Πριν έναν αιώνα ένας δάσκαλος από την πόλη Βίντιν, δίπλα στο Δούναβη, στη Βορειοδυτική Βουλγαρία, εγκατέλειψε την σχολική αίθουσα και ξεκίνησε ένα μεγάλο ταξίδι για να γνωρίσει τον κόσμο. Τα ελάχιστα χρήματα που είχε δεν του επέτρεπαν να ταξιδέψει με ατμόπλοιο, ήταν όμως αποφασισμένος να πραγματοποιήσει τα όνειρά του και παίρνοντας τα απαραίτητα, ξεκίνησε να κάνει το γύρο του κόσμου με τα πόδια.

Ποιος είναι ο τυχοδιώκτης που τόλμησε λίγο μετά την Απελευθέρωση της πατρίδας του από την τουρκική κυριαρχία, να πραγματοποιήσει το τολμηρό όνειρό του, μέχρι στιγμής παραμένει μυστικό. Ο ερευνητής της περιοχής του Βίντιν, Ράτσο Μιλάνοφ, είναι αποφασισμένος να φθάσει ως το τέλος της εκπληκτικής ιστορίας που ανακάλυψε, αναζητώντας υλικό για τη σελίδα του στο facebook, αφιερωμένη στο «Παλιό Βίντιν».

Λεπτομέρειες για την ιστορία αυτή ο Ράτσο Μιλάνοφ ανακάλυψε σε μια διεθνή ιστοσελίδα για καρτ ποστάλ, λέει η δημοσιογράφος Ιρένα Νταναήλοβα, η όποια επίσης ασχολείται με αρχεία. Εκεί βρήκε μια καρτ ποστάλ από το 1907, με την υπογραφή του δασκάλου, στην οποία γράφει ότι ο στόχος του είναι να κάνει το γύρο του κόσμου για 12 χρόνια - από το 1903 μέχρι το 1915. Σε μια άλλη καρτ-ποστάλ που βρήκε σε μια γαλλική ιστοσελίδα γράφει ότι το ταξίδι του θα ολοκληρωθεί το 1913. Δεν έγραψε όμως άλλα στοιχεία, ούτε τη διεύθυνση του παραλήπτη. Απ’ ό, τι φαίνεται οι κάρτες δεν προορίζονταν για κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο, αλλά τις άφηνε σε διάφορες χώρες. Η ιστορία αυτή ακούγεται φανταστική, αλλά πιθανότατα γίνεται λόγος για τον πρώτο Βούλγαρο που ξεκίνησε να κάνει το γύρο του κόσμου χωρίς χρήματα.

Η καρτ ποστάλ από το 1907 είναι μια φωτογραφία του ταξιδιώτη με άλλους δυο άνδρες. Σ΄ αυτήν βλέπουμε έναν αξιοπρεπή άνθρωπο με μακριά γενειάδα και ψηλές μπότες, ο όποιος στηρίζεται με το δεξί του χέρι σε ένα μακρύ ραβδί και στο αριστερό κρατάει βιβλίο. Στην πλάτη της φωτογραφίας γράφει για την πρόθεσή του να κάνει το γύρο του κόσμου - στα αγγλικά, στα γερμανικά, στα γαλλικά και στα ιταλικά.

Ο μόνος σκοπός του ταξιδιού μου είναι να μελετήσω τη φύση, καθώς και τις συνήθειες και τα έθιμα των κατοίκων των χωρών που διασχίζω,γράφει στην κάρτα. Ξεκίνησα αυτό το ταξίδι χωρίς χρήματα, στηριζόμενος αποκλειστικά στη βοήθεια των τιμίων ανθρώπων. Η καρτ ποστάλ με το πορτρέτο μου θα σας υπενθυμίζει την επίσκεψή μου στη χώρα σας.Το ταξίδι μου θα ολοκληρωθεί το 1915. Το κείμενο τελειώνει με τη χρονολογία 1903 και την υπογραφή Х.Ж.М. Николов (Χ.Ζ.Μ Νικόλοφ), δάσκαλος στο Βίντιν της Βουλγαρίας.

Η είδηση για την περιπέτεια του Βουλγάρου φτάνει ως τα αυτιά δημοσιογράφων από την αμερικανική εφημερίδα «Washington Times», η οποία το 1908 δημοσίευσε υλικό με την φωτογραφία του. Προφανώς ο δάσκαλος ήταν μορφωμένος και ήξερε ξένες γλώσσες, δεν είναι όμως γνωστό πού σπούδασε, πού δίδασκε και ποιός τον στήριξε για να πραγματοποιήσει το γύρο του κόσμου.

Τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα ως τώρα, λέει η Ιρένα Νταναήλοβα. Δεν μπορούμε να βρούμε το όνομά του στα αρχεία του Βίντιν, ούτε τα ονόματα συγγενών του. Ωστόσο η υπογραφή του λέει πως ήταν «δάσκαλος στο Βίντιν» και το 1903 δεν ήταν τόσο πολύ οι δάσκαλοι στα σχολεία της περιοχής. Πρέπει απλώς να συνεχίσουμε την αναζήτηση και ίσως αργά ή γρήγορα το μυστήριο θα λυθεί.

Ο δάσκαλος Νικόλοφ σίγουρα εμπνεόταν από το παρελθόν του Βίντιν. Οι Ρωμαίοι ονόμαζαν την πόλη Bononia και το φρούριό της ήταν σημαντικό. Κατά τον Μεσαίωνα το Βίντιν ήταν σημαντική πόλη του Βουλγάρικου Βασιλείου. Η πόλη ήταν σημαντική και για την Οθωμανική Αυτοκρατορία, γιατί μέσω του Δούναβη οι Τούρκοι μπορούσαν να φτάσουν ως την καρδιά της Ευρώπης.

Το 1900 η πόλη ήταν πύλη προς την Ευρώπη, λέει η Ιρένα Νταναήλοβα. Εδώ σταματούσαν όλα τα πλοία από τη Βιέννη, οι κάτοικοι ήταν μορφωμένοι και συμμετείχαν στα πολιτικά δρώμενα. Από το Βίντιν ήταν ο πρώτος Βούλγαρος έξαρχος, ο Άνθιμος ο Πρώτος, αλλά και άλλοι διάσημοι λόγιοι αυτής της περιόδου. Δεν είναι λίγοι και οι ξένοι που έρχονταν στην πόλη ακόμα και για να μείνουν.

Ο δάσκαλος Νικόλοφ διέσχισε 62.000 χλμ στην Ευρώπη και την Αφρική για 3 χρόνια και 9 μήνες. Δεν είναι γνωστό αν μετά από αυτό επέστρεψε στο Βίντιν ή συνέχισε να ταξιδεύει. Ίσως τα αρχεία κάποια μέρα να αποκαλύψουν το μυστήριο. Ένα όμως είναι σίγουρο – η ελευθερία έδωσε φτερά στους Βουλγάρους και τους ενέπνευσε να διευρύνουν τους ορίζοντές τους.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα

Φωτογραφίες:ΒΤΑ και @OldVidin