Μετά την ανατροπή της κυβέρνησης του Φίλιπ Ντιμιτρόφ, η επόμενη είναι στην εξουσία για δύο μόνο χρόνια. Στις 30 Δεκεμβρίου 1992 ο οικονομικός σύμβουλος του τότε προέδρου της Δημοκρατίας Ζέλιο Ζέλεφ – ο καθηγητής Λιούμπεν Μπέροφ γίνεται πρωθυπουργός, αφού το Κίνημα Δικαιωμάτων και Ελευθεριών (ΚΔΕ) σχηματίζει κυβέρνηση με την υποστήριξη του Βουλγαρικού Σοσιαλιστικού Κόμματος (ΒΣΚ).

Η κυβέρνηση αυτή μένει στην ιστορία ως η κυβέρνηση του Multigroup, του πανίσχυρου ομίλου, που είναι στενά συνδεδεμένος με τα ρωσικά συμφέροντα και επιρροή στη χώρα. Δύο δεκαετίες αργότερα είναι κοινή η άποψη, ότι αυτή είναι η πιο ιδιόμορφη κυβέρνηση της περιόδου μετάβασης – επειδή έρχεται στην εξουσία με την εντολή του ΚΔΕ, εκλέγεται χάρη στο ΒΣΚ και δηλώνει, ότι θα εκτελεί το πρόγραμμα της Ένωση Δημοκρατικών Δυνάμεων. Αυτό, όμως, δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Ακόμη στην αρχή διώχνονται από τις θέσεις τους στελέχη της προηγούμενης κυβέρνησης, όπως ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης Πέταρ Στογιάνοφ.

Στο χρυσό αρχείο της Βουλγαρικής Εθνικής Ραδιοφωνίας φυλάσσεται η προγραμματική διακήρυξη της κυβέρνησης, που παρουσιάστηκε από τον πρωθυπουργό Μπέροφ: "Στην μελλοντική δραστηριότητα η κυβέρνηση θα τηρήσει την ιδέα για διαδοχικότητα και δεν θα αναθεωρήσει το εγκεκριμένο νομικό πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων στη Βουλγαρία. Θα συνεχίσει η συνεργασία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα με σκοπό την εξασφάλιση των απαραίτητων πιστώσεων για την διαρθρωτική μεταρρύθμιση, την σταθεροποίηση του ισοζυγίου πληρωμών και την αύξηση των νομισματικών αποθεμάτων".

Η κυβέρνηση του Λιούμπεν Μπέροφ θεωρεί τον εαυτό της υλοποιητή της ιδιωτικοποίησης, αλλά όχι μόνο. Με πλήρη συμβίωση των συμφερόντων των ηγετών του ΚΔΕ και του ΒΣΚ γίνεται ανακατανομή όλων των κρατικών και κοινωνικών πόρων. Ο πρωθυπουργός Μπέροφ τίθεται στον ρόλο του "αχυρένιου ανθρώπου" και χρησιμοποιείται ως παραβάν για την υλοποίηση δραστηριοτήτων διαφθοράς. Αυτό το παρατσούκλι του δίνει η αντιπολίτευση λόγω των εξαρτήσεών του από ορισμένους οικονομικούς ομίλους.

Σχεδόν όλοι οι υπουργοί από την εν λόγω κυβέρνηση συμμετέχουν σε ενέργειες λεηλασίας του κράτους. Με την βοήθεια του πρώην πρωθυπουργού Αντρέι Λουκάνοφ και υπό την διεύθυνση του διοικητή της Βουλγαρικής Κεντρικής Τράπεζας Τόντορ Βάλτσεφ, αρχίζει η εκτός ελέγχου έκδοση αδειών για την ίδρυση ιδιωτικών τραπεζών με κρατικό χρήμα. Το χάος στο κράτος, η ανεργία και η πτώχευση του πληθυσμού, και κυρίως το αναποτελεσματικό δικαστικό σύστημα δημιουργούν συνθήκες για την ακμή της οργανωμένης εγκληματικότητας, αρχίζουν πόλεμοι γκάνγκστερ. Οι ομάδες, που ίδρυσαν πρώην αθλητές, αναμιγνύονται στην παραγωγή, τις υπηρεσίες, το εμπόριο.

Ο Λιούμπεν Μπέροφ αποδείχνεται όμηρος των μεγάλων ολιγαρχών με επικεφαλής τον Ηλία Παβλόφ και τον όμιλο Multigroup, που με την προστασία του ΒΣΚ και του ΚΔΕ σύντομα γίνεται αυτοκρατορία. Η επιρροή του γίνεται τόσο μεγάλη, που μέσω δικών του ανθρώπων κυβερνά το κράτος.

Έτσι στην περίοδο 1992-1994 το κράτος δεν αποκτά μαφία, αλλά η μαφία – κράτος και κυβέρνηση, όπως πετυχημένα εκφράζεται ο Гερμανός ερευνητής δημοσιογράφος Γιούργκεν Ροτ. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1994 τα οικονομικά προβλήματα, οι μαζικές απεργίες και διαδηλώσεις διαμαρτυρίας αναγκάζουν την κυβέρνηση να παραιτηθεί.

Ο πρόεδρος Ζέλεφ καθορίζει νέες εκλογές στις 18 Δεκεμβρίου 1994. Η υπηρεσιακός πρωθυπουργός Ρενέτα Ιντζόβα, που τις οργανώνει, χαρακτηρίζει την προηγούμενη κυβέρνηση έτσι – είναι κυβέρνηση του Multigroup. Ο όμιλος, όμως, συνεχίζει να κυβερνά ως μεγάλο βαθμό ακόμη μια δεκαετία, μέχρι τον θάνατο του Ηλία Παβλόφ στις 7 Μαρτίου 2003.

Μετάφραση: Σβετλα Τόντοροβα