Τι διαφαίνεται ανάμεσα στον πόνο και τη χαρά; Την απάντηση μπορείτε να δείτε σε 55 φωτογραφίες από τους προσφυγικούς καταυλισμούς στο έδαφος της Συρίας. Τις φωτογραφίες έκανε ο φωτογράφος Βασίλ Καρκελάνοφ με τη βοήθεια του δημοσιογράφου και σκηνοθέτη Νιντάλ Χλάιφ.

Τα έργα της φωτογραφικής τέχνης εκτίθενται στην Εθνική Βιβλιοθήκη "Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος" στη Σόφια. Η φωτογραφική έκθεση με τον συμβολικό τίτλο "Τα μάτια της ελπίδας" είναι αφιερωμένη στα προσφυγόπουλα της Συρίας και πραγματοποιείται υπό την αιγίδα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στη Βουλγαρία. Στα εγκαίνια της έκθεσης παραβρέθηκαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Ρόσεν Πλέβνελιεφ και η δήμαρχος της Σόφιας Γιορντάνκα Φαντάκοβα, τους οποίους υποδέχθηκαν παιδιά από τη Συρία με βουλγαρικό τριαντάφυλλο με την επιγραφή "Ελπίδα" και με βουλγαρικό τραγούδι.

"Σήμερα στη Συρία υπάρχουν 6 εκατομμύρια πρόσφυγες, εκ των οποίων οι μισοί είναι παιδιά", επεσήμανε ο εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας στη Βουλγαρία, Ρολάν-Φρανσουά Βέιλ. "Σε όλα τα παιδιά, όχι μόνο σε αυτά που είναι στην Συρία, αλλά και στα παιδιά που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, ο ΟΗΕ έχει τη δέσμευση να εξασφαλίσει μέλλον. Πρέπει να τα βοηθήσουμε να μορφωθούν και να έχουν καλύτερα παιδικά χρόνια".

Φωτογραφία: ΒΤΑ

Για τον φωτογράφο Βασίλ Καρκελάνοφ η πρόταση για την έκθεση είναι απροσδόκητη, σχεδόν τυχαία. Δεν είναι φωτορεπόρτερ, ασχολείται με φωτογραφία μόδας και διαφημιστική φωτογραφία. Όμως δε διστάζει πολύ και μετά από 2 εβδομάδες φεύγει για τη Συρία:

"Η ιδέα ήταν να δείξουμε πως τα παιδάκια αυτά είναι σαν τα υπόλοιπα απ’ όλο τον κόσμο", είπε για τη Βουλγαρική Ραδιοφωνία ο φωτογράφος. "Είναι παιδιά με όνειρα και θα έπρεπε να είναι παιδιά με μέλλον. Αυτά που συμβαίνουν μαζί τους είναι τρομερά και άδικα. Τιμωρούνται αλύπητα για κάτι που δε φταίνε. Η ιδέα μου ήταν να δείξω που είναι τα μεγαλύτερα θύματα των απολύτως ανόητων συγκρούσεων. Και το πιο δυνατό – τη δίψα τους για ζωή, τη χαρά, την αγάπη στα μάτια τους. Παρά τις μεγάλες απώλειες των οικογενειών, των συγγενών, των σπιτιών, των σχολειών και σχεδόν όλων που έχουν, δεν εγκατέλειψαν την πίστη και την ελπίδα τους. Έκανα όλες τις φωτογραφίες της έκθεσης στην Συρία, στο βόρειο μέρος της και στην ενδοχώρα, κοντά στην Αλεπού. Φωτογραφίζαμε σε ένα βουνό, όπου κάτω από αρχαία απομεινάρια μένουν παιδιά, τα περισσότερα εκ των οποίων ορφανά. Κρυμμένα σε υπόγεια, ζουν μόνα τους. Το χωριό είναι αρκετά μεγάλο, αλλά δεν είναι ορατό στην επιφάνεια, είναι κάτω από τη γη. Ήταν κάτι πράγματι εντυπωσιακό. Στον καύσωνα με θερμοκρασίες 50 βαθμών αυτοί οι άνθρωποι αγωνίζονται για τη ζωή τους χωρίς νερό, σε άθλιες συνθήκες, απειλούμενοι με επιθέσεις και βομβαρδισμούς. Υπάρχει κάτι αξιοθαύμαστο σ’ αυτό: εκεί ένιωσα τι πράγμα είναι η δύναμη της ζωής!"

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα