Η υγειονομική περίθαλψη στη Βουλγαρία αντιμετωπίζει σοβαρή κρίση. Ο ίδιος ο υπουργός Υγείας Κίριλ Ανάνιεφ ανακοίνωσε πρόσφατα ότι από το επόμενο έτος θα υπάρξει ένα εντελώς νέο μοντέλο υγειονομικής περίθαλψης, που θα αντικαταστήσει το σημερινό μοντέλο, που απέδειξε την ακαταλληλότητά του.

Πώς μπορεί ένα σύστημα να είναι καλό, αφού τα 345 νοσοκομεία στη χώρα έχουν χρέη ύψους άνω των 250 εκατ. ευρώ και το υποχρεωτικό Εθνικό Ταμείο Ασφαλίσεων Υγείας, παρά τα επιπλέον 200 εκατ. ευρώ, που έλαβε από τον προϋπολογισμό, έχει χρέη ύψους 140 εκατ. ευρώ, που πρέπει να πληρώσει σε νοσοκομεία στο εξωτερικό, από τα οποία το ήμισυ είναι καθυστερημένες υποχρεώσεις! Το σύστημα αντιμετωπίζει δυσκολίες και απειλεί τη ζωή και την υγεία των 7 εκατομμυρίων Βουλγάρων. Ένα άλλο ζήτημα είναι ότι από αυτά τα 7 εκατομμύρια, σχεδόν 1 εκατομμύριο άτομα δεν πληρώνουν τις υποχρεωτικές τους ασφαλίσεις υγείας, αλλά εξακολουθούν να χρησιμοποιούν ιατρικές υπηρεσίες, επειδή οι ιατρικές μονάδες δεν έχουν δικαίωμα να αρνηθούν την παροχή πρώτης βοηθείας. Στην πραγματικότητα εδώ προκύπτει το ζήτημα της διαχείρισης του συστήματος υγείας.

Ο προϋπολογισμός του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης φέτος υπερβαίνει τα 2,5 δισ. ευρώ. Αν σ’ αυτά τα χρήματα προστεθούν και οι άμεσες πληρωμές των ασθενών για φάρμακα ή για πρόσθετες ιατρικές υπηρεσίες, φθάνουμε στο εντυπωσιακό για τη Βουλγαρία ποσό άνω των 4 δισ. ευρώ. Αναφέρουμε τις άμεσες πληρωμές, διότι με ή χωρίς ασφαλίσεις υγείας κάθε Βούλγαρος που έχει ανάγκη από ιατρική φροντίδα ή οποιοδήποτε φάρμακο, πρέπει να τα πληρώσει από την τσέπη του .

Το ΕθνικόΤαμείο ΑσφαλίσεωνΥγείαςδενπληρώνειπερισσότεροαπότοήμισυτηςτιμήςτουφαρμάκου. Η περίθαλψη στις νοσοκομειακές μονάδες θεωρητικά καλύπτεται από το Ταμείο, αλλά στην πράξη κανείς δεν είναι ικανοποιημένος. Οι ασθενείς διαμαρτύρονται για το ότι θέλουν χρήματα ακόμη και για τα μικρότερα πρόσθετα πράγματα. Τα νοσοκομεία διαμαρτύρονται ότι το Ταμείο δεν τους καλύπτει τα πραγματικά έξοδα, επειδή λειτουργεί με τιμές, ορισμένες από τις οποίες από πριν από δέκα χρόνια. Γι’ αυτό δεν υπάρχει κανένα κρατικό ή δημοτικό νοσοκομείο χωρίς χρέη. Με μια μικρή, αλλά αξιοσημείωτη εξαίρεση - το λεγόμενο Κυβερνητικό Νοσοκομείο, το οποίο η κυβέρνηση χρηματοδοτεί γενναιόδωρα.

Στην πραγματικότητα γίνεται σαφές ότι τόσο τα νοσοκομεία, όσο και το Εθνικό Ταμείο Ασφαλίσεων Υγείας έχουν βουλιάξει σε χρέη που δεν μπορούν να πληρώσουν προς το παρόν. Στη χειρότερη θέση βρίσκονται οι προμηθευτές που παρέχουν τα απαραίτητα στα νοσοκομεία φάρμακα και εξοπλισμό και που αν ποτέ λάβουν τα χρήματά τους, αυτό γίνεται με καθυστέρηση τουλάχιστον ενός χρόνου.

Πού είναι το κλειδί του προβλήματος δείχνει ο αυξανόμενος αριθμός ιδιωτικών νοσοκομείων στη χώρα. Τα περισσότερα συνεργάζονται επίσης με το Εθνικό Ταμείο Ασφαλίσεων Υγείας, το οποίο και σ’ αυτά πληρώνει λιγότερο από το κόστος της θεραπείας των ασθενών. Ωστόσο, δεν υπάρχουν πληροφορίες σχετικά με υπαρκτά οικονομικά προβλήματα στα ιδιωτικά νοσοκομεία. Όλα είναι πολύ πιο σύγχρονα από τα δημόσια, έχουν σύγχρονο εξοπλισμό και τους καλύτερους γιατρούς και μισθούς. Τα χρήματα που το Ταμείο δίνει στα κρατικά και τα δημοτικά νοσοκομεία φτάνουν μόνο για μισθούς, που είναι μακριά από τα επίπεδα των αμοιβών στον ιδιωτικό τομέα, πράγμα που οδηγεί σε εκροή ιατρικού προσωπικού από τα κρατικά και τα δημοτικά νοσοκομεία. Αυτό τα αναγκάζει να περιορίσουν τις υπηρεσίες τους. Τελικά βρίσκονται σε φαύλο κύκλο - δεν υπάρχουν χρήματα, επειδή δεν υπάρχουν υπηρεσίες και δεν υπάρχουν υπηρεσίες, επειδή δεν υπάρχουν χρήματα.

Ο νυν υπουργός Υγείας και πρώην υφυπουργός Οικονομικών Κίριλ Ανάνιεφ θέλει να αλλάξει όλο το σύστημα δημόσιας υγείας, αλλά δεν αναφέρει λεπτομέρειες. Αν κρίνουμε από την εξέλιξη της σταδιοδρομίας του μέχρι σήμερα, με μεγάλη σιγουριά μπορεί να αναμένεται ότι πρώτα θα στηριχθεί σε αλλαγές στη δημοσιονομική πολιτική και στη διαχείριση των νοσοκομείων.

Και τα νοσοκομεία που εξακολουθούν να λειτουργούν, παρά την έλλειψη χρημάτων και προσωπικού, ανυπομονούν τις μεταρρυθμίσεις του 16^ου υπουργού υγείας για τα τελευταία 18 χρόνια.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα