Η πόλη Βίντιν της Βορειοδυτικής Βουλγαρίας βρίσκεται στην όχθη του Δούναβη, κοντά στη Ρουμανία και τη Σερβία, κάτι το οποίο προκαλεί αμοιβαίες επιδράσεις μεταξύ των παραδοσιακών πολιτισμών. Η αιώνια συνύπαρξη έχει αφήσει το σημάδι της στην μοναδική φολκλορική κληρονομιά της μουσικής, του χορού και των τραγουδιών, στα ήθη και τα έθιμα των πολιτών του Βίντιν. Μαζί με τους ντόπιους τραγουδιστές, μουσικούς και χορευτές, το Συγκρότημα παραδοσιακών τραγουδιών και χορών «Δούναβης» της πόλης έχει γίνει ένας πιστός φύλακας του φολκλόρ της περιοχής, που παρουσιάζεται στη σκηνή με τις συναυλίες και τις χορευτικές παραστάσεις.

Φέτος το συγκρότημα γιορτάζει 45 χρόνια από την ίδρυσή του - πέρασε την πορεία από τα πρώτα βήματα και τις δημιουργικές αναζητήσεις του, μέχρι την καθημερινή δουλειά και τη μεγάλη αγάπη για την παράδοση, έτσι ώστε να καθιερωθεί ως ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα της χώρας, με διεθνή αναγνώριση.

Ο Γκέντσο Γκέντσεφ, γενικός καλλιτεχνικός διευθυντής του Συγκροτήματος «Δούναβης» της πόλης Βίντιν μιλά για τα σημαντικά στάδια της ανάπτυξής του:

«Ήρθα τέσσερα χρόνια μετά την ίδρυση του συγκροτήματος. Ο πρώτος μαέστρος της χορωδίας ήταν ο συνάδελφός μου Λιούμπεν Μπολντόκοφ, ενώ διευθυντής της ορχήστρας ήταν ο Κάμεν Μαρίνοφ. Μετά την αποφοίτηση της Μουσικής Ακαδημίας το 1975, διορίστηκα στο συγκρότημα «Δούναβης». Είχε ήδη ολοκληρωθεί η εκπαίδευση των μουσικών στη μουσική γραφή. Οι τραγουδίστριες δεν ήξεραν τη μουσική σημειογραφία, δηλαδή τις νότες, αλλά σταδιακά προσελκύσαμε νεότερες τραγουδίστριες και τώρα είναι πιο εύκολο, γιατί οι περισσότερες έχουν τελειώσει τη Μουσική Ακαδημία. Όταν ήρθα στο συγκρότημα ο ιδρυτής αυτών των συνόλων Φίλιπ Κούτεφ μου είπε: «Αναλαμβάνεις το συγκρότημα, αλλά πρέπει να είναι αναγνωρίσιμο για τους βουλγάρους ακροατές, καθώς και να μην είναι στην σκιά των συγκροτημάτων της Βόρειας Βουλγαρίας, του Πίριν και άλλων. Πρέπει να δημιουργήσεις πρωτότυπο συγκρότημα, να αναζητήσεις και να ερμηνεύεις τα ντόπια τραγούδια, μουσική και χορούς, έτσι ώστε, όταν ακουστούν οι μελωδίες στο ραδιόφωνο, όλοι να γνωρίσουν ότι είναι από την περιοχή του Βίντιν». Αυτό είναι το κύριο καθήκον μου - να αναζητώ, να διατηρώ και να διαδίδω το φολκλόρ της Βορειοδυτικής Βουλγαρίας. Αλλά ένα σύνολο, το οποίο περιοδεύει στο εξωτερικό, πρέπει να παρουσιάζει τραγούδια, χορούς και μελωδίες και από άλλες λαογραφικές περιοχές, διότι αντιπροσωπεύουμε τη Βουλγαρία.»

«Από όλα τα βουλγαρικά φεστιβάλ είμαστε κάτοχοι χρυσών μεταλλίων. Το 1981 μας απονεμήθηκε το Μεγάλο βραβείο του διαγωνισμού στην πόλη Ζακοπάνε της Πολωνίας. Παραθέτω και τα λόγια του καθηγητή Ράιφους από το Πανεπιστήμιο της Κρακοβίας: «Εσείς αποκαταστήσατε την ηγεμονία των βουλγαρικών συνόλων για την ορθή ερμηνεία του βουλγαρικού φολκλόρ». Είχαμε επιτυχίες και σε έναν σοβαρό διαγωνισμό στο Τούρνου Σεβερίν της Ρουμανίας, επίσης, στην Ιταλία, στην Αίγυπτο. Στη Βουλγαρία το σύνολο μας είναι κάτοχο του βραβείου «Χρυσή Λύρα» της Ένωσης Βουλγάρων Μουσικών και Χορευτών. Στην Τουρκία πήραμε το δεύτερο βραβείο σε ένα έγκυρο διαγωνισμό, όπου συμμετείχαν 20 συγκροτήματα. Τα βραβεία μας εκτίθενται σε βιτρίνα και ο καθένας μπορεί να τα δει. Είμαστε ευγνώμονες στον δήμαρχο του Βίντιν, ο οποίος σκέφτεται την ανάπτυξη του συγκροτήματος και παρά την έλλειψη χρημάτων προσπαθεί να παρέχει κάθε είδος στήριξης».

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα