Μια φορά η προσοχή της μικρής προσελκύστηκε από έναν ζητιάνο, που άκουγε την μουσική ενός βιολιστή του δρόμου. Σε μια στιγμή ο φτωχός έδωσε όλα τα κέρματα, που είχε κερδίσει, στον μουσικό και έφυγε. Για την Άνι αυτός ο ζητιάνος είναι καλός άνθρωπος. Υπάρχει άλλη μία περίεργη ιστορία αυτού του τύπου: για τον 100 χρονών παππού Ντόμπρι από το χωριό Μπάϊλοβο. Ο ίδιος μάζεψε από ζητιανιά 35.700 λέβα, δηλαδή σχεδόν 18.000 ευρώ και τα χάρισε στον ναό της Σόφιας του Αγίου Αλεξάνταρ Νέβσκι. Ο ίδιος είναι ο πιο γενναιόδωρος δωρητής του πατριαρχικού ναού.

Κάθε μέρα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μαθαίνουμε για άρρωστα παιδιά, που χρειάζονται βοήθεια και περιμένουν να λάβουν από κάποια καμπάνια με SMS τα απαραίτητα χρηματικά μέσα, για να ζήσουν. Μια τέτοια πρωτοβουλία είναι "Τα βουλγαρικά Χριστούγεννα", που μαζεύει χρήματα για τέτοια παιδιά. Πριν χρόνια η Χερμίνα, η κόρη ενός συναδέλφου, ήταν πολύ άρρωστη και χρειάζονταν βοήθεια. Η ίδια κατόρθωσε να καταπολεμήσει την ασθένεια με την βοήθεια καλών ανθρώπων και τώρα είναι μια χαρά. Μέχρι και σήμερα, όμως, φυλάσσει το γράμμα ενός αγνώστου γέροντα. Ο ηλικιωμένος άνθρωπος της ευχήθηκε υγεία και της έστειλε τα τελευταία του λεφτά. Αυτό το γράμμα και η βοήθεια χιλιάδων ανθρώπων προκάλεσαν την Χερμίνα να αφιερώσει την ζωή της στο καλό και να βοηθά εκείνους, που χρειάζονται.

Είναι καιρός να αναζητήσουμε εκείνη την ενέργεια η προσωπικότητα, που ανταποκρίνεται στην έννοια του καλού. Βυθισμένοι στις φροντίδες της καθημερινής ζωής, θυμόμαστε το καλό κυρίως κατά τις γιορτές. Συνήθως στον φόβο και την δυσπιστία μας ξέρουμε περισσότερο για τον επικίνδυνο, τον άσχημο άνθρωπο, τις κλοπές και τους φόνους, ενώ για το καλό δεν γνωρίζουμε τίποτε. Ο καλός δεν γίνεται επίκεντρο της προσοχής, βρίσκεται μακριά από τους φακούς και την δόξα. Απλώς προσπαθεί να ζει φυσικά, βασιζόμενος στους νόμους της φύσης, του κράτους και της ηθικής του.

Η καλοσύνη είναι τρόπος παρουσίας στην κοινωνία μας. Δεν είναι μόνο να δώσεις χρήματα, αλλά και να χαμογελάσεις, να ενθαρρύνεις. Η καλοσύνη πρέπει να παρουσιάζεται περισσότερο στην ζωή μας. Δεν μπορεί ο καθένας να βοηθήσει εκείνους, που χρειάζονται βοήθεια, αλλά να είσαι καλός σημαίνει και να θέλεις ο άλλος να ζει καλά, να αναγνωρίζεις το δικαίωμά του. Πραγματικά, εάν αναζητάμε το καλό στην ζωή μας, πρώτα πρέπει να κοιτάξουμε τον εαυτό μας. Αφού έτσι λέει και η Βίβλος.

Και περιμένοντας τους πολιτικούς να φροντίσουν την ευημερία, την ασφάλεια, την ηρεμία μας, εμείς, οι απλοί άνθρωποι αναρωτιόμαστε ποιος θα δείξει στα παιδιά μας τι είναι ο καλός άνθρωπος; Προσπαθήσαμε με μίσος και διπροσωπία, προσπαθήσαμε με δυσπιστία. Δεν γίναμε ούτε πλουσιότεροι, ούτε πιο ήρεμοι, ούτε πιο ευτυχισμένοι. Δεν προσπαθήσαμε μόνο ένα πράγμα – να γίνουμε καλύτεροι. Βαθμιαία και σιγά-σιγά. Μπορούμε να αρχίσουμε με το ευκολότερο – την καλή κουβέντα, το χαμόγελο, την πρόσκληση για καφέ. Μην χαμογελάτε με δυσπιστία, απλώς προσπαθήστε!

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα