Podcast στα ελληνικά
Μέγεθος κειμένου
Βουλγαρική Εθνική Ραδιοφωνία © 2024 Όλα τα δικαιώματα διατηρούνται σύμφωνα με τον νόμο

2006: Ο Στέφαν Γκρούεφ και η άλλη Βουλγαρία

Κείμενο:
Φωτογραφία: dnevnik.bg

Η άλλη Βουλγαρία – γίνεται λόγος για τους χιλιάδες βούλγαρους, που διώχτηκαν στην αλλοδαπή μετά το φιλοσοβιετικό πραξικόπημα στις 9 Σεπτεμβρίου 1944. Ένα από τα λαμπρότερα ονόματα στην "άλλη Βουλγαρία" είναι ο Στέφαν Γκρούεφ, γιός του προϊστάμενου του βασιλικού γραφείου, Πάβελ Γκρούεφ.

Τελειώνει το πανεπιστήμιο της Σόφιας, ενώ αργότερα συνεχίζει την εκπαίδευσή του στην Γενεύη, όπου σπουδάζει νομική. Το 1944 του διατάζουν να επιστρέψει στην Βουλγαρία, αλλά δεν το κάνει. Έτσι σώζεται από τα αντίποινα, στα οποία μερικούς μήνες αργότεραυποβάλλεται η οικογένειά του. Την 1η Φεβρουαρίου 1945 ο πατέρας του δικάζεται σε θάνατο μαζί με τους αντιβασιλιάδες, τους βουλευτές και τους πρωθυπουργούς του Τρίτου Βουλγαρικού Βασιλείου.

Στην ιστορία της βουλγαρικής μετανάστευσης μετά την σοβιετική κατοχή διακρίνουμε τρεις ομάδες. Η πρώτη αποτελείται από εκείνους, που εγκατέλειψαν τη χώρα την περίοδο 1944-1946. Μερικοί απ' αυτούς είναι διπλωμάτες, οικονομικοί παράγοντες, φοιτητές, που έμειναν εκτός της χώρας πριν την κατάληψή της από τον Κόκκινο Στρατό. Ανάμεσά τους είναι και ο Στέφαν Γκρούεφ. Άλλοι εγκατέλειψαν την χώρα στις παραμονές της 9ης Σεπτεμβρίου 1944, ενώ άλλοι έφυγαν μετά την έναρξη της κόκκινης τρομοκρατίας.

Φεύγοντας για την Γενεύη, ο μελλοντικός δημοσιογράφος δεν γνωρίζει, ότι τα σύνορα της πατρίδας του θα μείνουν κλειστά γι' αυτόν τα επόμενα 46 χρόνια. Η οικογένειά του εκτοπίζεται στην Δοβρουτσά, όπου ζει σε πλήρη μιζέρια. Μετά από χωρισμό 13 χρονών ο Γκρούεφ κατορθώνει να σώσει την μητέρα του, η οποία μετακομίζει στον γιο της στο Παρίσι. Στην γαλλική πρωτεύουσα το 1947-1948 ο Στέφαν εκδίδει την εφημερίδα των μεταναστών "Βουλγαρικός λαός", ενώ ύστερα γίνεται ρεπόρτερ στο περιοδικό "Paris Match". Ανάμεσα στις προσωπικότητες, από τις οποίες λαμβάνει συνεντεύξεις, είναι ο Φιντέλ Κάστρο, ο Γερμανός επιστήμονας Βέρνερ φον Μπράουν, ο Αιγύπτιος στρατηγός Νάσερ και πολλοί άλλοι. Την περίοδο 1957-1977 είναι διευθυντής του γραφείου του περιοδικού στην Νέα Υόρκη. Το 1963 λαμβάνει αμερικανική υπηκοότητα.

Ανάμεσα στους Βούλγαρους μετανάστες ο Γκρούεβ λες και είναι η πιο κοσμοπολιτική και πολύπλευρη προσωπικότητα. Συνδυάζει την λαμπρή καριέρα δημοσιογράφου στο "Paris Match" με μόνιμα ταξίδια στον κόσμο, με την εργασία συγγραφέα, που δημιούργησε 8 βιβλία στην γαλλική και την αγγλική γλώσσα. Είναι δραστήριος και αδιάλλακτος αντικομμουνιστής και δουλεύει για την πατρίδα του στους σταθμούς "Ελεύθερη Ευρώπη" και το BBC. Μαζί με Βούλγαρους μετανάστες ιδρύει μερικές οργανώσεις, ανάμεσα στις οποίες είναι το Ελεύθερο βουλγαρικό κέντρο.

Για το κέντρο λέει τα εξής: "Ένας από τους κύριους στόχους μας ήταν να πείσουμε την κοινή γνώμη στο εξωτερικό, ότι ο βουλγαρικός λαός και η βουλγαρική κυβέρνηση δεν είναι το ίδιο πράγμα και ότι ο λαός είναι το μεγαλύτερο θύμα εκείνης της κυβέρνησης".

Ο Στέφαν Γκρούεβ είναι τυχερός, επειδή ζει, για να δει την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος, τις δύσκολες προσπάθειες για την δημοκρατικοποίηση του κράτους μας και το δικαίωμα να επιστρέφει στη χώρα και να δημοσιεύει εδώ τα βιβλία του. Στην μητρική του γλώσσα εμφανίζονται τα βιβλία "Το σχέδιο Μανχάταν", "Στέμμα από αγκάθια" και "Τα οδύσσειά μου". Γίνεται συνιδρυτής του Αμερικανικού Πανεπιστημίου στην Βουλγαρία, ενώ το 2002 λαμβάνει το τιμητικό αξίωμα του Επίτιμου Διαδάκτορα και το παράσημο "Ιππέας της Μαδάρας" για μεγάλη συμβολή στην εκλαΐκευση του πολιτισμού και της ιστορίας της Βουλγαρίας.

Ο μεγάλος πατριώτης αποβιώνει στην Νέα Υόρκη το 2006 σε ηλικία 83 χρονών.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντορoβα



Последвайте ни и в Google News Showcase, за да научите най-важното от деня!

Περισσότερα στην κατηγορία

Στιγμιότυπο από την επιστροφή των νοσηλευτριών στον αερολιμένα της Σόφιας

1999: Αρχίζει η υπόθεση με τις Βουλγάρες νοσηλεύτριες στη Λιβύη

Στις 9 Φεβρουαρίου 1999 στην Βεγγάζη της Λιβύης συνελήφθησαν από τις αρχές της χώρας μερικές δεκάδες άτομα νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό, από το οποίο 23 Βούλγαροι. Μερικές μέρες αργότερα οι περισσότεροι αφέθηκαν ελεύθεροι. Υπό κράτηση παραμένουν οι..

δημοσίευση: 9/7/15 10:56 AM

1998: Tο τέλος ενός δικτάτορα

Ο Τόντορ Ζίβκοφ γεννήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 1911 στο χωριό Πράβετς. Είναι μέλος του Βουλγαρικού Εργατικού Κόμματος από το 1932. Από το 1948 είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Βουλγαρικού Κομουνιστικού Κόμματος, ενώ το 1954 εκλέγεται πρώτος..

δημοσίευση: 8/29/15 10:15 AM
Ο Ιβάν Κόστοφ (στα μέσα) με την Ναντέζντα Μιχάιλοβα (αργότερα υπουργός Εξωτερικών) και τον Στέφαν Σοφιγιάνσκι (δεξιά)

1997: Η νέα αρχή

Μετά την αποτυχία της σοσιαλιστικής κυβέρνησης του Ζαν Βίντενοφ , η υπηρεσιακή κυβέρνηση του Στέφαν Σοφιάνσκι κατορθώνει για σύντομο χρονικό διάστημα να σταθεροποιήσει την κοινωνική και πολιτική κατάσταση στη χώρα, και να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη..

δημοσίευση: 8/22/15 9:50 AM