Από παιδί απολαμβάνει την απίθανη ομορφιά της παρευξείνιας πόλης μας Βάρνα. Ονομάζεται Μπέλα Μπενόβα και αυτοχαρακτηρίζεται ταξιδιώτης, φωτογράφος και άνθρωπος, που προσπαθεί να γράφει – έχει δημιουργήσει πλέον δύο βιβλία. Θα προσθέταμε ακόμη, ότι είναι διδάκτωρ αυτοματοποίησης, υπεράσπισε διδακτορική διατριβή στη Γαλλία, τελείωσε και ειδικότητα "Ηχητικές τεχνολογίες στούντιο και παραγωγή". Είναι γνωστή ακόμη με τα τολμηρά της όνειρα και τις ταξιδιωτικές σημειώσεις "Στον δρόμο του φωτός των φάρων". Γίνεται λόγος για ένα ταξίδι με ποδήλατο στους φάρους της βουλγαρικής Μαύρης θάλασσας.

Οπωσδήποτε πρέπει να είσαι παιδί της θάλασσας, για να αγαπάς τους φάρους;
"Δεν είναι υποχρεωτικό. Στην περίπτωσή μου, όμως, είμαι πεπεισμένη, ότι βοήθησε κατά κάποιον τρόπο, επειδή μεγάλωσα, βλέποντας το φως του φάρου Γκάλατα από τον τελευταίο όροφο της πολυκατοικίας στη Βάρνα", απαντά η Μπέλα. "Στον δρόμο του φωτός των φάρων" γεννήθηκε μετά από μερικά χρόνια προσπαθειών να μαζέψω όλες τις εντυπώσεις από το ταξίδι με ποδήλατο, που έκανα με φίλους το 2007 σ' όλους τους βουλγαρικούς φάρους. Αυτή η ιδέα διευρύνθηκε, αφού κάθε επόμενο καλοκαίρι κυκλοφορούσαμε τους φάρους των γειτονικών χωρών. Ελπίζω, ότι αυτό το ταξίδι θα περιλάβει και άλλες ηπείρους".

Στην εποχή των τεχνολογιών για κάποιον οι φάροι ίσως είναι αναχρονισμός, αλλά όχι και για την συνομιλήτριά μας, επειδή νομίζει πως όσο και να προοδεύουν η ανθρωπότητα στην ναυσιπλοΐα και στις τηλεπικοινωνίες, οι άνθρωποι συχνά αντιμετωπίζουν δοκιμασίες σε θυελλώδη θάλασσα. Τότε όλη η τεχνική μένει στο πίσω πλάνο. Αναζητάς το φως της ακτής και ελπίζεις να δεις τον φάρο. Πολλοί από μας πιθανώς δεν έχουν δώσει σημασία σ' αυτούς τους οδηγούς και στην εμφάνισή τους. Είναι διαφορετικοί. Κάθε ένας απ αυτούς έχει ειδικά γνωρίσματα του φωτός, για να ξεχωρίζει από τους άλλους. Διαφέρουν μεταξύ τους και με την αρχιτεκτονική τους.

Πριν λίγες μέρες βγήκε το δεύτερο βιβλίο της συνομιλήτριάς μας, "Πόρτες".
"Πόρτες" αποτελεί συνδυασμός κειμένων, που γράφηκαν πριν πολλά χρόνια. Τα νωρίτερα είναι από το 1997, ενώ τα αργότερα – από το 2012. Κάθε ένα συνδέεται με την πόρτα ως σύμβολο της μετάβασης προς την ελευθερία, οριακής κατάστασης, διέλευσης στον τόπο και τον χρόνο. Κάθε κείμενο έχει και μορφή, που του αντιστοιχεί – φωτογραφία πόρτας με γκράφιτι, που έκανα το 2014 στην πορτογαλική πόλη Φουνσάλ στην νήσο Μαδέρα. Τα γκράφιτι στις πόρτες είναι έργο ζωγράφων από διάφορα κράτη, που δημιουργήθηκαν στα πλαίσια του διεθνούς σχεδίου "Τέχνη των ανοιχτών πορτών". Ελπίζω οι αναγνώστες του βιβλίου μου να αισθανθούν το πνεύμα του έργου, να περάσουν από το κατώφλι της πόρτας, να φτάσουν στην άλλη πλευρά και να συναντηθούμε εκεί".

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντορоβα