Το Υπουργικό Συμβούλιο ψήφισε πρόσφατα την στρατηγική για την ανάπτυξη του τομέα υδραυλικών και αποχετευτικών έργων, η προετοιμασία της οποίας διήρκεσε χρόνια. Τα προβλήματα είναι τεράστια και η λύση τους αναβάλλονταν εδώ και χρόνια.

Δεν είναι μυστικό ότι λόγω του παλαιού συστήματος υδροδότησης, υπάρχουν απώλειες της τάξεως του 50% έως και 80%. Ανησυχία προκαλούν και τα στατιστικά στοιχεία που αφορούν τα λύματα, μια και μόνο το 66% του πληθυσμού χρησιμοποιεί την υπηρεσία της εξαγωγής των ακάθαρτων υδάτων και μόνο το 50% είναι συνδεδεμένο με τους σταθμούς καθαρισμού. Στα τέλη του 2010 μόνο η Ρουμανία και η Μάλτα, στον τομέα αυτό, βρίσκονταν σε χειρότερη κατάσταση από τη Βουλγαρία.

Αν και η 10ετής στρατηγική επίλυσης είναι αισιόδοξη, η πραγματοποίησή της φαίνεται, μάλλον, αδύνατη. Δυο είναι τα κρίσιμα στοιχεία που περιέχει: η αναγκαιότητα πραγματοποίησης μεγάλων επενδύσεων και οι αργοί ρυθμοί πραγματοποίησης, μέχρι τώρα τουλάχιστον, των σχεδίων στον συγκεκριμένο τομέα.

Οι απαραίτητες επενδύσεις στην υδροδότηση και αποχέτευση ξεπερνούν το ποσό των 12,2 δις €, ποσό τεράστιο για την βουλγαρική οικονομία, μια και ισούται με το ¼ του ΑΕΠ. Τα προβλεπόμενα, από τα ευρωπαϊκά κονδύλια, ποσά για τους συγκεκριμένους τομείς, για ολόκληρη την περίοδο 2007–2010, είναι λιγότερα από 2 δις € και μέχρι τώρα δεν έχουμε καταφέρει να τα απορροφήσουμε. Το 60% έως 70% των επενδύσεων πρέπει να πραγματοποιηθούν από την κυβέρνηση και τα κέρδη των επιχειρήσεων των εν λόγω τομέων. Αποτέλεσμα θα είναι, πιθανόν, η δραστική αύξηση της τιμής του νερού.

Αν οι εργασίες συνεχιστούν με τον ίδιο ρυθμό εξόδων των 83 εκατομμυρίων € ετησίως, θα χρειαστούν περισσότερα από 35 χρόνια για την κάλυψη των απαιτήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον συγκεκριμένο τομέα. Το ζήτημα είναι ότι η συμφωνημένη με την Ευρωπαϊκή Ένωση 8ετής περίοδος για την κατασκευή των σταθμών καθαρισμού, λήγει την 31^η Δεκεμβρίου του τρέχοντος έτους.

Πρέπει να κατασκευαστούν σταθμοί καθαρισμού σε 282 κατοικημένες περιοχές, αλλά για την ώρα έχουν ολοκληρωθεί και λειτουργούν μόνο 11. Το 66% των έργων θα πρέπει να μεταφερθεί στην περίοδο 2014–2020, ενώ το υπόλοιπο βρίσκεται σε κάποιο στάδιο κατασκευής. Αβέβαιο είναι και το αν θα συμφωνηθεί μια νέα χρονική περίοδος ολοκλήρωσης και αν αυτό δεν γίνει, θα πρέπει να πληρωθούν μεγάλα πρόστιμα για την μη εκπλήρωση των ανειλημμένων υποχρεώσεων. Αποτέλεσμα θα είναι να πληρώνουμε χρυσό το νερό.

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης