθρώπινα πρόσωπα ήταν το χειρότερο στο φόντο των κατεστραμμένων σπιτιών, των επίπλων και των πνιγμένων κατοικίδιων μέσα στο νερό. Η δουλειά μας είναι δύσκολη, αλλά είναι τόσο ευγενής", ομολογεί με υπερηφάνεια η Ναταλία Ντρεχάροβα.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα

Διαδώστε

Η κοινωνικός λειτουργός Νατάλια Ντρεχάροβα: Κάνω τη δουλειά μου για τη χαρά στα μάτια των ανθρώπων

Περισσότερα στην κατηγορία

Το αεροδρόμιο Σόφιας με νέα πάρκινγκ με δυνατότητα φόρτισης ηλεκτρικών αυτοκινήτων

Αύξηση των περιπτώσεων ενδοοικογενειακής βίας

Η χρήση στερεών καυσίμων απαγορεύεται σε εννέα συνοικίες της Σόφιας

Χριστουγεννιάτικα παραμύθια από γυαλί ή πώς αναγεννιέται μια λίγο ξεχασμένη παράδοση