Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε, όπως ήταν αναμενόμενο, τις εκλογές στην Ελλάδα και η Ευρώπη ανατρίχιασε από τις απειλές του νέου πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, για την εφαρμογή ριζοσπαστικής πολιτικής. Η εκλογική αυτή νίκη θα βοηθήσει, αναμφισβήτητα, στην άνοδο του PODEMOSστις επικείμενες κοινοβουλευτικές εκλογές στην Ισπανία. Της αριστερής αυτής στροφής, στα δύο άκρα της νότιας Ευρωπαϊκής Ένωσης, προηγήθηκαν μαζικές διαμαρτυρίες αγανακτισμένων πολιτών κατά της πολιτικής περικοπών στον κοινωνικό τομέα, την αβάσταχτη ανεργία και τους τραπεζικούς εκβιασμούς σε ότι αφορά τις υποθήκες. Τα στοιχεία αυτά είναι υπαρκτά και στην Βουλγαρία, αλλά, για καλό ή για κακό, είναι αμφίβολο να οδηγήσουν στην εμφάνιση παρόμοιου φαινόμενου.

Με μια πρώτη ματιά, εδώ και χρόνια ζούμε σε συνθήκες που ευνοούν την εμφάνιση μιας ριζοσπαστικής στην Βουλγαρία – μόνιμα υψηλό ποσοστό ανεργίας, μισθοί μιζέριας κι ακόμα πιο μίζερες συντάξεις, μαινόμενη διαφθορά, σε ολόκληρη την κοινωνία και μια οικονομία που βαδίζει σε ρυθμό σημειωτόν. Στην Ελλάδα τους κανόνες του παιχνιδιού ορίζει η Τρόικα – Κομισιόν, ΚΕΤ και ΔΝΤ, ενώ στην Βουλγαρία, μετά τις αλλαγές του 1989, επιβλήθηκε το νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας τράπεζας. Σήμερα η αριστερά στην Βουλγαρία, περιορίζεται στο Σοσιαλιστικό Κόμμα, πρώην κομμουνιστικό, στο, διασπασμένο από το ΣΚΒ, κίνημα ABV, το οποίο αποτελεί τμήμα του σημερινού κεντροδεξιού κυβερνητικού συνασπισμού και στο εθνικιστικό – λαϊκιστικό κόμμα «ΑΤΑΚΑ». Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι είναι οι σοσιαλιστές αυτοί που πέρασαν τον υπέρ-φιλελεύθερο «ίσο» φορολογικό νόμο, κατεβάζοντας τον εταιρικό φόρο στο 10% και κατέταξαν την Βουλγαρία μεταξύ των «εξωτικών» υπεράκτιων ζωνών. Με εξαίρεση τις συμβολικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων, η αριστερά δεν έκανε τίποτα άλλο. Με το φόντο αυτό στον ορίζοντά της, στην Βουλγαρία, η οποία είναι κατά πολύ φτωχότερη της δοκιμαζόμενης Ελλάδας, δεν φαίνεται ούτε ένα ελάχιστο τμήμα αγανάκτησης το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει στην γέννηση ενός νέου κόμματος του τύπου ΣΥΡΙΖΑ ή PODEMOS. Ο Αλέξης Τσίπρας κέρδισε τις εκλογές με ένα ουτοπικό πρόγραμμα σημαντικής μείωσης του χρέους, την δημιουργία 300 χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας, την πληρωμή 13^ης σύνταξης και την προστασία όσων δεν μπορούν να πληρώσουν τα δάνεια που έχουν πάρει. Πέρα από τις λαϊκιστικές αυτές υποσχέσεις, η νέα ελληνική κυβέρνηση έχει την δυνατότητα να καταπολεμήσει το λαθρεμπόριο και την διαφθορά και να βελτιώσει την λήψη των φόρων, κυρίως από την ολιγαρχία. Το αυτό ισχύει και για την Βουλγαρία, αλλά, στην ουσία,  δεν αποτελεί αντικείμενο δεξιάς ή αριστερής πολιτικής, αλλά αποτελεσματικού δικαστικού συστήματος. Κι ακόμα κάτι- στην Βουλγαρία, από την μεταπολίτευση του 1989 μέχρι σήμερα, οι μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού και η επιτυχία τους δεν είναι αδιαμφισβήτητη. Απλά, εδώ, ούτε η τεράστια ανεργία, ούτε η άκρατη διαφθορά, η οποία εμποδίζει την οικονομική και πνευματική ανάπτυξη της χώρας, δεν είναι σε θέση να ξυπνήσουν την λαϊκή δυσαρέσκεια η οποία θα γεννήσει έναν νέο πολιτικό σχηματισμό.

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης