Το ζεστό καλοκαίρι του 1968 άλλαξε πολλές τύχες. Η ελπίδα για δημοκρατικές αλλαγές και για "σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο", που άνθισε μετά την Άνοιξη της Πράγας, πνίγηκε στην "αδελφική αγκαλιά" της Διεθνούς. Τον Αύγουστο σοβιετικά στρατεύματα και σύμμαχοι από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας εισβάλλουν στην Τσεχοσλοβακία και επιβάλουν κατοχή. Τότε ο Τζόκο Ρόσιτς δουλεύει στον κρατικό ραδιόφωνο και δεν έχει ανακαλύψει ακόμα τον ηθοποιό μέσα του.

"Η Βουλγαρική Ραδιοφωνία είναι αδιάσπαστο μέρος της ζωής μου γιατί στο τμήμα που τότε ονομαζόταν "Εκπομπές για το εξωτερικό" πέρασα τα καλύτερά μου χρόνια", θυμάται εκείνος. "Την εποχή της "κόντρα επανάστασης", όπως ονομάστηκαν τα γεγονότα στην Τσεχοσλοβακία, στο ραδιόφωνο έγινε κάθαρση. Ελέγχτηκε όλο το προσωπικό και δεν έμεινε κανένας ο οποίος είχε κάτι από το οποίο να πιαστούν. Εγώ είχα γιουγκοσλαβική υπηκοότητα και παρά το ότι στο ραδιόφωνο δούλευαν αρκετοί Ρώσοι, απολύθηκα σαν ξένος πολίτης".

Η κάθαρση στο ραδιόφωνο ολοκληρώνει μια περίοδο έντασης όταν κατά τη διάρκεια κάμποσων μηνών η ιδεολογία, η προπαγάνδα και η δημοσιογραφία μάχονται στο "σιωπηλό μέτωπο" με τις "μολυσματικές" ιδέες από την Τσεχοσλοβακία.

Στο "Βιβλίο για το Ράδιο Βάρνα" η συγγραφέας Βιολέτα Τόντσεβα υπενθυμίζει μια μαρτυρία αυτών των ημερών. Η Ίντρα Ντιμιτρόβα από τα Προγράμματα σε ξένες γλώσσες του Ράδιο Βάρνα λέει: "Από το 1968 θυμάμαι κυρίως τα γεγονότα του Αυγούστου. Στην κεντρική πλατεία της πόλης τουρίστες από την Τσεχοσλοβακία διαμαρτύρονταν κατά της εισβολής στη χώρα τους. Ένα πρωί με κάλεσαν στο γραφείο του διευθυντή και μου σύστησαν έναν κύριο, ο οποίος θα παρακολουθούσε τι μεταφράζω και τι λέω μπροστά στο μικρόφωνο. Αυτός ο άνθρωπος με ακολουθούσε και καθότανε μαζί μου όσο ετοίμαζα το δελτίο και στο στούντιο. Το βράδυ άκουγα τις εκπομπές της Ραδιοφωνίας της Πράγας που πλέον θεωρούταν παράνομη και κοκκίνιζα από τις διαφορές στην πληροφόρηση".

Η εξουσία δεν αγγίζει πλέον με "μαλακά γάντια". Τη γροθιά της δοκιμάζουν όσοι αρνούνται να συνεργαστούν. Ο Μάρκο Στόιτσεφ από το δημιουργικό δίδυμο αδερφοί Μορμάρεβι απολύεται από αρχισυντάκτης της σύνταξης "Χιούμορ και σάτιρα" μαζί με τους συναδέλφους του, Κωνσταντίν Κόστοφ, Βασίλ Στανίλοφ και Γκεόργκι Ίβτσεφ. Τον ίδιο καιρό την ίδια μοίρα έχει και ο Τζόκο Ρόσιτς.

"Εκείνη τη μέρα με φώναξε ο εκτελεστικός διευθυντής Ραντ Κάμενσκι στο γραφείο του και μου είπε: "Τζόκο, ξέρεις πόσο σε αγαπάμε όλοι". "Κι εγώ σας αγαπώ", είπα κι εγώ με ειλικρίνεια, γιατί πραγματικά ήταν μια ρομαντική εποχή. "Εγώ όμως δεν μπορώ να σε υπερασπιστώ αυτή τη στιγμή", συνέχισε ο Κάμενσκι και μου έδωσε ένα άσπρο χαρτί. "Υπέγραψε εδώ", μου είπε και μου υποσχέθηκε πως θα φροντίσει από πάνω να γραφτεί πως απολύομαι βάση του άρθρου "λ". Και σήμερα δεν ξέρω τι σήμαινε αυτό το άρθρο, αλλά ο διευθυντής δεν ήταν κακός άνθρωπος. Έτσι έφυγα από το ραδιόφωνο".

Στην ιστορία η Βουλγαρία μένει σαν η πρώτη χώρα που επέμεινε για στρατιωτική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία και η τελευταία που ζητά συγνώμη για την συμμετοχή της στην κατάπνιξη της εξέγερσης της Πράγα. Συγνώμη ζητά το 1990 η βουλγάρικη Βουλή και το 1997 προσωπικά ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Πέταρ Στογιάνοφ σε επίσημη επίσκεψή του στην Πράγα.

Παρά την απόλυσή του από το ραδιόφωνο, ο Τζόκο Ρόσιτς γίνεται ένας από τους πιο δημοφιλείς ηθοποιούς της Βουλγαρίας με πάνω από 100 ρόλους στον κινηματογράφο.

Μετάφραση: Αγάπη Ασπρίδου