Το Φεστιβάλ των Τεχνών «Μπορίς Χρίστοφ» διεξάγεται στο σπίτι-μουσείο του μεγάλου Βουλγάρου τραγουδιστή Μπορίς Χρίστοφ. Διαρκεί έως τα τέλη Ιουνίου και μια από τις εκδηλώσεις του είναι η βραδιά, αφιερωμένη σε έναν από τους πιο επιφανούς Βουλγάρους διευθυντές ορχήστρας Ρουσλάν Ράιτσεφ, που είχε διαρκή και επιτυχημένη καριέρα στη Δυτική Ευρώπη. Ο γιος του, ο Πέταρ Ράιτσεφ, θα παρουσιάσει το δικό του έργο «Ο κοσμοπολίτης Ρουσλάν Ράιτσεφ» σήμερα, 20 Ιουνίου, στις 6:30 το βράδυ.

«Μία μέρα άρχισα να αραδιάζω τα πράγματά του – φωτογραφίες, εφημερίδες, νότες», θυμάται ο Πέταρ Ράιτσεφ. «Και αποφάσισα όλα να τα φυλάξω, να αποκαταστήσω όσο μπορώ τις φθαρμένες φωτογραφίες κλπ. Η σύζυγός μου με έπεισε ότι πρέπει να κάνω κάτι σαν αρχείο. Καθώς και μία φίλη μας που ακόμα όταν ήταν εν ζωή ο πατέρας μου ήθελε να γυρίσει ταινία γι’ αυτόν. Αλλά ο πατέρας μου δεν αγαπούσε τον θόρυβο γύρω του. Ήταν πραγματικός καλλιτέχνης, ζούσε με τη δουλειά του. Σίγουρα έκανα λάθος ότι δε γύρισα με την κάμερα περισσότερες συζητήσεις μαζί του όταν ήταν εν ζωή, τις αναμνήσεις του. Γνώριζε και θυμόταν τα μεγάλα ονόματα της παγκόσμιας σκηνής όπερας. Ανθρώπους, εκδηλώσεις, παραστάσεις… Συχνά μου διηγούνταν διάφορες ιστορίες, έχω γυρίσει σε βίντεο ένα ασήμαντο αριθμό απ’ αυτές. Έκανα και ταινία που, κατά τη γνώμη μου, είναι μόνο για στενό κύκλο ανθρώπων. Η πρεμιέρα ήταν πριν περίπου έξι χρόνια, πάλι στο σπίτι-μουσείο του Μπορίς Χρίστοφ.»

Ο Πέταρ Ράιτσεφ μας διηγείται ότι στη συνέχεια βάζει στην ταινία και νέα υλικά. Ορισμένα είναι για τη δουλειά του πατέρα του στο εξωτερικό.

«Είναι ένας από τους πρώτους Βουλγάρους διευθυντές ορχήστρας που κάνουν καριέρα στη Δυτική Ευρώπη», συνεχίζει ο Πέταρ Ράιτσεφ. «Ακόμα στη δεκαετία του ‘60 του περασμένου αιώνα δουλεύει στη Γαλλία, Γερμανία, Ελβετία. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘80 ήταν στην Όπερα της Βιέννης, στη Σκάλα του Μιλάνου. Θυμάμαι και μία περίπτωση, στην οποία έπρεπε να κάνει την όπερα «Μπορίς Γκοντουνόφ» στο Παρίσι, που συνέπεσε και με την τίμηση του ιωβηλαίου του Νικολάι Γκιαούροφ στη Σόφια, όταν για τη συναυλία στη Βουλγαρία ήρθαν ο Χοσέ Καρέρας, η Μιρέλα Φρένι, ο Πιέρο Καπουτσίλι. Τότε από την Όπερα του Παρισιού είχαν εξασφαλίσει για τον πατέρα μου ιδιωτικό αεροπλάνο για να μπορεί ταυτόχρονα να κάνει πρόβες και στις δύο πόλεις. Είχε θαυμάσια αίσθηση χιούμορ, στο σπίτι όλο αστειεύονταν με τη μητέρα μου. Ωραία ήταν η ατμόσφαιρα, στην οποία μεγάλωσα - με πολλή αγάπη, καλλιτεχνία….. Λυπάμαι ότι σχεδόν δε θυμάμαι τον παππού μου, το όνομα του οποίου φέρω. Στο περιβάλλον του ήταν θρυλικές προσωπικότητες - οι Στέφαν Τσβάιχ, Στανισλάφσκι, Μαγιακόφσκι, Γκόρκι. Ζούσαν στην Ιταλία, στη Γερμανία και ο πατέρας που θυμόταν ότι στο σπίτι τους έρχονταν οι Τοσκανίνι, Προκόφιεφ, Σαλιάπιν, Ουμπέρτο Τζορντάνο. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι διοργανώνουμε τη βραδιά ακριβώς στο σπίτι του Μπορίς Χρίστοφ. Ήταν πολύ στενοί φίλοι. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘40 ο πατέρας μου ήταν βοηθός του μεγάλου διευθυντή ορχήστρας Καρλ Μπεμ στη Βιέννη. Μία μέρα σ’ αυτόν έρχεται ο Μπορίς Χρίστοφ και του δηλώνει ότι ήρθε για να μαθαίνει για τραγουδιστής. Μάλιστα έζησε και στο σπίτι του. Ο πατέρας μου κατόρθωσε να τον πείσει ότι η Ιταλία είναι η χώρα, στην οποία πρέπει να σπουδάζει. Αυτός ο απίθανος τραγουδιστής όπερας όλη του τη ζωή ήταν ευγνώμων στον πατέρα μου για τη συμβουλή που του έδωσε.»

Ο Πέταρ Ράιτσεφ μας διηγήθηκε και για τις μέρες του στην Ακαδημία του Μπορίς Χρίστοφ στη Ρώμη, όπου πήγε για συμβουλές από τον μεγάλο μπάσο. «Ήταν μαζί μου εξαιρετικά καλός, μιλήσαμε για το παρελθόν, για τη φιλία του με τον πατέρα μου. Νιώθω τυχερός για τις επαφές που είχα με αυτούς τους απίθανους μουσικούς και ανθρώπους», δήλωσε καταλήγοντας ο Πέταρ Ράιτσεφ.

Μετάφραση: Σοφία Μπόντσεβα