«Η ιρλανδική μουσική μου δίνει την αίσθηση της ελευθερίας και μου ανοίγει νέους ορίζοντες», λέει ο Ρόσεν Ιντεάλοφ-γιος. – «Ο παλμός της με συνεπαίρνει, όταν την ακούω δεν μπορώ να μείνω ακίνητος, η μουσική αυτή με κάνει να χορεύω.»

«Ναι, λέει ο Ρόσεν. Η μουσική μοιάζει αν και υπάρχουν ρυθμικές διαφορές. Η βουλγάρικη μουσική ξεχωρίζει με τα άνισα μέτρα της, αλλά ανακάλυψα με έκπληξη πως και οι Ιρλανδοί τα χρησιμοποιούν. Υπάρχουν ομοιότητες στα βήματα των χορών. Πρόσφατα δώσαμε μια παράσταση μαζί με το βουλγάρικο παραδοσιακό συγκρότημα «Νταούλια και γκάιντες», στην οποία συνδυάσαμε το βουλγάρικο με το ιρλανδικό φολκλόρ. Το κοινό ενθουσιάστηκε από το ταμπεραμέντο που ξεχείλιζε. Τώρα επεξεργαζόμαστε μια ιδέα με τη μουσική και τον χορό να διηγηθούμε μια ιστορία που να φέρει κοντά τους παραμυθένιους κόσμους των δυο λαών.»

Η σκηνική τέχνη που παρουσιάζουν καλλιτέχνες σαν τον Ρόσεν Ιντεάλοφ-γιο είναι δύσκολη. Η εκτέλεση των βημάτων απαιτεί ακρίβεια που επιτυγχάνεται με πολλές πρόβες και εξάσκηση. Όσον αφορά τους ιρλανδικούς χορούς, πολύ σημαντικά είναι τα παπούτσια, μιας και πρόκειται για ένα αληθινό μουσικό όργανο που κρατάει τον ρυθμό.

«Τα παπούτσια είναι ειδικά και ονομάζονται jig», λέει ο Ρόσεν. - Φτιάχνονται από ίνες γυαλιού ή από ξύλο και μπορούν να είναι σκληρά ή μαλακά. Στη Βουλγαρία δεν υπάρχουν και τα παραγγέλνουμε από το εξωτερικό. Εμένα μου αρέσουν πολύ αυτά τα παπούτσια, εφαρμόζουν πολύ καλά στο πόδι. Η τεχνική είναι δύσκολη, γιατί χορεύουμε συνέχεια στις μύτες των ποδιών και για να τέρπει το αποτέλεσμα προετοιμαζόμαστε ψυχολογικά πριν από κάθε παράσταση. Από την άλλη, οι Ιρλανδοί εκπλήσσονται όταν μας βλέπουν να χορεύουμε. Τους ξαφνιάζει να βλέπουν ξένους να χορεύουν τους δικούς τους χορούς. Μας παινεύουν για τις ικανότητές μας και μας χαίρονται.»

Στις 11 Δεκεμβρίου η Irish Dance Academy – η σχολή χορού του Ρόσεν Ιντεάλοφ, είχε παράσταση στο κλαμπ Στούντιο 5 στη Σόφια, στην οποία οι ιρλανδικοί χοροί συνδυάστηκαν με το φλαμένκο.

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα