Ζει κοντά στα ενεργά ηφαίστεια της Χαβάης, εργάζεται στο ινστιτούτο Σμιθσόνιαν για την έρευνα των τροπικών στην Διώρυγα του Παναμά και παρατηρεί νυχτερίδες στο Μαλάουι της Αφρικής. Παρ’ όλα αυτά η πιο περιπετειώδεις στιγμές της ήταν στην Βουλγαρία.



"Ποτέ δεν πίστευα πως θα δω τόσο πολλά μέρη. Προέρχομαι από φτωχή οικογένεια και δεν ταξιδεύαμε καθόλου, αλλά η τύχη μου άλλαξε και τώρα γυρίζω τον κόσμο και μάλιστα χάρη στη δουλειά μου". Αυτό δηλώνει η νεαρή Αντόνια Χουμπάντσεβα που επιλέγει το επάγγελμά της για 15 λεπτά σε μια παρουσίαση για την παρατήρηση των "ιπτάμενων ποντικιών", όπως συχνά αποκαλούν τις νυχτερίδες.

"Μου κίνησε το ενδιαφέρον το ότι οι νυχτερίδες είναι θηλαστικά, αλλά δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτα για αυτές", σχολιάζει η Αντόνια. "Το ότι είναι μικρές και φουντωτές δεν τις κάνει ποντίκια. Είναι πολύ έξυπνες, σαν τα σκυλιά και είναι πολύ φιλικές – μπορούν να τρώνε από ανθρώπινο χέρι και απολαμβάνουν την τροφή τους".

Η Αντόνια δεν είναι από τους ανθρώπους που ψάχνουν την τύχη τους στο εξωτερικό, η βάση της βρίσκεται στην Βουλγαρία και από την πατρίδα της ξεκινά να ανακαλύπτει τον κόσμο.

"Η επιστημονική έρευνα είναι ένα δύσκολο πεδίο και πουθενά τα λεφτά δεν είναι αρκετά", λέει η ερευνήτρια. "Στην Βουλγαρία οι πρωτοβουλίες εκτιμώνται και τώρα πια δεν είναι όπως στο παρελθόν που οι άνθρωποι δεν είχαν δικαίωμα να ταξιδεύουν. Οι συνεργάτες μου είναι νέοι και ξέρουν τι θέλουν από την ζωή. Έχουν το θάρρος να δοκιμάσουν την τύχη τους και δεν τους κατατροπώνουν οι αποτυχίες".

Η Αντόνια δεν ψάχνει πληροφορίες για τα μέρη που επισκέπτεται, αφήνεται στις εκπλήξεις και της αρέσει τα μέρη και οι άνθρωποι να διηγούνται την ιστορία τους. Πρόσφατα η νεαρή επιστήμονας γύρισε από την Αφρική και στις βαλίτσες της έφερε την πεποίθηση πως η ζωή είναι απρόσμενη και δεν μπορούμε να την ελέγχουμε αλλά μας δίνει καλύτερα βιώματα από αυτά που μπορούμε να φανταστούμε.

Το πάθος της Τόνι, όπως την αποκαλούν οι φίλοι της, παραμένει η Λατινική Αμερική που την κέρδισε από παιδί όταν, διαβάζοντας ένα ποίημα του Τζόζεφ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, κατάλαβε πως δεν θα έβλεπε ποτέ την Βραζιλία αν δεν κινούσε προς τα εκεί και ο επόμενος προορισμός της είναι η Γουιάνας στη ζούγκλα του Αμαζονίου όπου θα γυρίσουν ένα ντοκιμαντέρ για νυχτερίδες.

Η Αντόνια ελπίζει οι άνθρωποι να σταματήσουν να φοβούνται αυτά τα συμπαθητικά μικρά θηλαστικά που τα φανταζόμαστε αιμοβόρα και συνήθως τα συνδέουμε με το σκοτάδι και τις σπηλιές. Αυτά είναι όμως προκαταλήψεις.

Μετάφραση: Αγάπη Ασπρίδου
Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο