Αν κρίνουμε από τα κιλίμια που υφαίνει η Νταρίνα Ράχνεβα, από την Βάρνα, η ψυχή της είναι πολύχρωμη. Στην αρχή επαγγελματικά προσανατολίστηκε προς τον ιδιωτικό χώρο, αλλά πριν 10 χρόνια αποφάσισε πως προτιμά να υφαίνει στον αργαλειό. Έτσι δημιούργησε ένα δικό της ατελιέ που λέγεται «Τα κιλίμια  της Ντάρι», στην παραδοσιακή οδό των τεχνητών, στην περιοχή της Κεντρικής Αγοράς της πόλης.

Η Ντάρι μεγάλωσε στο χωριό κοντά στην γιαγιά της και την παρακολουθούσε να υφαίνει. Η ίδια έμαθε να χειρίζεται την σαΐτα το 2008 μετά από το πανηγύρι «Μπουλγκάρικα», στο οποίο βρήκε τον δάσκαλο Βέσκο Φεστσίεφ.

Εκείνος με έμαθε να γίνομαι ένα με τον αργαλειό, λέει η Ντάρι. Οι βασικές τεχνικές δεν είναι δύσκολες. Μέχρι πριν μισό αιώνα σχεδόν σε κάθε βουλγάρικο σπίτι είχε αργαλειό και κάθε νοικοκυρά μπορούσε να υφαίνει. Η πρόκληση είναι να μάθεις τα τσαλίμια κι αυτό μπορεί να σου πάρει μια ολόκληρη ζωή. Η ύφανση στον αργαλειό είναι τόσο ευχάριστη απασχόληση.

Η Ντάρι δημιουργεί υπέροχα κιλίμια και παραδίδει τις γνώσεις της σε παιδιά και ανθρώπους που ενδιαφέρονται για την τέχνη της.

Δεν χρησιμοποιεί σχέδια, αλλά απλά κάθεται και αφήνεται στην έμπνευση με την σιγουριά ότι το έργο της θα βρει τον ιδιοκτήτη του.

Συνήθως με καθοδηγούν τα ίδια τα χρώματα, άλλοτε κάποιο σχέδιο που έχω φανταστεί, λέει η Ντάρι. Κάθε φορά η έμπνευση είναι διαφορετική – κάποιο στοιχείο από τη φύση ή το χαμόγελο ενός ανθρώπου. Τα μοντέλα μου είναι αυθεντικά, αλλά χρησιμοποιώ και παραδοσιακά πρότυπα τα οποία επεξεργάζομαι για να αποκτήσουν μια πιο μοντέρνα χροιά και να μπορούν να δέσουν με την διακόσμηση των σύγχρονων σπιτιών.

Κάθε κιλίμι της Ντάρι είναι διαφορετικό και έχει δικό του όνομα. Το μήνυμα, που μεταφέρει, ορίζεται από τα σχέδια μεταξύ των ινών όπως το αλογάκι της παναγίας που δημιουργεί μια αίσθηση ελαφρότητας και ο μενεξές, ο οποίος είναι σύμβολο ειλικρίνειας και πίστης.

Με την τέχνη μου διαφυλάττω την παράδοση, λέει η Ντάρι. Μπορεί να εκσυγχρονίζω τα σχέδια, αλλά χρησιμοποιώ τις παραδοσιακές τεχνικές και αυτό είναι σημαντικό γιατί αν εξαφανιστούν, θα ξεχάσουμε την ταυτότητά μας και την ιστορία μας. Χαίρομαι που υπάρχουν νέοι άνθρωποι, οι οποίοι ενδιαφέρονται για την ύφανση και για τους αργαλειούς. Χαίρομαι που τα εργαστήρια αυξάνονται. Όταν κάθομαι στον αργαλειό, κάπως φυσικά χαμογελάω. Εργάζομαι αυτό που αρέσει και οι μέρες μου περνούν ευτυχισμένες.

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο