Ο Γκαλίν Στόεφ, ένας από τους καταξιωμένους βουλγάρους σκηνοθέτες στο εξωτερικό, είναι ο νέος διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου στην Τουλούζη. 26 χρόνια τώρα εργάζεται ως ηθοποιός και σκηνοθέτης θεάτρου, όχι μόνο στη Βουλγαρία, αλλά συσσωρεύει εμπειρία στις σκηνές της Αγγλίας, της Γερμανίας, της Τσεχίας, της Ρωσίας, του Βελγίου, της Αργεντινής και της Γαλλίας. Το 1999 για πρώτη φορά ανέβασε ως σκηνοθέτης έργο στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου «Ιβάν Βάζοφ» στη Σόφια, και δύο χρόνια αργότερα και πάλι εκεί κέρδισε το βραβείο για θεατρική τέχνη «Ασκέερ» με το έργο «Αρκαδία» του Τομ Στόπαρντ. Σπούδασε υποκριτική τέχνη και σκηνοθεσία στην τάξη του καθηγητή Κρικόρ Αζαριάν στην Εθνική Ακαδημία Θεατρικής και Κινηματογραφικής Τέχνης «Κράστιο Σαράφοφ» μαζί με τους γνωστούς στο βουλγαρικό κοινό Κάμεν Ντόνεφ, Στέφαν Βαλντόμπρεφ, Μάριους Κούρκινσκι, Κόινα Ρούσεβα και Στέφκα Γιανόροβα.

Να βρεις τη θέση σου και να καταξιωθείς ως ηθοποιός και σκηνοθέτης στη Γαλλία όμως δεν είναι εύκολη υπόθεση. Για τον Γκαλίν Στόεφ, ωστόσο, η Γαλλία είναι μια από τις χώρες που τον φιλοξένησαν ανεπιφύλακτα. Εκεί αντιμετωπίζει το ενδιαφέρον των θεατών, που με περιέργεια περιμένουν να γνωρίσουν πώς ένας αλλοδαπός θα παρουσιάσει τον γαλλικό πολιτισμό από την άποψή του.

Η γαλλική κουλτούρα φαίνεται πολύ κλειστή και απρόσιτη - σημειώνει ο Γκαλίν Στόεφ. Από την άλλη πλευρά, έχει μια πολύ απλή είσοδο και όταν τη βρεις, τα πράγματα έρχονται στη θέση τους. Και ο ίδιος πέτυχε, όχι μόνο στη σκηνή της «ΚομεντίΦρανσέζ». Φυσικά, δεν ξεχνάει να επαναλαμβάνει στον εαυτό του ότι είναι τυχερός. Επειδή στον δρόμο του συναντά ηθοποιούς και ιδρύματα που είναι ανοιχτά προς τη δουλειά του και τις καλλιτεχνικές του αναζητήσεις. Και μ’ αυτή την έννοια, μέχρι τη θέση του διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου στην Τουλούζη, τα πράγματα ήρθαν φυσικά:

Αρκετά συναρπαστική και ταυτόχρονα λίγο τρομακτική είναι η θέση του διευθυντή του θεάτρου, που ανέλαβα την 1^η Ιανουαρίου. Η ευθύνη είναι πολύ μεγάλη, η προσοχή του κοινού προς το θέατρο αυτό επίσης είναι μεγάλη. Δύσκολα το συνειδητοποίησα. Εδώ και καιρό δεν αισθάνομαι μόνο Βούλγαρος, αλλά καλλιτέχνης και άνθρωπος που δουλεύει σε μια σφαίρα χωρίς σύνορα. Παρά τις συνεχείς μετακινήσεις κατόρθωσα να δημιουργήσω αυτό που, κατά τη γνώμη μου, είναι εξαιρετικά σημαντικό για την προσωπικότητά μου σαν ηθοποιού. Η εργασία μου είναι αυτό που με έκανε να ριζώσω και να σταθεροποιηθώ.

Ο βούλγαρος σκηνοθέτης αποφάσισε να παρουσιάσει μπροστά στο κοινό της Τουλούζης, το έργο «Ο χορός Δελχί» του Ρώσου Ιβάν Βιριπάεφ, ενός από τους αγαπημένους σύγχρονους δραματουργούς του, των οποίων τα έργα έχει ανεβάσει ήδη στη βουλγαρική σκηνή. Φυσικά, δύσκολο είναι αυτό να γίνει στη Γαλλία, γιατί θα ήταν πιο λογικό να ανεβάσει τον Μολιέρο, όπως κάνουν οι περισσότεροι διευθυντές θεάτρων. Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο ο Γκαλίν Στόεφ αποφασίζει να κάνει το αντίθετο:

Ήταν εκτός από καλλιτεχνική και ιδεολογική επιλογή από την πλευρά μου. Έπρεπε πολύ γρήγορα μετά την υποβολή της υποψηφιότητάς μου να δείξω από αυτό που έχω κάνει. Και επειδή δεν είχα μια έτοιμη παράσταση, οι επιλογές ήταν δύο – να ξανανεβάσω παλιά παράσταση που είχα ήδη παρουσιάσει στην Γαλλία ή το Βέλγιο, ή να κάνω κάτι καινούργιο, που ήταν μια πιο επικίνδυνη επιλογή. Παράλληλα, συζητούσαμε με τον διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου «Ιβάν Βάζοφ» να ανεβάσω εκεί ένα έργο. Λοιπόν, αποφάσισα να το παρουσιάσω πρώτα στην εθνική σκηνή, απ’ όπου ξεκίνησε η καριέρα μου.

Για τον Γκαλίν Στόεφ αυτή είναι μια ευκαιρία να επιστρέψει στη Βουλγαρία και να δουλέψει με ηθοποιούς που γνωρίζει και αγαπά και επίσης να ανακαλύψει τους ηθοποιούς από τη νεότερη γενιά. Από την άλλη πλευρά, δίνει ένα μήνυμα στο κοινό της Τουλούζης:

Από δω και στο εξής στη σκηνή αυτή δε θα ακούσουμε μόνο γαλλικά, αλλά και άλλες γλώσσες, θα βλέπουμε και άλλους θιάσους και διάφορους πολιτισμούς. Αυτό είναι το πάθος του σχεδίου προς το άνοιγμα. Το έργο «Ο χορός Δελχί» θα παρουσιαστεί στην Τουλούζη στα βουλγαρικά από βουλγάρους ηθοποιούς, με γαλλικούς υποτίτλους.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα