Πανδημία κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, που εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο και χωρίς γιατρικό. Ο συγγραφέας Βλαντιμίρ Ζάρεφ βλέπει βιβλικά σημεία στην ιδιόμορφη Αποκάλυψη, στην οποία ο άνθρωπος στέκεται μόνος με το προπατορικό αμάρτημά του.

Στη θεομηνία του κοροναϊού πράγματι υπάρχει κάτι βιβλικό, λέει ο συγγραφέας, τα μυθιστορήματα του οποίου έχουν μεταφραστεί σε μερικές ευρωπαϊκές γλώσσες. Και αναζητά τους λόγους «για τον τρόμο που έπληξε την Ανθρωπότητα» στα βάθη της ανθρώπινης φύσης.

«Εάν ο άνθρωπος δεν αλλάξει, δε θα επιβιώσει» - συμπληρώνει ο Βλαντιμίρ Ζάρεφ σε συνέντευξη για τη ΒΕΡ-Βίντιν. – «Ο ανθρώπινος πολιτισμός δεν έχει μέλλον, γιατί δεν μπορεί να προσαρμοστεί στους όλο και πιο μικρούς πόρους. Οι ίδιοι οι πόροι αυτοί όμως μπορούν να οδηγήσουν σε τρομακτικούς πολέμους, που θα σαρώσουν όλα τα θαυμάσια πράγματα, που έκανε κάποτε ο άνθρωπος.»

Τις ημέρες δοκιμασίας του ο συγγραφέας της αφήγησης με ονόματα της Παλαιάς Διαθήκης «Η Γένεσις», «Η Έξοδος» και «Ο Νόμος» γεμίζει με «μορφές πνευματικότητας». Εγκαταλείποντας τον εικονικό κόσμο του Διαδικτύου και τον πραγματικό κόσμο των αντικειμένων, ξαναδιαβάζει βιβλία, «για να δοκιμάσει τόσο τα προσόντα τους, όσο τον εαυτό του», και στο μεταξύ, σκέφτεται την υπόθεση του μελλοντικού μυθιστορήματός του. Στο επίκεντρό του θέτει το βραχώδες μοναστήρι στην τοποθεσία Άλμποτιν, κοντά στο Βίντιν, και ο βίος ενός μοναχού ησυχαστή, ο οποίος στη σιωπή του μιλάει με τον Θεό.

Ο σημερινός άνθρωπος χρειάζεται επίσης απομόνωση και συλλογισμό – για τον εαυτό του και για τους υπόλοιπους ανθρώπους, θεωρεί ο Βλαντιμίρ Ζάρεφ.

«Μοιράζομαι από καιρό την προαίσθησή μου, ότι ο νους είναι «ο καρκίνος» στη φύση» - λέει ο συγγραφέας. – «Σαν την ασθένεια, ο άνθρωπος με την αυθάδειά και τον ακραίο εγωισμό του καταστρέφει τον κόσμο, ο οποίος τον δημιούργησε και διατηρεί τη ζωή όλης της Ανθρωπότητας. Γι’ αυτό θεωρώ ότι αυτή η πανδημία είναι απάντηση της ανθρώπινης αφροσύνης. Ο ακραίος φιλελευθερισμός, η φαινομενική γνώση, ότι η ευτυχία είναι στην επιτυχία και τα χρήματα – αυτό πράγματι είναι μια ιδέα που στερείται λογικής.»

Η ευτυχία όμως κρύβεται σε πολύ πιο απλά πράγματα – να είσαι υγιής, να αγαπάς, να σε αγαπάνε. Και δεν έχει τίποτα κοινό με τον «παγκοσμιοποιημένο άνθρωπο», προγραμματισμένο, σύμφωνα με τα λόγια του συγγραφέα, από τη γέννηση μέχρι τον θάνατό του να καταναλώνει.

«Ξέρουμε, ότι για να είναι σταθερή η οικονομία της αγοράς, η παραγωγή της πρέπει να αυξάνεται κατά 5% ετησίως» - υπενθυμίζει ο Βλαντιμίρ Ζάρεφ. «Εγώ όμως ρωτάω – ως πότε; 5% σημαίνει ότι μετά από 10 χρόνια η Ανθρωπότητα θα παράγει δύο φορές περισσότερο. Δηλαδή, θα καταναλώνονται περιττή ενέργεια, περιττή ανθρώπινη εργασία και κυρίως πόροι, που δεν είναι ατέλειωτοι.»

«Έμαθα ότι στη συνοικία του Βίντιν «Νέος δρόμος», μια οικογένεια κατασκεύασε μάσκες και τις μοιράστηκε σε όλη τη γειτονιά». «Εξαιρετική χειρονομία», αναφωνεί ο συγγραφέας με την πίστη ότι στη σύγκρουση με τις δυσκολίες, μπορεί κανείς να βγάλει τις πιο κακές ιδιότητες του χαρακτήρα του, αλλά μπορεί και μέσω της σκέψης να εξευγενίσει τον εαυτό του.

«Σε παρόμοιες καταστάσεις έντασης και φόβου είναι πολύ σημαντικό να είμαστε μαζί, να στηριζόμαστε ο ένας στον άλλο, να είμαστε πειθαρχημένοι και έξυπνοι, να προσπαθήσουμε να αναχαιτίσουμε τον εαυτό μας και αυτή την ανόητη απληστία, που μας εμποδίζει να είμαστε πράγματι πνευματικά πλάσματα» - λέει ο συγγραφέας. – «Καθώς και να θυμηθούμε τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, ότι κανένας από μας δε θα φέρει μαζί του τίποτε από τη Γη, γιατί δεν έφερε τίποτα μαζί του όταν ήρθε στον κόσμο.»

«Κάθε πρωί προσεύχομαι στον Άγιο Ιωάννη της Ρίλα να σώσει τον βουλγαρικό λαό από εξαφάνιση – γιατί είναι ο δικός του λαός και γιατί εάν συνεχίσουμε με τον ίδιο τρόπο, βαδίζουμε προς έναν πολύ απαισιόδοξο τέλος», συμπληρώνει ο Βλαντιμίρ Ζάρεφ.

Επιμέλεια: Ντιάνα Τσανκόβα /πηγή: συνέντευξη του Τσβετομίρ Τσβετάνοφ, ΒΕΡ-Βίντιν/

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα