Στις αρχές του περασμένου αιώνα ένας συμπατριώτης εγκαταλείπει την πρόσφατα απελευθερωμένη πατρίδα, για να ανοίξει το δρόμο για τις μεγάλες βουλγαρικές φωνές και να κατακτήσει τις πιο διάσημες σκηνές όπερας στον κόσμο.

Ο τενόρος Πεταρ Ράιτσεφ, με ηχόχρωμα, που του επιτρέπει να τραγουδά Μπελ κάντο, καθώς και με την συναρπαστική σκηνική παρουσία του είναι ο πρώτος Βούλγαρος τραγουδιστής όπρας με διεθνή καριέρα, στον οποίο υποκλίνεται το κοινό της Σκάλας του Μιλάνου, του Κόβεντ Γκάρντεν, Μετροπόλιταν, Στατς οπερα, του  θεάτρου Μπολσόι. Η πρόσφατη πρεμιέρα του αυτοβιογραφικού βιβλίο του "Ζωή και τραγούδι" μας θύμισε τον δημιουργό της σύγχρονης Βουλγαρίας, που έκανε το πρώτο βήμα της Σκάλας, στη όποια και μέχρι σήμερα ανεβαίνουν οι ταλαντούχοι τραγουδιστές μας

Ο εγγονός του, Πέταρ Ράιτσεφ, ο όποιος όχι μόνο φέρει το όνομα του παππού του, αλλά ανέλαβε να συμπληρώσει και να επανεκδώσει το βιβλίο του, λέει: "Η εκπληκτική καριέρα του ξεκίνησε το 1912, στη σκηνή του Covent Garden και μέχρι το 1944 περιοδεύει στις μεγάλες όπερες. Στο ρεπερτόριό του είχε πάνω από 80 ρόλους και εκατοντάδες τραγούδια. Μιλάμε για μια μακρινή εποχή όταν για να γίνεις διάσημος τραγουδιστής της όπερας ήταν κάτι εξαιρετικό. Έτσι, ο Πέταρ Ράιτσεφ συνεργάζεται με διασημότητες όπως Σαλιάπιν, Καρούζο, Τζιλι, νταλ Μόντε".

Ο Πέταρ Ράιτσεφ γεννήθηκε το 1887 στη Βάρνα. Η πρώτη μουσική που άκουσε ήταν το νανούρισμα της μητέρας του. Στα μαθητικά του χρόνια άρχισε να αποκαλύψει το ταλέντο του, ως τραγουδιστής στη εκκλησιαστική χορωδία του διακεκριμένου Βούλγαρου συνθέτη και παιδαγωγού καθ. Ντόμπρι Χρίστοφ.

"Πρέπει να γίνει γνωστό ότι ο Πέταρ Ράιτσεφ είναι προικισμένη και πολύπλευρη προσωπικότητα", συνεχίζει την αφήγηση του ο εγγονός του μεγάλου τραγουδιστή. "Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας και αποφοίτησε την Σχολή Καλών Τεχνών. Ήταν συμμαθητής και στενός φίλος του γνωστού Βούλγαρου συγγραφέα Τσουντομίρ με τον οποίο δημοσίευαν κείμενα και σκίτσα στην εφημερίδα "Μπαλγκαράν". Γι' αυτό όχι τυχαία στο εξώφυλλο του βιβλίου έχει ένα θαυμάσιο αυτοπορτραίτο από τα φοιτητικά χρόνια του παππού μου. Ήθελε να γίνει συγγραφέας, καλλιτέχνης, αλλά στην ουσία από μικρός επιθυμούσε να τραγουδά. Και επειδή δεν υπήρχε ωδείο, πήγε για σπουδές στη Μόσχα, με τη βοήθεια της αδελφής του. Από το υπουργείο, που χορηγούσε τις υποτροφίες, του είπαν ότι δεν έχουν χρήματα για ανθρώπους χωρίς ταλέντο. Ο Πέταρ Ράιτσεφ ολοκλήρωσε τις σπουδές του για τρία αντί για πέντε χρόνια. Στη συνέχεια, ο ίδιος αρνήθηκε να γίνει σολίστ του Θεάτρου Μπολσόι, νομίζοντας ότι δεν είναι έτοιμος για την σκηνή. Έτσι, με υποτροφία του θεάτρου πήγε για σπουδές στην Ιταλία".

Στην Νάπολη ο Πέταρ Ράιτσεφ είναι μαθητής του διάσημου παιδαγωγού Φερνάντο ντε Λουτσία και ξαφνικά οι πόρτες των θεάτρων όπερας ανοίγουν για τον νεαρό Βούλγαρο. Άρχισε να συνεργάζεται όχι μόνο με τις μεγαλύτερες φωνές της εποχής, αλλά και να αποτελέσει μέρος της ευρωπαϊκής πολιτιστικής ελίτ. Ένα βράδυ συναντήθηκε με τον Στέφαν Τσβάιχ, μέσω της συζύγου του υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας.

"Μετά μια συναυλία, όταν παρουσίασαν τον ερμηνευτή, δηλ. τον παππού μου, ανάμεσα στους καλεσμένους - ηθοποιούς και συγγραφείς ήταν και ο Στέφαν Τσβάιχ, που, καταλαβαίνοντας το ότι ο τραγουδιστής είναι Βούλγαρος, τον κοίταξε με ενδιαφέρον, ψιθύρισε κάτι στην οικοδέσποινα και κατευθύνθηκε προς τον παππού μου", αναφέρει ο εγγονός του τραγουδιστή. "Έρχεται σε μένα και λέει: "Είναι μεγάλη τιμή μου να σας δω από κοντά", λέει ο τραγουδιστής Πέταρ Ράιτσεφ, ο οποίος ήταν σίγουρος, που τον βλέπει για πρώτη φορά. "Δεν έχουμε συναντηθεί μέχρι τώρα", συνέχισε ο συγγραφέας, "αλλά είναι ωραίο να μάθω ότι είστε Βούλγαρος. Τι μπορείτε να μου πείτε για την πόλη Βίντιν;" ρώτησε ο Στέφαν Τσβάιχ. Έγινε γνωστό ότι ο προπάππους του και η προγιαγιά του ήταν μετανάστες από το Βίντιν και στο αίμα του συγγραφέα τρέχει και λίγο βουλγαρικό αίμα".

Οι συγγραφείς Ιβάν Βάζοφ, Ντίμτσο Ντεμπελιάνοφ και Ελίν Πελίν είναι από το πολιτιστικό περιβάλλον του Πέταρ Ράιτσεφ στην πατρίδα του.
"Το πιο κοινότυπο είναι να πούμε ότι ανήκουν σε ένα πολιτισμένο κύκλο", λέει ο Πέταρ Ράιτσεφ-εγγονός. "Απλά ήταν ομοϊδεάτες, άτομα με το ίδιο σύστημα αξίων, που δημιουργεί την εσωτερική αρμονία, και τις αισθητικές άξιες με την κατανόηση, το νοημα των έργων τέχνης - ο καθένας στον τομέα του. Ο Πέταρ Ράιτσεφ ήταν φίλος και των γωνστών ηθοποιών Κωνσταντίν Κισίμοφ και Κράστιο Σαράφοφ και της ολόκληρης γενιάς των δραματικών ηθοποιών και τραγουδιστών που έχουν αφήσει βαθιά ίχνη στην πολιτιστική και μουσική μας ζωή. Πάντα αναφερόταν με υπερηφάνεια ότι είναι Βούλγαρος. Ακόμη μια φορά κάνοντας περιοδεία στο Λονδίνο βλέπει μια αφίσα στην οποία κατά λάθος ήταν γραμμένα ότι είναι Ιταλός. Τότε ο ίδιος δήλωσε, ότι ένα δεν διορθώσουν την αφίσα δεν θα βγει στη σκηνή. Και οι Βρετανοί αμέσως το έκαναν".

Το 1936, στην κορυφή της καριέρας στην όπερα ο Πέταρ Ράιτσεφ επιστρέφει για να υποστηρίξει την τέχνη αυτή στη Βουλγαρία. Από τη μία πλευρά, είναι μια αυτοθυσία για την πατρίδα, από την άλλη - τιμή και προνόμιο για ένα Βούλγαρο πατριώτη. Ο ίδιος ιδρύει θέατρα, σκηνοθετεί και διδάσκει. Συχνά στις κορυφές δεν ανταποκρίνονταν στις θελήσεις του, αλλά συνεχίζει την δραστηριότητα του και έτσι μέχρι την τελευταία του πνοή.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα