Στις 28 Μαΐου, όταν για άλλη μια φορά θα αποτίσουμε φόρο τιμής στα θύματα του κομμουνισμού και παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας στο Μπέλενε θα τεθεί ο θεμέλιος λίθος του Μνημείου των Μαρτύρων του 20ου αιώνα. Με την κατασκευή του αναμνηστικού πάρκου, η πόλη θα γίνει μέρος της ιστορικής μνήμης, για να μην ξεχνάμε ποτέ τα αθώα θύματα, καταδικασμένα σε δουλεία και θάνατο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Η Βουλγαρία είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που δεν έχει μνημείο των θυμάτων του ολοκληρωτικού καθεστώτος. Για να διορθώσει αυτή την αδικία, ο καθολικός ιερέας στο Μπέλενε Πάολο Κορτέζι κάνει ίδρυμα και αρχίζει να συγκεντρώνει χρήματα. Η ιδέα του είναι να μετατρέψει το πρώην στρατόπεδο συγκέντρωσης, που ιδρύθηκε με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου το 1949, σε Πάρκο-Μνημείο. Την απροθυμία της βουλγαρικής κοινωνίας για μια ψύχραιμη και αμερόληπτη ανάγνωση του πρόσφατου παρελθόντος εξηγεί με τον ακόλουθο τρόπο:

«Πρόκειται για μια μεγάλη πληγή για τον βουλγαρικό λαό, γιατί Βούλγαροι σκότωναν Βούλγαρους, λέει ο πατήρ Πάολο Κορτέζι. Και εδώ υπάρχει μια διαφορά με την Οθωμανική κυριαρχία – δε μιλάμε για ξένους, αλλά για κάτι που συνέβη στην οικογένεια των Βουλγάρων. Καταλαβαίνω ότι αυτό είναι τραύμα και πολλοί άνθρωποι δε θέλουν να ανοίγουν αυτές τις σελίδες. Προτιμούν να ξεχάσουν, γιατί είναι οδυνηρό να συνειδητοποιήσεις ότι, ένα μέλος της οικογένειάς σου σκότωσε τον αδελφό ή την αδελφή του. Ωστόσο, όταν υπάρχει μια πληγή, πρέπει να το ανοίξουμε και να δούμε τι έχει μέσα. Δηλαδή, πρώτα να γνωρίσουμε την αλήθεια για τα γεγονότα και στη συνέχεια να την θεραπεύουμε. Και αυτή η σύγκρουση, που άφησε για 45 χρόνια πολλά θύματα, θα θεραπευτεί μόνο μέσω της συμφιλίωσης - όταν οι δράστες ομολογήσουν «έκανα λάθος», «έκανα εγκλήματα» και τα θύματα απαντήσουν «συγχωρώ». Ο σκοπός της μνήμης είναι να επιτευχθεί συμφιλίωση. Και μόνο όταν θεραπευτεί η πληγή, μπορούμε να προχωρήσουμε. Αλλά αν δεν κάνουμε τίποτα, θα συνεχίσουμε να είμαστε ασθενείς.»

Μόλις δέκα χρονών ο Πάολο Κορτέζι αποφασίζει να αφοσιωθεί στην πίστη και μπαίνει στην ιερατική σχολή. Φτάνει στο Μπέλενε πριν από πέντε χρόνια και βλέπει σημάδι του Θεού, υπηρετώντας στην πόλη του αδελφού του – του μακάριου Εβγκένι Μποσίλκοφ. Εδώ και χρόνια ο ιερέας οδηγεί βουλγάρους και ιταλούς προσκυνητές επειδή «οι τόποι αυτοί είναι εμποτισμένοι με τα δάκρυα και το αίμα των αθώων ανθρώπων και όταν τους τιμήσουμε, μεγαλώνουμε στην ανθρωπιά μας και γινόμαστε καλύτεροι».

«Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την ιστορία της Βουλγαρίας, χωρίς να έχουμε υπόψη μας την εποχή των ολοκληρωτικών καθεστώτων στην Ευρώπη, θεωρεί ο ιερέας. Λίγο γνωστό είναι ότι κατά τη διάρκεια του 1942-1944, το Μπέλενε είναι στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας για τους Εβραίους και τους κομμουνιστές κατά την κυβέρνηση του Μπόγκνταν Φίλοφ. Και μετά είναι μέρος βασάνων των αντικομουνιστών και έχει κάτι κοινό με τη Ρουμανία, την Ουγγαρία, την Πολωνία, τη Γερμανία, την Ιταλία και την Ισπανία. Γι’ αυτό στο Μπέλενε τιμούμε τα θύματα της Βουλγαρίας από κοινού με τους Ευρωπαίους μάρτυρες του 20ου αιώνα.»

Ο Χριστός είπε: «θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει» (Ιωάννης 8:32). Σύμφωνα με τον πατέρα Πάολο Κορτέζι, δεν πρέπει να φοβόμαστε την αλήθεια για το κομμουνιστικό παρελθόν, που είναι τα πρόσωπα , τα όνομα και η ιστορία των θυμάτων. Ελπίζει η μνήμη τους να μη χρησιμοποιηθεί ως πολιτικό όπλο και κάτι περισσότερο - στα βιβλία της ιστορίας πρέπει να έχει θέση για τους μάρτυρες του 20ου αιώνα, ανάμεσα στα οποία είναι και πολλοί ορθόδοξοι, καθολικοί και προτεστάντες κληρικοί. Στην ουσία τα βήματα προς τη συμφιλίωση είναι πολλά συνοψίζει ο πατήρ Πάολο Κορτέζι.

«Φυσικά, η Βουλγαρία πρέπει να έχει Πάρκο-Μνημείο και Μουσείο των καταπιεσμένων. Ένα άλλο βήμα είναι η ιστορία του 20ου αιώνα να μπει στα σχολικά βιβλία για να μπορεί η νέα γενιά να εκπαιδεύεται στο πνεύμα της αλήθειας και να μάθει για τα ολοκληρωτικά καθεστώτα – τον φασισμό, το ναζισμό, τον κομμουνισμό. Είναι επίσης απαραίτητο να έχουμε λογοτεχνία, ντοκιμαντέρ, συμμετοχή των θεάτρων γιατί η πολιτιστική μνήμη είναι σημαντική και έχει σχέση με πολλά πράγματα σε διάφορα επίπεδα.»

Ο Ιταλός ιερέας πιστεύει ότι το επόμενο έτος το Πάρκο-Μνημείο θα ανοίξει. Και πώς αλλιώς, αφού έχει την ουράνια ευλογία του μακάριου Εβγκένι Μποσίλκοφ.
«Ο ίδιος διδάσκει συμφιλίωση. Από το στόμα του ποτέ δε βγήκε κακή λέξη εναντίον της κυβέρνησης. Έζησε και πέθανε σαν τον Ιησού Χριστό – μόνο με αγάπη.»

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα