Ο Στογιάν Γιόργκοφ επέλεξε να παρουσιαστεί στο βουλγαρικό κοινό με τα ασπρόμαυρα χρώματα. Ο καλλιτέχνης ενώνει τις φωτογραφίες του, που εκτίθενται στην γκαλερί της Σόφιας «Ρακούρσι», υπό τον τίτλο «18% Gravity». Για τα έργα του εμπνέεται από τους skaters της πλατφόρμας από μπετόν της Venice Beach στην Καλιφόρνια και τις ασταμάτητες προσπάθειές τους να ξεπεράσουν τη βαρύτητα. Και η άφθονη σε χρώματα και ηλιαχτίδες παραλία διαλύει στην ομίχλη, για να ολοκληρώσει την πυκνότητα της απεικόνισης.

«Τα πλάνα είναι αιώνια, ανεξάρτητα σε πιο μέρος της ημέρας έγιναν – κάποια είναι πιο σκοτεινά, αλλά – πιο φωτεινά» - λέει ο Στογιάν Γιόργκοφ. – «Πολύ αυθόρμητα φωτογράφησα τους skaters. Η πλατφόρμα μοιάζει με ένα μεγάλο γλυπτό. Σ’ αυτό το όμορφο μέρος ο καιρός αλλάζει γρήγορα, ιδιαίτερα ανάμεσα στον Μάρτιο και τον Ιούνιο – αυτό το μέρος του χρόνου αποκαλείται June Gloom. Τότε η ζέστη από την έρημο αρχίσει να «σπρώχνει» τις ομίχλες και την ψύχρα στον ωκεανό και είναι πανέμορφο. Αγαπώ να πηγαίνω εκεί και να φωτογραφίζω.»

Ο Στογιάν Γιόργκοφ από 26 χρόνια ζει στο Λος Άντζελες. Μετά από σύντομη διαμονή στη Γερμανία και σύγκρουση με τις συμμορίες στη Βουλγαρία, αποφάσισε να φύγει. Σύντομα πήδηξε τον φράχτη στα σύνορα μεταξύ των ΗΠΑ και του Μεξικού. Ο καλλιτέχνης δεν μιλά πολύ για τη ζωή πέρα από τον Ωκεανό και σαν σε καλειδοσκόπιο στρέφει το βλέμμα του προς κάποια εικόνα, που είδε στην τύχη.

Όταν με κίνδυνο για τη ζωή του πέρασε τα σύνορα προς τον ελεύθερο κόσμο, ο Στογιάν Γιόργκοφ έφερε λίγα υλικά πράγματα από την πατρίδα του – ανάμεσά τους και 56 ταινίες. Έτσι το πάθος για τη φωτογραφία από τα σχολικά του χρόνια κυρίευσε και πάλι τη ζωή του. Απλώς μια μέρα αποφάσισε να βγει με μια παλιά φωτογραφική μηχανή στον δρόμο και άφησε η ζωή να τον εκπλήξει με πρόσωπα, κίνηση, γαλήνη.

«Φωτογραφίζω πολύ στον δρόμο, αλλά δεν είμαι ακριβώς street photographer», λέει ακόμη ο Στογιάν Γιόργκοφ. – «Μάλλον θα χαρακτήριζα τα έργα μου ως αρχειακή φωτογραφία. Από καιρό συλλέγω φωτογραφίες που με πρώτη ματιά φαίνονται βαρετές και δεν περιέχουν ιστορία, που μπορεί εύκολα να αναγνωριστεί. Νομίζω όμως μια μέρα να κάνω μια έκθεση με τις φωτογραφίες αυτές και να αφήσω τον θεατή μόνο του να χτίσει ιστορία».

Από δύο χρόνια ο φωτογράφος μένει κυρίως στη Βουλγαρία. Τώρα ετοιμάζει βιβλίο με ιστορίες, που του συνέβησαν στο Λος Άντζελες. Και πάντα γυρίζει με φωτογραφική μηχανή στο χέρι. Φαίνεται διαφορετικά η πατρίδα μέσα από τον φακό και μέσα από τα συναισθήματα, τα όνειρα και τις αναμνήσεις;

«Όχι» - λέει λακωνικά. – «Ανακαλύπτω τα πάντα από την αρχή. Η Βουλγαρία είναι απίστευτη χώρα τόσο μέσα από τον φακό, όσο μέσα από τις αναμνήσεις. Ασφαλώς την αγαπώ. Και δεν υπάρχει «όμως». Ας όλοι τη νιώσουν μια μέρα σαν και μένα.»

Φωτογραφίες: Σ. Γκιόργκοφ, Γκαλερί Ρακούρσι, Ντ. Τσανκόβα

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα