Τον Δεκέμβριο του 1948, κατά τη διάρκεια του 5ου συνέδριου του Κομμουνιστικού Κόμματος, ο Γκεόργκι Ντιμιτρόφ στην ομιλία του προφέρει την περίφημη φράση: "Για 10-15 χρόνια, η Βουλγαρία πρέπει να πετύχει ό,τι οι άλλοι λαοί σε άλλες συνθήκες πετυχαίνουν για έναν αιώνα." Έτσι τέθηκε η αρχή της εκβιομηχάνισης της χώρας. Από το επόμενο έτος αρχίζει η εφαρμογή των πενταετών προγραμμάτων οικονομικής ανάπτυξης, οι επενδύσεις προσανατολίζονται προς τη βαριά βιομηχανία.
Το 1963 είναι ένα από τα ορόσημα σχετικά με την εκβιομηχάνιση της χώρας. Τέθηκε σε λειτουργία το μεταλλουργικό συγκρότημα "Κρεμίκοβτσι" κοντά στη Σόφια και διυλιστήριο πετρελαίου κοντά στο Μπουργκάς. Το "Χρυσό αρχείο" της Εθνικής Ραδιοφωνίας διαφυλάσσει την ηχητική εικόνα από τα εγκαίνια στις 30 Δεκεμβρίου του 1963 του εργοστάσιου κοντά στο Μπουργκάς. Τα λόγια είναι του πρωθυπουργού και πρώτου γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Βουλγαρίας Τόντορ Ζίβκοφ: "Αγαπητοί κατασκευαστές και εγκαταστάτες του εργοστάσιου πετροχημικών, αγαπητοί εργαζόμενοι, μηχανικοί, τεχνικοί, αγαπητοί προσκεκλημένοι, ο λαός μας θα αποχαιρετήσει το 1963 με μια άλλη μεγάλη εργασιακή νίκη. Πριν δύο μήνες ο γίγαντας του μεταλλουργείου - το εργοστάσιο "Κρεμίκοβτσι" τέθηκε σε λειτουργία. Σήμερα, εδώ στην άλλη πλευρά της πατρίδας μας, στη Μαύρη θάλασσα, το πρώτο εργοστάσιο πετροχημικών αρχίζει την παραγωγή του. Τι είναι για εμάς το εργοστάσιο πετροχημικών; Αυτή είναι η πρωτοποριακή μονάδα των πετροχημικών προϊόντων. Με τον σύγχρονο εξοπλισμό, ισχύος και εκτεταμένες δυνατότητες παραγωγής, θα είναι ένας από τους κύριους μοχλούς για την ανάπτυξη όχι μόνο της βαριάς χημικής βιομηχανίας, αλλά και άλλων βιομηχανικών κλάδων της χώρας. Το εργοστάσιο θα παίξει μεγάλο ρόλο στην ανάπτυξη των κατασκευών, των μεταφορών, θα προσφέρει σημαντική βοήθεια στη αγροτική οικονομία. Δύο εγκαταστάσεις του εργοστασίου που ήδη λειτουργούν, θα επεξεργάζονται τα επόμενα 1-2 χρόνια 2 εκατομμύρια τόνους πετρελαίου ετησίως. Αυτό θα αυξήσει σημαντικά το πλούτο της χώρας, θα διευρυνθεί η βάση των πρώτων υλών για τις ανάγκες της μεταποιητικής βιομηχανίας".
Η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου για την κατασκευή εργοστάσιου πετροχημικών κοντά στο Μπουργκάς είναι από το 1959, ενώ στις 5 Νοεμβρίου του 1960 αρχίζει η κατασκευή του. Το 1963 το εργοστάσιο τέθηκε σε λειτουργία. Η περίοδος 1966-1970 είναι γνωστή ως το "πενταετές σχέδιο της χημείας και της οργανικής σύνθεσης". Κατασκευάζονται νέες εγκαταστάσεις και μονάδες παραγωγής χημικών προϊόντων και πρώτων υλών. Το 1971 άνοιξε ένα δεύτερο διυλιστήριο πετρελαίου κοντά στο Πλέβεν.
Στα τέλη της δεκαετίας του '90 του περασμένου αιώνα και οι δύο επιχειρήσεις ιδιωτικοποιήθηκαν. Το 1999 το διυλιστήριο κοντά στο Μπουργκάς εξαγοράστηκε από το ρωσικό γίγαντα "Lukoil". Μισό αιώνα μετά την έναρξη της βαριάς βιομηχανίας της χώρας, μόνο το "Neftochim" στο Μπουργκάς είναι εκσυγχρονισμένη και ακμάζουσα επιχείρηση που παρέχει θέσεις εργασίας για τους ανθρώπους της περιοχής. Το διυλιστήριο "Plama" της πόλης Πλέβεν σταμάτησε να λειτουργεί το 1998 και παρά το ενδιαφέρον που επέδειξαν για την ανάκαμψή του διάφοροι επενδυτές, αυτό δεν συμβαίνει.
Η μοίρα του "γίγαντα της εθνικής μεταλλουργίας" - το εργοστάσιο "Κρεμίκοβτσι", δεν είναι διαφορετική. Η ιδιωτικοποίησή του το 1999 είναι ένα παράδειγμα των μη κερδοφόρων συναλλαγών με κρατική ιδιοκτησία μετά την πτώση του ολοκληρωτικού καθεστώτος το 1989. Από τα τέλη του 2010 το εργοστάσιο είχε κηρυχθεί σε πτώχευση και ξεπουλά τα περιουσιακά στοιχεία του και τα ακίνητα.
Η άλλη Βουλγαρία – γίνεται λόγος για τους χιλιάδες βούλγαρους, που διώχτηκαν στην αλλοδαπή μετά το φιλοσοβιετικό πραξικόπημα στις 9 Σεπτεμβρίου 1944. Ένα από τα λαμπρότερα ονόματα στην "άλλη Βουλγαρία" είναι ο Στέφαν Γκρούεφ, γιός του προϊστάμενου του..
Σε ένα γράμμα του ο Τζουζέπε Βέρντι γράφει: "Μη μάθετε τόσο πολύ τον τραγουδιστή να τραγουδά. Αν έχει τον διάβολο στην πλάτη του, ξέρει πώς". Σαν να το είπε για τη Βουλγάρα Γκένα Ντιμιτρόβα – το μεγάλο αστέρι της όπερας, που κατακτά τις παγκόσμιες..
"Όλο είχα κακούς βαθμούς στο σχολείο, όλο "βάση" είχα στα μαθήματα βουλγαρικής γλώσσας και λογοτεχνίας, γιατί δεν μπορούσα ποτέ να γράψω ούτε πρόλογο, ούτε κυρίως θέμα, ούτε επίλογο. Αρχίζω όπως θέλω, κι όπως θέλω τελειώνω", είπε πριν από χρόνια ο..