Μετά την αποτυχία, σε ότι αφορά στην κατασκευή του ονειρικού διευρωπαϊκού αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου ‘’Νότιο ρεύμα’’ στα τέλη του περασμένου έτους, οι βουλγαρικές αρχές πρότειναν, στις Βρυξέλες, πληθώρα εξωτικών ιδεών. Τα αναμενόμενα οφέλη από τον ρωσικό αγωγό, ο οποίος θα έφτανε στο έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω των ακτών της Βουλγαρίας και διασχίζοντας το έδαφός της θα τροφοδοτούσε τις υπόλοιπες χώρες της με μπλε καύσιμο, ήταν, εκτός από οικονομικά και γεωστρατηγικά. Μετά την ακύρωση του σχεδίου, λόγω της όξυνσης των σχέσεων της Δύσης με την Μόσχα, η Σόφια προσπάθησε να διασφαλίσει την ,τάχα εξασφαλισμένη, θέση στρατηγικού κέντρου στον χάρτη του φυσικού αερίου της Ευρώπης, προτείνοντας την ιδέα κατασκευής, στις βουλγαρικές ακτές, κόμβου διανομής φυσικού αερίου για ολόκληρη την Ευρώπη.

Αυτή η θελκτική, αλλά, οικονομικά, παντελώς αβάσιμη ιδέα, δεν έγινε δεκτή με ενθουσιασμό και η Σόφια αποφάσισε, στα τέλη του περασμένου έτους, να κατεβάσει το βλέμμα από τα ουράνια και να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Να συνειδητοποιήσει, ότι για την ώρα η Βουλγαρία δεν έχει την δυνατότητα να διαδραματίσει κανένα ρόλο σε επίπεδο ηπείρου και ότι μάλλον θα πρέπει να στρέψει την προσοχή της στην επικίνδυνη, για την ίδια, εξαιρετικά μεγάλη της εξάρτηση από ένα και μοναδικό προμηθευτή αερίου- την απρόβλεπτη και μη αγαπητή στις Βρυξέλες και την Ουάσιγκτον, Ρωσία. Συγκεκριμένη έκφραση της αφύπνισης αυτής, ήταν οι συμφωνίες των Βρυξελών, τον Δεκέμβριο του 2014, μεταξύ της Βουλγαρίας, Ελλάδας και Ρουμανίας, σε ότι αφορά στην σύνδεση, επί τέλους, των συστημάτων τους μεταφοράς φυσικού αερίου. Στόχος είναι η δυνατότητα μεταφοράς του αερίου και προς τις δυο κατευθύνσεις προς όποια από τις χώρες έχει ανάγκη σε κάποια δεδομένη περίοδο.

Η συνάντηση των υπουργών Ενέργειας των τριών χωρών, η οποία πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα στην Σόφια, επιβεβαίωσε την επιθυμία πραγματοποίησης αυτού του πολύ πιο πρακτικού και ρεαλιστικού σχεδίου και έδωσε το πράσινο φως για την πραγμάτωσή του. Όπως δείχνουν τα πράγματα, τελικά επικράτησε η ορθή λογική μια και είναι πολύ πιο ρεαλιστική και φυσική η επιτυχία ενός περιφερειακού σχεδίου, σε σύγκριση με τα μεγαλομανή πλάνα ηπειρωτικού επιπέδου. Τελικά όλοι κερδίζουν. Η Ρουμανία διαθέτει αρκετές ίδιες ποσότητες και κοιτάσματα φυσικού αερίου και, σίγουρα, δεν έχει καμία αντίρρηση να εξασφαλίσει νέες εξωτερικές αγορές. Η Βουλγαρία σταματά να εξαρτάται από έναν μόνο προμηθευτή- την ρωσική κρατική επιχείρηση Gazprom, την οποία η Κομισιόν κατηγορεί για μονοπώλιο στην αγορά και θα μπορεί, σε περίπτωση ανάγκης, να προμηθεύεται φυσικό αέριο από την Ελλάδα ή την Ρουμανία, το έδαφος των οποίων, μελλοντικά, θα διασχίζει δίκτυο διεθνών αγωγών. Επίσης θα έχει οφέλη από την διαμετακόμισή του και από πιθανές εξαγωγές.

Οι Βρυξέλες απαιτούν, εδώ και καιρό, την επιτάχυνση των εργασιών κατασκευής του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου ‘’Νότιο ρεύμα, τον οποίο θεωρούν έργο προτεραιότητας και βλέπουν θετικά τον τριμερές σχέδιο του αποκαλούμενου ‘’Κάθετου διαδρόμου φυσικού αερίου’’, τον οποίο όχι μόνο εγκρίνουν, αλλά και, σίγουρα, θα χρηματοδοτήσουν την κατασκευή του. Αυτή είναι μια συμπληρωματική εγγύηση ότι το σχέδιο αυτό ‘’έχει ψωμί’’ και ότι, για το λόγο αυτό, θα πραγματοποιηθεί.

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης