Μετά από ένα Σαββατοκύριακο-μαραθώνιο, κατά τον οποίο έπρεπε να διαβάσει έξι βιβλία, ο Σβετλοζάρ Ζέλεφ μοιράστηκε τα συναισθήματά του στο Facebook. «Δημιουργώ κίνημα για αργή ανάγνωση, αργή διατροφή, αργό πιόσιμο, αργό τρόπο ζωής» - με τα λόγια αυτά ανακοινώνει το «μανιφέστο» του. Σήμερα ο λογοτέχνης έχει αναγνωριστεί ως γκουρού του κινήματος και οι οπαδοί του μοιράζονται την εμπειρία να πιάσουν τη στιγμή στις σελίδες της πρόσφατα δημοσιευμένης συλλογής του «Για τον αργό τρόπο ζωής και την απόλαυση της ζωής»

Να ζεις βραδέως δε σημαίνει να σέρνεσαι στη ζωή με την ταχύτητα σαλιγκαριού, αλλά να ανοίξεις τα μάτια σου πλατιά και να απολαμβάνεις κάθε στιγμή.

«Το αργό δεν είναι ταχύτητα» - λέει ο Σβετλοζάρ Ζέλεφ. – «Το αργό είναι αρμονία μεταξύ του εσωτερικού μας κόσμου και της πίεσης του εξωτερικού κόσμου πάνω μας. Βρίσκοντας αυτά τα «αγκίστρια» του αργού τρόπου ζωής, κατορθώνουμε να απολαμβάνουμε τις στιγμές ηδονής. Από την ταχύτητα εξαρτάται αν θα απολαμβάνουμε τα σύννεφα, τον Ήλιο, το ηλιοβασίλεμα, το χρώμα και το άρωμα των φλαμουριών. Αυτά τα μικρά, αλλά τόσο όμορφα και σημαντικά πράγματα.»

Σύμφωνα με τον Σβετλοζάρ Ζέλεφ, χρειάζεται να πετάξουμε από τη ζωή μας όλα που δε μας αρέσουν, για να αρχίσουμε να ζούμε.

«Σημαντικοί είναι οι οικείοι, οι άνθρωποι που αγαπάμε, είναι σημαντικό να κάνουμε αυτά που μας αρέσουν, είναι σημαντικό να βρίσκουμε χρόνο για όλα αυτά τα πράγματα, που μας δίνουν ευχαρίστηση και μας κάνουν να νιώθουμε καλά» - συνεχίζει ο ίδιος. – « Το αν το αποκαλούμε «απόλαυση της ζωής» «αργό τρόπο ζωής» ή «αρμονία» δεν έχει καμία σημασία.

Ο δημοσιογράφος Γκεόργκι Τόσεφ – ένας από τους ήρωες του βιβλίου, λέει ότι μαθαίνει να μιλά αργά, να σκέφτεται αργά, να ζει με αργό ρυθμό, για να μην στερείται στιγμές που να μοιραστεί.

«Μια από τις αργές τελετές μου είναι να περπατώ μόνος μου στο δάσος, και ανεξάρτητα από το γεγονός που θέλω να μοιραστώ τη βόλτα με κάποιον άλλο, πρώτα πρέπει να τη μοιραστώ μαζί με τον εαυτό μου» - λέει ο ίδιος. – «Και επειδή είμαι άνθρωπος που αγαπά να μοιράζεται, αποφάσισα ότι πρέπει να βιώσω επαρκώς βαθιά όλα που μου συμβαίνουν, και όχι απλώς να περνώ από γεγονότα και ανθρώπους. Η επιβράδυνση του ρυθμού της ζωής είναι σημαντική για τον καθένα που συνειδητοποιεί ότι πρέπει να ανήκει όχι μόνο στον εαυτό του, αλλά και στους υπόλοιπους – από τους πιο κοντινούς μέχρι τους πιο μακρινούς.»

Στο γαστρονομικό της blog In Food Veritas η Αντριάνα Γκιουζέλεβα μετατρέπει σε λατρεία την αργή διατροφή. Ακόμη και αν είναι fast ή street food, ανεξάρτητα σε ποια άκρη του κόσμου, το πιο σημαντικό είναι να απολαύσεις την τροφή, θεωρεί η ίδια.

«Μια μικρή τελετή μου, για παράδειγμα, είναι να ξυπνήσω το πρωί λίγο πιο νωρίς από το απαραίτητο, για να έχω χρόνο για τον εαυτό μου. Ετοιμάζω τον καφέ μου και νερό με λεμόνι, ακούω τις ειδήσεις ή μουσική, χορεύω, σιδερώνω κάποιο ρούχο – από εκεί και πέρα ο χρόνος αρχίζει να κυλάει πιο γρήγορα. Και εάν δε μειώσουμε την ταχύτητα τουλάχιστον λίγο, δεν μπορούμε να βιώσουμε πλήρως και να εκτιμήσουμε τα πράγματα που μας δίνουν ευχαρίστηση.»

Η επιδημία του κοροναϊού, όχι μόνο επιβράδυνε, αλλά σταμάτησε τη ζωή μας, λέει ο Σβετλοζάρ Ζέλεφ. Και αυτό δεν πρέπει να γίνεται. Γι’ αυτό και σήμερα, όταν αρχίζουμε και πάλι να ζούμε σε γοργό ρυθμό, είναι καλά από καιρό σε καιρό να θυμηθούμε τον τίτλο του τραγουδιού του Στέφαν Βαλντόμπρεφ «Πιο χαλαρά».

Φωτογραφίες: bgnes, Ντιάνα Τσανκόβα

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα