Στην περιοχή της πόλης Σαπαρέβα μπάνια υπάρχει μια πολύ όμορφη εκκλησία. Ορθώνεται σ’ έναν λόφο στο χωριό Σαπαρέβο που βρίσκεται σε απόσταση μιας ώρας από την Σόφια. Δίπλα σ’ αυτόν τον ναό που είναι αφιερωμένος στην «Κοίμηση της Θεοτόκου» βρίσκεται πύργος με καμπαναριό και ρολόι.

Η ιστορία της εκκλησίας είναι γεμάτη θρύλους. Χτίστηκε από έναν πολύ φτωχό άνθρωπο, τον Κωνσταντίν Γκράχλιοβ, ο οποίος διατείνονταν πως η Παναγία εμφανίστηκε στον ύπνο του και του συνέστησε να την οικοδομήσει. Σε άλλο όνειρό του έλαβε υποδείξεις που να βρει κρυμμένο θησαυρό γιια να έχει χρήματα για την κατασκευή της. Και σήμερα στην εκκλησία φυλάσσεται ένα καζάνι στο οποίο υποτίθεται πως βρέθηκαν τα φλουριά. Ανεξάρτητα αν αυτό είναι αλήθεια ή όχι ο ναός είναι έργο τέχνης.

«Η εκκλησία μας είναι τρίκλιτη βασιλική και θυμίζει την εκκλησία στο μοναστήρι της Ρίλας, λέει ο πάτερ Ντιμίταρ από την «Κοίμηση της Θεοτόκου». Μόνο που αντί για τρούλους έχει καμάρες. Ο μάστορας που την έχτισε λεγόταν Μιλένκο και ήταν από το Ράντομιρ. Πρόκειται για τον μάστορα που έχτισε την νότια πτέρυγα του μοναστηριού της Ρίλας. Ο Μιλένκο έχει φτιάξει πολλές εκκλησίες στην περιοχή μας». 

Η εκκλησία στο Σαπαρέβο χτίστηκε για 3 χρόνια και εικονογραφήθηκε για άλλα 12. Οι εικονογράφοι ήταν της σχολής του Σάμοκοβ και μεταξύ τους ήταν ο Νικόλα Ομπραζοπίσοβ που ήταν μαθητής του Ζαχάρι Ζωγκράφ. Ο πατέρας του Νικόλα είχε συμμετάσχει στην εικονογράφιση του μοναστηριού της Ρίλα. Το ίδιο στυλ με τα πρότυπα της Ρίλας έχουν και τα ξυλόγλυπτα της «Κοίμησης της Θεοτόκου». Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό και σήμερα. Ο κεντρικός θόλος στηρίζεται σε 4 κολώνες και οι μορφές που τις κοσμούν είναι επίχρυσες.

Δίπλα στην εκκλησία όπως είπαμε υπάρχει πύργος.

«Το ρολόι για τον πύργο με το καμπαναριό είναι από την Ελβετία, λέει ο πάτερ Ντιμίταρ. Το έφεραν στην Βουλγαρία το 1934. Αγοράστηκε με δωρεές των χωριανών και δουλεύει ανελειπώς μέχρι σήμερα». 

Πως γιορτάζει η εκκλησία το Δεκαπενταύγουστο;

«Δόξα τω Θεώ όλο τον χρόνο μας επισκέπτονται αρκετοί νέοι, λέει ο ιερωμένος. Κάθε Κυριακή έχουμε λειτουργία και σημειώνουμε όλες τις μεγάλες γιορτές. Στην γιορτή της εκκλησίας μας που είναι και το πανηγύρι του χωριού μαζεύεται πολύς κόσμος. Έχει πάντα πομπή και αγιασμό. Κάνουμε κουρμπάνι (θυσία ζώου που μαγειρεύεται και μοιράζεται στους παρευρισκόμενους). Στην πλατεία έχει χορούς και τραγούδια, οι άνθρωποι γλεντάνε. Η εκκλησία μένει ανοιχτή όλη μέρα και οι πιστοί έρχονται ανάβουν κεριά και προσεύχονται».

Φωτογραφίες: Βενέτα Νικόλοβα

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα