Η γκαλερί "Λοραν", στη Σόφια, παρουσιάζει τους πινάκες ενός καλλιτέχνη, που συγκαταλέγεται στους συγχρόνους βούλγαρους κλασικούς. Από την 12η Μαρτίου, για ένα μήνα, οι επισκέπτες θα μπορούν να δουν την έκθεση με τα έργα του ζωγράφου.

"Θα δούμε τις γκρίζες αποχρώσεις του Παρισιού, κατά μήκος του Σηκουάνα, θα αισθανθούμε την αξιοπρέπεια των προσωπογραφιών του, θα βυθιστούμε στην  ηρεμία της Σωζόπολης και θα ζεσταθούμε με τις πολύχρωμες απεικονίσεις των νεκρών φύσεων". Με αυτά τα λόγια, ο κριτικός Λιουντμίλ Βεσελίνοφ μας ταξιδεύει στις καλλιτεχνικές τάσεις του ζωγράφου, εμπνευσμένου από την ομορφιά και την γενναιοδωρία της φύσης , παρουσιάζοντας την μοναδικότητα, που εκπέμπουν οι προσωπικότητες, όπως οι ποιήτριες Ελισαβέτα Μπαγκριάνα και Ντόρα Γκάμπε.

  "Ο καλλιτέχνης γεννήθηκε το 1901 στη Σόφια. Γονείς του ήταν η Νεβένκα και ο Μπόρις Ταμπάκοβ - μας λέει ο Λιουντμίλ Βεσελίνοφ - από την παιδική του ηλικία, οι γονείς τον ενθάρρυναν να ασχοληθεί με τη μουσική, αλλά αυτός επέλεξε να αφοσιωθεί στη ζωγραφική. Σπουδάζει στην Ακαδημία Καλών Τεχνών, με στους  διάσημους καθηγητές - τον Νικόλα Γκανούσεφ και τον Νικόλα Μαρίνοφ.

Το 1926, λόγω των αριστερών ιδεών του, ο Ιβάν Ταμπάκοφ αναχωρεί για τη Γαλλία, και μέχρι 1932 ζει στο Παρίσι όπου εξελίσσεται σαν καλλιτέχνης και εκθέτει τα έργα του. Με τα διάσημα  γυναικεία πορτρέτα του,  από το 1930 και το 1931, πήρε μέρος στο Φθινοπωρινό Σαλόνι κι ένα χρόνο αργότερα τα παρουσιάζει στο Σαλόνι των Ανεξάρτητων. Στην έκθεση στη γκαλερί «Λοράν» έχουμε επιλέξει γυναίκειο πορτρέτο - αρκετά αντιπροσωπευτικό για το έργο του, αλλά νομίζω ότι, πιο ενδιαφέρουσα είναι η συλλογή νεκρών φύσεων και τοπίων του καλλιτέχνη."

Μετά την επιστροφή του στη Βουλγαρία ο Ιβάν Ταμπάκοφ άρχισε να ζωγραφίζει τοπία, ίσως επηρεασμένος από τη φιλία του με τους ζωγράφους που ζωγράφιζαν τη θάλασσα, τους Αλεξάνδαρ Μουτάφοφ και Μάριο Ζέκοφ. Το 1933 παρουσιάζει την πρώτη, από τις τριάντα συνολικά, ατομική του έκθεση στην πατρίδα- κυρίως έργα από την παρισινή του περίοδο, αλλά και πορτρέτα, καθώς και πίνακες, που απεικονίζουν την αγροτική ζωή.

Ο καλλιτέχνης ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο και τα έργα του έχουν καλή υποδοχή στο εξωτερικό. Έτσι, στην Μπιενάλε της Βενετίας το 1942, συμμετείχε με πορτρέτο του συγγραφέα Γκεόργκι Ράιτσεφ και προσέλκυσε το ενδιαφέρον του ιταλικού Τύπου. Είναι επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Τεχνών του Μιλάνου.

  "Ο Ιβάν Ταμπάκοφ είναι πιο πολύ γνωστός με τα πορτραίτα και τα τοπία του, αλλά εγώ θα έλεγα ότι είναι ζωγράφος, επηρεασμένος έντονα από τον ιμπρεσιονισμό - λέει ο κριτικόςΛιουντμίλ Βεσελίνοφ. Γι 'αυτό, για μένα, είναι ο καλλιτέχνης που αναζητά το φως. Στο Παρίσι, στην Académie Julian, οι  καθηγητές του Αλμπερτ Μπενάρ /Albert Benar/ και  Μαρσέλ Μπασέ /Marcel-André Baschet/ τον ενθαρρύνουν να αγγίξει την υψηλότερη ακαδημαϊκή σχολή της Γηραιάς Ηπείρου, όπου ξαναβρήκε το πορτρέτο, το τοπίο και τις νεκρές φύσεις (ο Μπασέ είναι  κορυφαίος ζωγράφος του πορτραίτου  της εποχής εκείνης, ενώ ο Μπενάρ είναι οπαδός του ιμπρεσιονισμού). Για αυτό ο Ιβάν Ταμπάκοφ είναι ένας πολύ ενδιαφέρον καλλιτέχνης, που σπούδασε σε αναγνωρισμένες ευρωπαϊκές ακαδημίες, αλλά και στη βουλγαρική, η οποία έθεσε τα θεμέλια της εκπαίδευσης του".

"Η επίδραση των πλούσιων χρωμάτων, η ποιητική αρμονία, η γραφική απεικόνιση του φωτός και του σκότους - όλα αυτά  «αναδύονται» από μια βαθύτερη «ανάγνωση» των πινάκων του", μας λέει ο Λιουντμίλ Βεσελίνοφ. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο καλλιτέχνης όταν ακόμα ζούσε, βρίσκονταν άδικα στη σκιά των μεγάλων ονομάτων της γενιάς του. Και μετά το θάνατό του το 1977, το όνομα του βυθίστηκε στη λήθη. Αυτός είναι ο λόγος που η γκαλερί "Λοραν" αποφάσισε να παρουσιάσει ορισμένους πίνακές του, καθώς και μια μικρή μονογραφία που αποκαλύπτει σημαντικές στιγμές της ζωής και του έργου του διάσημου Βούλγαρου καλλιτέχνη.

Φωτογραφίες: Γκαλερί "Λοραν"