Όταν τα προβλήματα παραμένουν παράπλευρα της προσοχής της κοινωνίας, συνήθως δεν αναζητούνται οι λύσεις τους. Η ενημέρωση είναι ο δρόμος προς την επίλυση των προβλημάτων. Στη φιλοσοφία αυτή βασίζεται το σχέδιο του Παγκοσμίου Ταμείου για τη Φύση (WWF) για την ενημέρωση της κοινωνίας, των ψαράδων και της διοίκησης για τον κίνδυνο από εξαφάνιση του οξυρρύγχου και στο βουλγαρικό τμήμα του Δούναβη και για τα μέτρα διάσωσής του. Ανάμεσα στις βασικές απειλές για τα πιο αρχαία ψάρια του πλανήτη είναι η υπεραλιεία και το παράνομο εμπόριο χαβιαριού του άγριου οξυρρύγχου. 

Ο άγριος οξύρρυγχος είναι απειλούμενος με εξαφάνιση. Συναντιέται μόνο στην Κασπία και τη Μαύρη Θάλασσα. Το κάτω ρεύμα του Δούναβη είναι ο μόνος τόπος, όπου οι οξύρρυγχοι της Μαύρης Θάλασσας έρχονται να αναπαραχθούν. Από εδώ και το σπουδαίο καθήκον της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας για την προστασία αυτού του τελευταίου βιοτόπου, που δίνει ζωή και μέλλον στα αρχαιότερα ψάρια στον κόσμο. Πριν από μερικά χρόνια, τα δύο κράτη επέβαλαν μορατόριουμ έως το 2015 στην αλιεία οξυρρύγχου στον μεγάλο ποταμό. Ο έλεγχος της τήρησης του μορατόριουμ και των καναλιών παράνομου εμπορίου χαβιαριού αποδεικνύεται όμως αρκετά δύσκολος στόχος. Για να ανταλλάξουν την πείρα τους στον τομέα, στη Σόφια συναντήθηκαν εμπειρογνώμονες, που ήρθαν από διάφορες παραδουνάβιες χώρες, την Τουρκία και τη Μεγάλη Βρετανία. Η τελωνειακή διοίκηση του Ηνωμένου Βασιλείου είναι γνωστή για τη μεγαλύτερη εμπειρογνωμοσύνη στην εφαρμογή της Σύμβασης για το Διεθνές Εμπόριο των Απειλούμενων Ειδών Άγριας Πανίδας και Χλωρίδας (CITES). Ισχυρίζονται ότι τα έσοδα από αυτό το είδος λαθρεμπορίου, μπορούν να συγκριθούν μόνο με τα κέρδη από την παράνομη διακίνηση ναρκωτικών και την σωματεμπορία.

Ο Ιβάν Χρήστοφ, επικεφαλής του σχεδίου του Παγκοσμίου Ταμείου για τη Φύση, περιέγραψε για τη Βουλγαρική Ραδιοφωνία τον τελωνειακό έλεγχο στον τομέα.
"Από μια μεριά, ο έλεγχος απαιτεί καλή γνώση αυτής της ειδικής νομοθεσίας, και από την άλλη – την ικανότητα για διάκριση των άγριων ειδών από τα είδη ιχθυοτροφείου, του παράνομου από το νόμιμο εμπόριο χαβιαριού. Το όριο καμιά φορά είναι πολύ λεπτό. Πρέπει να γνωρίζονται πολύ καλά οι απαιτήσεις για συσκευασίες και ετικέτες των προϊόντων καθώς και τα απαραίτητα εγγράφα. Γι’ αυτό διοργανώνουμε τις συναντήσεις αυτές για ανταλλαγή πείρας με τους καλύτερους ειδικούς στον κόσμο".

Για τα χρόνια, κατά τα οποία έχει επιβληθεί το μορατόριουμ στην αλιεία οξυρρύγχων στον Κάτω Δούναβη,  δεν υπάρχουν περιπτώσεις ψαράδων που συλλήφθηκαν για παράνομη αλιεία. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η απαγόρευση δεν παρακάμπτεται. Σύμφωνα με τον κ. Χρήστοφ υπάρχουν έμμεσες αποδείξεις για παράνομη αλιεία.

"Πριν από δύο-τρία χρόνια σε άλλο κράτος κρατήθηκε χαβιάρι άγριων οξυρρύγχων από την Κασπία Θάλασσα, που έφερε ετικέτα Βουλγάρου παραγωγού. Είναι δυνατό οι ετικέτες να χρησιμοποιήθηκαν  εν αγνοία του παραγωγού αυτού, όπως συμβαίνει συχνά. Όλα αυτά όμως δείχνούν πως οι αρχές πρέπει να είναι πολύ προσεκτικές ως προς αυτό το είδος λαθρεμπορίου", σχολιάζει ο Ιβάν Χρήστοφ.

"Οι οξύρρυγχοι έχουν πλούσιο παρελθόν, και από εμάς εξαρτάται να έχουν και μέλλον", δήλωσε στη Σόφια η Γιούτα Γιαρλ, ειδικός στο θέμα στο Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση. "Στους ωμούς της Βουλγαρία και της Ρουμανίας πέφτει μεγάλη ευθύνη, γιατί είναι οι μόνες χώρες στην ΕΕ, στα χωρικά ύδατα των οποίων ακόμη υπάρχουν βιώσιμοι άγριοι πληθυσμοί οξυρρύγχου", προσέθεσε η ίδια.

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα