Με τη φωτογραφική έκθεση «Στο κατώφλι του Αγίου Όρους» ξεκινάνε οι εορτασμοί για τα 130 χρόνια από την ίδρυση του Πανεπιστημίου της Σόφιας «Άγιος Κλήμης της Αχρίδας». Ο φωτογράφος που σηκώνει το παραπέτασμα προς το άβατο του Αγίου Όρους είναι ο Δημήτρης Λουζικιώτης, ο οποίος γεννήθηκε στη Χαλκιδική, στο χωριό Στρατονίκη, και μεγάλωσε με το βλέμμα στραμμένο προς τον Άθω.

Όπως τα μάτια είναι καθρέφτης της ψυχής, έτσι οι πόρτες και τα παράθυρα εκφράζουν το πνεύμα των κτιρίων. Στο Άγιο Όρος, πίσω από τα κατώφλια και τα περβάζια, η ζωή κυλά μακριά από την ανθρώπινη ματαιοδοξία, παρ’ όλα αυτά και εκεί υπάρχει τέχνη και διακόσμηση.

Οι αγιορείτες πατέρες φτιάχνουν τις πόρτες και τα παράθυρα μεγάλα, ζωγραφιστά, ξυλόγλυπτα, περίτεχνα, εξηγεί ο κύριος Λουζικιώτης. Ίσως είναι μια προτροπή από την πλευρά τους και εμείς να καλλιεργήσουμε περισσότερο την ψυχή μας και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, καλύτεροι πολίτες, να συνεννοούμαστε μεταξύ μας, όλα αυτά τα ωραία πράγματα.

Η έκθεση «Στο κατώφλι του Αγίου Όρους» πραγματοποιείται με πρωτοβουλία της πρώην διευθύντριας του Κέντρου Σλαβο-Βυζαντινών Μελετών «Καθηγητής Ιβάν Ντούιτσεφ» καθηγήτρια Αξίνια Τζούροβα. Σαν ιστορικός της Τέχνης η κυρία Τζούροβα έμεινε γοητευμένη από τα αρχιτεκτονικά στυλ που συνδυάζουν τα κτίρια του Αγίου Όρους και που, λόγω του άβατου που ισχύει για τις γυναίκες, μπορεί να απολαύσει μόνο μέσω φωτογραφιών. Και με απλό μάτι μπορεί κανείς να δει πως παρά το συνονθύλευμα από νεομπαρόκ, νεοαναγεννησιακό, νεοκλασσικό και μεταβυζαντινό στυλ, υπάρχει συνοχή μεταξύ των διαφορετικών γενεών μαστόρων, λέει εκείνη.

Οι φωτογραφίες της έκθεσης δείχνουν κτίρια που χρησιμοποιούνται ή που έχουν εγκαταλειφτεί στην πρωτεύουσα του Άγιου Όρους, τις Καριές. Σ’ αυτό το διοικητικό κέντρο σαν σε ένα μικρό κοινοβούλιο συνεδριάζουν δυο φορές την εβδομάδα, εδώ και αιώνες, οι εκπρόσωποι των 20 μοναστηριών που λειτουργούν στον Άθω.

Οι πρώτες φωτογραφίες από το Άγιο Όρος συνδέονται με την αποστολή που επισκέφτηκε για προσκύνημα τις μονές, με επικεφαλή τον Πιοτρ Σεβαστιάνοφ από τη Ρωσία, τη δεκαετία του ’60 του 19^ου αιώνα, είπε ο αρχαιολόγος Νικόλαος Μερτζιμέκης, από το Υπουργείο Πολιτισμού της Ελλάδας, στα εγκαίνια της έκθεσης. Τότε δημιουργήθηκαν τα πρώτα φωτογραφικά εργαστήρια σε κάποιες από τις μονές και οι άνθρωποι, που για κάποιο λόγο δεν μπορούν να φτάσουν ως τον μυστηριακό τρόπο ζωής των μοναχών, απολαμβάνουν τουλάχιστον το αυστηρό αγιορείτικο τοπίο. Ο Δημήτρης Λουζικιώτης φωτογραφίζει με προσοχή και επικεντρώνεται στις λεπτομέρειες, αποθανατίζοντας το ζήλο του λιθοτόμου, το μεράκι του ξυλογλύπτη και την κομψότητα του σιδηρουργού. Κάποια από τα κτίρια που βλέπετε στις φωτογραφίες δεν υπάρχουν πια, αλλά χάρη στην τέχνη φωτογράφων όπως ο κύριος Λουζικιώτης δεν πρόκειται να ξεχαστούν.

Ο Δημήτρης Λουζικιώτης έβγαλε τις πρώτες του φωτογραφίες με μια φωτογραφική μηχανή που κέρδισε από ένα περιοδικό, έπειτα ασχολήθηκε με τα γραφιστικά και τη διαφήμιση, αλλά το αγαπημένο του στυλ παραμένει η καλλιτεχνική φωτογράφιση. Μεταξύ των αγαπημένων του θεμάτων είναι τα αναστενάρια και οι αναστενάρηδες, το βράσιμο της ρακής στα οικογενειακά αποστακτήρια και άλλα μοναδικά βιώματα που τον εμπνέουν να φτιάχνει ιστορίες μέσα από φωτογραφίες.

Η έκθεση θα συνεχιστεί ως τις 23 Φεβρουαρίου και δίνει τη δυνατότητα ακόμα και στις γυναίκες να ρίξουν μια ματιά στις Μονές Ζωγράφου και Χιλανδαρίου, στη Μεγάλη Λαύρα και στη σκήτη του Απόστολου Ανδρέα.