Την 1η Σεπτεμβρίου πριν από 115 χρόνια γεννήθηκε ο θεμελιωτής του εθνικού μπαλέτου, Αναστάς Πετρόφ. Αφιέρωσε σχεδόν όλη τη ζωή του στην ανάπτυξη αυτής της όμορφης τέχνης. Σε ηλικία 23 ετών αρχίζει την εκπαίδευσή του - ένα γεγονός που αποτελεί εξαίρεση στην ιστορία του μπαλέτου. Υπό τη καθοδήγηση της Εβγκένια Εντουάρντοβα στο Βερολίνο ο ίδιος προχωρά πολύ γρήγορα και γίνεται μέλος της Staatsoper. Λίγο αργότερα, το 1927 επιστρέφει στη Βουλγαρία και διορίστηκε ως σολίστ στη Λυρική Σκηνή Σόφιας. Δεν αργεί η υλοποίηση της ιδέας του να παρουσιάσει στο βουλγαρικό κοινό ένα από τα αριστουργήματα της τέχνης του μπαλέτου.

Σε μια συνέντευξη που έδωσε σε μεγάλη ηλικία, ο Αναστάς Πετρόφ θυμάται: "Το πρώτο μπαλέτο που παρουσιάσαμε στη Βουλγαρία ήταν "Κοπέλια" του Λεο Ντελίμπ. Το ανέβασα ένα χρόνο μετά που ξεκίνησα δουλειά εδώ. Λόγω της έλλειψης ενός σταθερού θιάσου, για μερικούς από τους ρόλους πήραμε τραγουδιστές από τη χορωδία της Όπερας, ηθοποιούς, και εγώ ως πρωταγωνιστής στο ρόλο του Φραντς. Οι εκτιμήσεις ήταν πολύ ενδιαφέρουσες. Για το κοινό αυτό το είδος τέχνης ήταν κάτι καινούριο και οι άνθρωποι δεν ήξεραν πώς να αντιληφθούν την τέχνη αυτή στην οποία οι ηθοποιοί δεν τραγουδούν ούτε μιλούν. Οι περισσότεροι από τους πρώτους Βούλγαρους χορευτές ήταν ερασιτέχνες, αλλά χόρεψαν με ψυχή και πολύς συναίσθημα. Ο κύριος στόχος μου ήταν να δημιουργήσω μια σχολή μπαλέτου. Στην αρχή ίδρυσα δική μου σχολή. Ήμουν και παιδαγωγός, και χορογράφος, και σολίστ και ασχολούμουν με την διοργάνωση της σχολής. Και μάλιστα από το πρωί μέχρι το βράδυ, πριν ανοίξει η κρατική σχολή μπαλέτου, όπου εργαζόμουν και εγώ. Υπήρξε μια περίοδος, όταν ο αριθμός των μαθητών στο σχολείο μου ήταν 120 άτομα. Όλες επιτυχίες μου οφείλονται στην σκληρή δουλειά μου και ατελείωτη αγάπη προς το μπαλέτο. Εγώ ανέβασα το πρώτο βουλγαρικό μπαλέτο του συνθέτη Χρήστο Μανόλοφ - "Ο Δράκος και η Γιάννα".

Παρά την προχωρημένη ηλικία του και την αρρώστια, ο Αναστάς Πετρόφ σχεδόν μέχρι το τέλος της ζωής του, συνεχίζει να δουλεύει με τους μαθητές του από τη σχολή μπαλέτου. Μεταξύ των μαθητών του είναι η Λίλη Μπερόν, ο Ασέν Μανόλοφ, η Λιούμπα Κολτσάκοβα και πολλά άλλα μεγάλα ονόματα του βουλγαρικού μπαλέτου. Σε συνέντευξή του, που διατηρείται στο "Χρυσό αρχείο" της Εθνικής Ραδιοφωνία η τότε πρίμα του μπαλέτου Κρασιμίρα Κολντάμοβα αναφέρει τις αναμνήσεις της από τον ιδρυτή του βουλγαρικού μπαλέτου:

"Πάντα ήθελα να είμαι η καλύτερη στην σκηνή. Αυτό το όνειρο μου που το έχει ο κάθε νεαρός καλλιτέχνης, υποστηρίχθηκε από μια μεγάλη προσωπικότητα - ο ιδρυτής του βουλγαρικού μπαλέτου Αναστάς Πετρόφ. Ήταν ο διευθυντής της σχολής και εμείς τα πέντε κορίτσια, που τελειώσαμε πρώτα την σχολή μπαλέτου στο θέατρο. Δεν περνούσε ούτε μια ημέρα χωρίς ο ίδιος να ρωτήσει: "Σου αρέσει κάποιος ρόλος; Αν ναι, πρέπει να το μάθεις, μπορεί να το χορέψεις κάποια μέρα!" Στις σκέψεις και τα όνειρά του πάντα είχε ένα σκοπό - μας ενθάρρυνε να προχωράμε. Ο πρώτος ρόλος μου στο μπαλέτο "Ζιζέλ" το έκανα μαζί του. Έδινε χέρι όχι μόνο στα αστέρια του μπαλέτου αλλά και στις νεότερες χορεύτριες κλασικού μπαλέτου για να έχουν την ευκαιρία να παρουσιαστούν στην σκηνή".


Στη μνήμη του Αναστάς Πετρόφ, από το 1982 στη γενέτειρά του Ντόμπριτς διεξάγεται διαγωνισμός για νέους χορευτές μπαλέτου που φέρει το όνομά του. Φέτος το καλοκαίρι πραγματοποιήθηκε η 16η έκδοσή του.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα