Στην εποχή των σύγχρονων τεχνολογιών, όπου οι έννοιες του χώρου και χρόνου αποκτούν άλλες διαστάσεις, οι άνθρωποι ζουν όλο και πιο απομονωμένοι. Χάρη στις σύγχρονες επικοινωνίες ωστόσο οι αποστάσεις δεν αποτελούν πλέον εμπόδιο, αλλά όλο και περισσότεροι άνθρωποι βυθίζονται στη μοναξιά. Δεν γνωρίζουμε πλέον τους γείτονές μας, ενώ οι συναντήσεις με τους φίλους και την οικογένεια έχουν αντικατασταθεί από ατελείωτες συζητήσεις μέσω του κινητού τηλεφώνου ή του Διαδικτύου. Η σύγχρονη πραγματικότητα οδήγησε τον άνθρωπο στον αγώνα απόκτησης υλικών αγαθών, μια και ο ίδιος αναζητά την άνεση και την οικονομική σταθερότητα αλλά από άλλη πλευρά παρατηρείται υποτίμηση των πνευματικών αξιών.

Σύμφωνα με τον ιερέα Ντομπρομίρ Ντιμιτρόφ από τον ναό του Αγίου Μηνά στο Βελίκο Τίρνοβο η σύγχρονη ζωή απομακρύνει τον άνθρωπο από την πίστη. Η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα σε συνδυασμό με την έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς, άλλαξαν τα πρότυπα συμπεριφοράς, ενώ ταυτόχρονα οι άνθρωποι αναζητούν διαρκώς τον σκοπό και το νόημα της ύπαρξής τους.

"Έρχεται μια κρίση στην οικογένεια", λέει ο πατήρ Ντομπρομίρ. "Τυχαίες σχέσεις μεταξύ των ατόμων, καθώς και οι τυπικές σχέσεις μας κουράζουν, η πνευματική πείνα του ανθρώπου γίνεται πιο άμεση. Έστω και ανικανοποίητος, ο άνθρωπος, με το ισχυρό του ένστικτο, συνεχίζει να αναζητά το αιώνιο και το διαχρονικό. Σε κρίσιμες καταστάσεις, όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το αναπόφευκτο, ζητάμε την βοήθεια του Θεού. Νομίζω, ότι αυτό είναι θετικό και χαρακτηριστικό για όλους μας – να αναζητάμε τον Θεό περισσότερα όταν χρειαζόμαστε κάτι. Ο Θεός όμως δεν είναι κάποια αφηρημένη έννοια, όπως θεωρούν μερικοί που μιλούν για τον Θεο ως κοσμολογική δύναμη. Ο Χριστιανισμός δείχνει, ότι ο Κύριος φανερώθηκε για μας με ανθρώπινη σάρκα, για να γίνει ένας από μας, να ζει ανάμεσα μας. Έλαβε την ανθρώπινη φύση για να δώσει ελπίδα, συντροφιά, αγάπη και ζωή στον θάνατο, ενώ μέσω της Ανάστασής Του ο θάνατος δεν αποτελεί το τέλος".

Στο χριστιανικό κόσμο η Εκκλησία είναι μια κοινότητα αγιότητας και αγάπης. "Είναι μια ζωντανή κοινότητα, όπου οι άνθρωποι γνωρίζονται μεταξύ τους", λέει ο ιερέας. Σύμφωνα με τον ίδιο "η Εκκλησία είναι μια οικογένεια. Όταν πάμε στο ναό τακτικά, θα βρισκόμαστε ανάμεσα σε γνωστά πρόσωπα, με τα οποία μας συνδέουν, μερικές φορές και φιλικές σχέσεις. Να πας στην εκκλησία και να ανάψεις ένα κερί , και να κάνεις την προσευχή σου, είναι κάτι το συνηθισμένο, όμως, σύμφωνα με τον πατέρα Ντομπρομίρ

"Κάτι το σημαντικό είναι να παραμείνεις εκεί και να ενταχθείς στην ζωή της κοινότητας", λέει ο ίδιος. "Είναι σαν την ζωή μιας οικογένειας. Οι άνθρωποι που έρχονται αυθόρμητα στην εκκλησία πρέπει να δουν την αγάπη στην κοινότητα και να θελήσουν να γίνουν μέρος της. Η εκκλησία δεν πρέπει να θεωρείται ένα κατάστημα για θρησκεύτηκες υπηρεσίες ή ίδρυμα με αυστηρή ιεραρχία. Είναι πρώτα απ' όλα ένας ζωντανός οργανισμός και ας κάνουμε έτσι ώστε οι άνθρωποι που έρχονται να βρουν νόημα να μείνουν και εδώ να βρουν δύναμη και παρηγοριά. Αυτό γράφει εξάλλου κάτω στην αγιογραφία του Χριστού: "Ελάτε σε μένα, όλοι εσείς που είστε κουρασμένοι και φορτωμένοι και εγώ θα σας αναπαύσω". Ερχόμαστε στο ναό για να απαλλαχθούμε από τις αμαρτίες από το παρελθόν με το οποίο δεν είμαστε υπερήφανοι. Μας κυριεύει η απελπισία, που είναι λόγω της έλλειψης πίστης".

Σύμφωνα με τον ιερέα η πίστη δεν μπορεί να είναι ιδεολογία.
"Απλά πρέπει να εμπιστευτείτε τον Θεό, και τον πλησίον. Σηκωνόμαστε το πρωί με την πεποίθηση ότι σήμερα θα είναι καλή μέρα, τα παιδιά μας θα είναι καλά. Όταν πάμε στον ιατρό, πιστεύουμε ότι θα μας βοηθήσει. Πιστεύουμε ότι πέρα από κάθε απελπισία πρέπει να υπάρχει και η πίστη. Στην εκκλησία πιστεύουμε ότι είμαστε ελεύθεροι από τον θάνατο και θα είμαστε πάλι μαζί με εκείνους που αγαπάμε. Πιστεύουμε ότι ο Χριστός είναι μαζί μας. Αυτή είναι η αληθινή πίστη. Όταν την έχουμε θα εξαφανιστούν όλες οι ανησυχίες, και κατηγόριες, θα έρθει η ταπεινότητα και η ελπίδα και θα έχουμε την δύναμη για μια φυσιολογική ζωή. Ο Θεός θέλει να είμαστε ευτυχισμένοι και να ζούμε καλά. Να αγαπούμε τον Θεό και τον συνάνθρωπό μας. Έτσι πραγματικά η ζωή μας θα αλλάξει".

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα