Μεταφέρει το Διάστημα στους πίνακές του, γιατί σ' αυτό ανακαλύπτει την ελευθερία, χωρίς την οποία δεν μπορεί να δημιουργήσει ο πραγματικός καλλιτέχνης γκράφιτι. Και από πρόσφατα μαθαίνει τους αρχάριους να αφήνουν ατομικό αποτύπωμα μέσω της τέχνης τους στο πρώτο δωρεάν σχολείο για γκράφιτι στη χώρα μας.

Μόλις 25 χρονών, με εκπαίδευση χημείας και μικροβιολογίας, ο Νταμιάν Νικόλοφ εγκαταλείπει τη διεθνή εταιρεία λογισμικού, όπου δουλεύει, γιατί δε του φτάνει ο χρόνος να ζωγραφίζει. Ανακαλύπτει τα γκράφιτι ως έφηβος και σήμερα βρίσκει επαγγελματικές δημιουργικές λύσεις, ζωγραφίζοντας πάνω σε διάφορα υλικά – μέταλλο, κονίαμα, πλαστικό.

Πριν από δύο χρόνια αποφασίζει να ιδρύσει και δική του σχολή, για να μάθει τους αρχάριους στις βασικές αρχές της τέχνης γκράφιτι. Γίνεται κάτι σαν «κρυφό σχολείο για γκράφιτι», γιατί ο καθένας δίνει αυτό, στο οποίο νιώθει ο καλύτερος.

«Η ιδέα του δωρεάν γκράφιτι σχολείου στη Βάρνα είναι να κόψει τον μακρύ και οδυνηρό δρόμο των νεαρών καλλιτεχνών, έτσι ώστε να συνειδητοποιήσουν πιο γρήγορα αν η τέχνη αυτή είναι κατάλληλη για εκείνους», λέει ο Νταμιάν Νικόλοφ. «Χάρη σε χορηγούς στο σχολείο έχουν εξασφαλιστεί τα απαραίτητα υλικά και επιφάνειες. Στο σχολείο έρχονται όχι μόνο παιδιά, αλλά και μεγαλύτεροι άνθρωποι με ορισμένες γνώσεις – οι οποίοι ζωγραφίζουν πορτρέτα και αυτοκίνητα, ασχολούνται με γραφιστική και καλλιγραφία και ο στόχος μου είναι να τους δείξω πώς να εργάζονται με σπρέι. Μερικές φορές κάνουμε κοινά πρότζεκτ και όταν έχω μεγαλύτερες παραγγελίες, παίρνω κάποιους από τους μαθητές μου να με βοηθάνε».

Στην αρχή ο Νταμιάν εμπνέεται από τις ζωγραφιές που βλέπει στη γενέτειρά του Ντόμπριτς και αρχίζει να σχεδιάζει δικά του πράγματα. Το πρώτο του γκράφιτι κάνει σε ένα εγκαταλελειμμένο μέρος – «ίσως με ένα ή δύο χρώματα, γιατί τα χρήματα των νεαρών καλλιτεχνών ποτέ δε φτάνουν». Του αρέσουν τα γράμματα, αλλά μήπως τα συνδέει σε λέξεις με μηνύματα;

«Δεν υπάρχει σημασία τι γράφεις – το σημαντικό είναι ο τρόπος, με τον οποίο το κάνεις, επειδή το στιλ είναι το διακριτικό μέσο σου», απαντά ο ίδιος. – «Με άλλα λόγια, όχι τόσο να απευθύνεις μήνυμα, αλλά μάλλον να αφήσεις ίχνος. Ενώ τα μηνύματα αφορούν περισσότερο την τέχνη του δρόμου, όπου υπάρχει ιδέα, που χρησιμεύσει για επικοινωνία με τους ανθρώπους, σε μας η διαδικασία είναι μονόπλευρη. Πιο εγωιστικοί είναι οι καλλιτέχνες γκράφιτι στο αστικό περιβάλλον, δηλώνοντας «είμαι ο τάδε, κάνω αυτό και ήμουν εδώ». Αλλά αυτό επίσης είναι μέρος της κουλτούρας.»

Στους πίνακες, για τους οποίους είναι πιο υπερήφανος, απεικονίζονται άστρα και πλανήτες. Πάνω σε ένα μέρος της πρόσοψης του σχολείου για παιδιά με ειδικές ανάγκες στη Βάρνα απεικονίζει σκιά πουλιού, που αναπλάθει το Διάστημα και προσωποποιεί την απέραντη ελευθερία – γιατί «το πουλί συμβολίζει την ελευθερία και το Διάστημα - την απεραντοσύνη». Παρόμοιο είναι το μήνυμα και της σκιάς ενός καθισμένου σε καρέκλα ανθρώπου, ο οποίος καπνίζει πίπα και ο καπνός της και πάλι αποτελεί το Διάστημα.

Το διαστημικό θέμα υπάρχει και στην υπόγεια διάβαση στην οδό Ντουμπρόβνικ της Βάρνας, στην οποία καλλιτέχνες γκράφιτι πρόσφατα ζωγράφισαν σε διεθνές φεστιβάλ, διοργανωμένο από τον Νταμιάν.

«Με το φεστιβάλ αυτό έδειξα ότι η κουλτούρα των γκράφιτι μπορεί να είναι πολιτισμένη – τα πράγματα να γίνονται νόμιμα, όμορφα, με αντίληψη και οργανωμένα» – λέει επίσης ο καλλιτέχνης. Πρέπει να υπάρχουν εξασφαλισμένοι χώροι, στους οποίους να ζωγραφίζεται – οι καλλιτέχνες χρειάζονται τέτοιους χώρους, καθώς και υλικά. Το αστικό περιβάλλον πάντα καθαρίζει τις μη επιθυμητές ζωγραφιές. Το ζήτημα είναι ότι οι άνθρωποι εξοργίζονται, βλέποντας γύρω τους μόνο αρνητικές, κακές ζωγραφιές ή ζωγραφιές που δεν καταλαβαίνουν. Έτσι παίρνουν αρνητική στάση απέναντι σε όλη την κουλτούρα των γκράφιτι. Αλλά σε μεγάλο βαθμό οι ίδιοι οι καλλιτέχνες επίσης φταίνε, επειδή μερικές φορές ζωγραφίζουν τις λεγόμενες «βόμβες» - γρήγορες ζωγραφιές με σκοπό αδρεναλίνη. Κατά τη γνώμη μου, ποτέ δε θα σταματήσουν αυτές οι απερίσκεπτες ζωγραφιές, που κάνουν τόσο νεαροί, όσο και καταξιωμένοι καλλιτέχνες. Η ιδέα είναι ο αριθμός τους να μειωθεί.»

Φωτογραφίες: podmosta.bg

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα