Η 6^η Σεπτεμβρίου είναι μία από τις πιο αξέχαστες ημέρες στη νέα βουλγαρική ιστορία. Σήμερα αντιλαμβανόμαστε την Ένωση του Πριγκιπάτου της Βουλγαρίας με την Ανατολική Ρωμυλία το 1885 ως ένα ρομαντικό επεισόδιο του παρελθόντος μας. Επειδή από ένα συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός με πολιτικές εξελίξεις έγινε το εθνικό μας σύμβολο.

Επτά χρόνια μετά την Απελευθέρωση από την οθωμανική κυριαρχία το 1878, οι Βούλγαροι και από τις δύο πλευρές της οροσειράς του Αίμου τόλμησαν να παραβιάσουν την Συνθήκη του Βερολίνου των Μεγάλων Δυνάμεων, που κατακερμάτισε τα βουλγαρικά εδάφη. Το εχθρικό περιβάλλον, η άμεση στρατιωτική απειλή, η τουρκική οργή και η ρωσική αποδοκιμασία αντιμετωπίστηκαν με τρόπο που κέρδισε την πιο δύσπιστη ευρωπαϊκή δημοσιογραφία. Ο ιστορικός καθηγητής Αντρέι Πάντεφ μας γυρίζει πίσω 129 χρόνια.

"Αυτό που συνέβηκε παραμένει για πάντα στα χρονικά της βουλγαρικής και της ευρωπαϊκής ιστορίας", λέει ο ίδιος. "Όταν δημιουργείται το τεχνητό κράτος της Ανατολικής Ρωμυλίας νότια από τη οροσειρά του Αίμου, ο στόχος δεν είναι μόνο να αποδυναμώσει το Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας (στα βόρεια με την περιοχή της Σόφιας) με την τεχνητή διαίρεση με την οροσειρά, αλλά και με την ιδέα για την δημιουργία ενός τεχνητού έθνους. Όπως και το Λίβανο, την Συρία και την Αίγυπτο, η Ανατολική Ρωμυλία είναι με ειδική δομή με καταστατικό που ισοδυναμεί με το Σύνταγμα του Τίρνοβο του 1879 του Πριγκιπάτου".

"Η ιδέα όμως δεν είναι μόνο μια συγκεκριμένη περιοχή να υπάρχει ως ξεχωριστό κράτος, αλλά και σταδιακά να δημιουργήσει ρωμυλιακό έθνος, που να αποτελείται από Βουλγάρους, Έλληνες, Τούρκους, Αρμενίους και Εβραίους", συνεχίζει ο καθ. Πάντεφ. "Και αυτό φέρνει ένα πολύ επικίνδυνο μήνυμα σε μια πιο μακρινή ιστορική προοπτική. Οι επαναστάτες μας, αναπαράγοντας την εμπειρία του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος της Βουλγαρίας πριν από την Απελευθέρωση, κατόρθωσαν με ένα αποφασιστικό τρόπο να αποτρέψουν αυτήν την τάση. Έτσι, στις 6 Σεπτεμβρίου, το Πλόβντιφ ξυπνά με μια ειδική είδηση ​​- κατέρρευσε η Συνθήκη του Βερολίνου, στο μέρος που αφορά την Ανατολική Ρωμυλία. Τα δύο βουλγαρικά κράτη ενοποιήθηκαν. Αυτό αποτελεί ένα θαυμάσιο συνδυασμό της βούλησης, με την πολιτική και τη διπλωματία. Ο στρατός του Πριγκιπάτου εισέρχεται στην Ανατολική Ρωμυλία, γνωρίζοντας ξεκάθαρα ότι υπάρχουν κίνδυνοι από την παραβίαση αυτή. Όταν ο κόσμος βλέπει την αποφασιστικότητα, όταν αργότερα νικήσαμε και στο πεδίο μάχης την Σερβία , ούτε λόγος δεν μπορεί να γίνει για διαχωρισμό".

Η πράξη της Ένωσης έχει κάτι πολύ πιο σημαντικό ως ένα ιστορικό μάθημα, πολύ πιο ελκυστικό ως ένα πολιτιστικός και πολιτικός θρίαμβος απ' ό, τι είναι η κρατική επέκταση με όλες τις εμπορικές, οικονομικές, στρατιωτικές και γεωπολιτικές προτεραιότητες. Αυτό είναι κατά κύριο λόγο ένα ειρηνικό πολιτισμικό κατόρθωμα ανεξάρτητα από το ηρωικό αίμα, που χύθηκε στα πεδιάδα Σλίβνιτσα, όπου ο βουλγαρικός στρατός "έκανε ένα θαύμα". Ο Σέρβος βασιλιάς Μίλαν επιτέθηκε στην Βουλγαρία στο όνομα του βαλκανικού στάτους κβο, με εντολή ενός μέρους των Μεγάλων Δυνάμεων. Με την νίκη επί των Σέρβων καθιερώνεται το έργο των παραγόντων της Ένωσης. Τα ευρωπαϊκά κράτη το καταδικάζουν και ούτε ένα δεν το υποστήριξε. Φυσικά, η πιο δυσαρεστημένη είναι η Ρωσία, επειδή η βουλγαρική πράξη αυτή πραγματοποιείται χωρίς την συγκατάθεσή της.

Η προετοιμασία της Ένωσης του Πριγκιπάτου της Βουλγαρίας με την Ανατολική Ρωμυλία το 1885 είναι άνευ προηγουμένου στην ιστορία μας, ένας συνδυασμός της πολιτικής και της διπλωματίας, της εκπαίδευσης, του πολιτισμού, της επιμονής και των συμβιβασμών της επιθετικότητας και της συμφιλίωσης, μεταξύ επανάστασης και μεταρρύθμισης. Ο συντονισμός αυτός οδηγεί σε αξέχαστες συναισθηματικές σκηνές, όπου τα μέλη της Ανατολικής χωροφυλακής αγκαλιάζουν τους στρατιώτες από τον στρατό του Πριγκιπάτου και οι κάτοικοι της πόλης Πλόβντιφ εγκατέλειψαν την ιδέα για ιστορική προτεραιότητα ως πρωτευουσιάνοι για να αφήσουν στην Σόφια να γίνει η νέα πρωτεύουσα της χώρας στο όνομα της ενότητας.

Εάν υπάρχει κάποιο μήνυμα από την ιστορική σημασία της Ένωσης το 1885 είναι ότι το βουλγαρικό πνεύμα νίκησε με λογική. Η Ανατολική Ρωμυλία ήταν πολύ πιο ελκυστική για να ζήσει κανείς από το Πριγκιπάτο. Το Πλόβντιφ είναι σταθερή πόλη σε σύγκριση με την τότε Σόφιας. Όλοι οι έμποροι είναι με προνομιακή πρόσβαση στις αγορές του οθωμανικού αυτοκρατορικού συστήματος, που απλώνεται σε τρεις ηπείρους.

Και αυτό είναι το μεγαλείο των παραγόντων που πραγματοποιησαν την Ένωση της Βουλγαρίας - παραδέχονται να ζουν πιο φτωχικά, αλλά σε ενιαίο ισχυρό κράτος.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα