Ήδη από την Αρχαιότητα η Σόφια είναι κέντρο διαφορετικών πολιτισμών, λαών και εθνών και αυτό οφείλεται κυρίως στη στρατηγική τοποθέτησή της – σε σταυροδρόμι μεταξύ της Δυτικής Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής. Η ριζική αλλαγή της εμφάνισης της Σόφιας άρχισε μετά την Απελευθέρωση της Βουλγαρίας το 1878, όταν η πόλη ανακηρύχτηκε πρωτεύουσα, η απόφαση για το οποίο λήφθηκε από την Ιδρυτική Εθνοσυνέλευση με πρόταση του κοινωνικού παράγοντα Μαρίν Ντρίνοφ. Η ιδέα του γρήγορα κέρδισε οπαδούς και ανάμεσα στα υπόλοιπα μέλη της Εθνοσυνέλευσης, διότι εκείνη την περίοδο ο καθένας ήθελε η Βουλγαρία να επεκταθεί στη Δύση και η πρωτεύουσα, δηλαδή, η Σόφια, να είναι στο κέντρο της χώρας.

Αυτές και άλλες περίεργες ιστορίες από το παρελθόν της σημερινής βουλγαρικής πρωτεύουσας μας υπενθυμίζουν νέοι άνθρωποι που επέλεξαν να ακολουθήσουν τα βήματα της άγνωστης Σόφιας με αφορμή την γιορτή της – 17 Σεπτεμβρίου. Η διαδρομή του γύρου τους καλύπτει μεγάλο μέρος των κτηρίων-συμβόλων της πρωτεύουσας. Όσοι επέλεξαν να νιώσουν σαν τουρίστες στη γενέτειρά τους μαθαίνουν όχι μόνο για τη νυν λειτουργία των κτηρίων αυτών, αλλά και για τη ζωή των προγόνων τους.

Ο διοργανωτής της ιστορικής βόλτας Πέταρ Μπούντινοφ διηγήθηκε για το Ράδιο Βουλγαρία για ένα από τα εμβληματικά μέρη της Σόφια τα εξής:

«Πριν από το χτίσιμο του Πανεπιστημίου της Σόφιας, με σχεδόν την ίδια σημασία για την πόλη στη θέση του βρισκόταν το λεγόμενο «Χάνι των Αετών». Ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα που έβλεπε ο καθένας που έμπαινε στην πόλη από την περίφημη Γέφυρα των Αετών. Το χάνι ήταν πόλος έλξης για όλους τους ταξιδεύοντες από την Ανατολή.

Σήμερα ο τόπος δεν έχει τίποτε κοινό με την εμφάνισή του από εκείνη την περίοδο, όταν σε μόλις λίγα μέτρα από το χάνι υπήρχε μεγάλος βάλτος και ο κάθε περαστικός προσπαθούσε να τον παρακάμψει. Σε απόσταση λίγων μέτρων από τον βάλτο αυτό στο παρελθόν, σήμερα εκεί βρίσκεται η Εθνική Βιβλιοθήκη, η οποία χτίστηκε στη θέση νεκροταφείου.»

Ειδική θέση στον δίωρο ιστορικό γύρο έχουν οι ευρωπαίοι αρχιτέκτονες που έδωσαν τη συμβολή τους στη μετατροπή του μικρού ανατολίτικου χωριού με λίγο πάνω από 11 000 κατοίκους το 1878, σε ακμάζουσα και γεμάτη ζωή πρωτεύουσα της Βουλγαρίας. Ανάμεσα τους είναι τα ονόματα του Τσέχου Άντονιν Κόλαρ, των Αυστριακών Φρίντριχ Γκρένανγκερ, Χέρμαν Χέλμερ και Φέρντιναντ Φέλνερ. Κάποια από τα κτήρια, που σχεδιάστηκαν από τους ξένους αρχιτέκτονες, μέχρι και σήμερα στολίζουν το κέντρο της Σόφιας και άλλων μεγάλων βουλγαρικών πόλεων. Στην πορεία των χρονών τα κτήρια γίνονται σιωπηλοί μάρτυρες διάφορων μοιραίων για τη χώρα αποφάσεων.

«Ίσως το πιο εντυπωσιακό κτήριο, που άλλαξε τον προορισμό του, είναι το Βασιλικό Παλάτι, που φαινόταν με εντελώς διαφορετικό τρόπο πριν και μετά την Απελευθέρωση. Είναι ένα κτήριο, που άντεξε σε όλα τα γυρίσματα της τύχης και ασφαλώς δείχνει την πρόοδο που πέτυχε την πόλη στην εξέλιξή της. Στην πορεία των χρονών το κτήριο περνάει από τουρκικό κονάκι, όπου ο Βασίλ Λέβσκι καταδικάστηκε σε θάνατο, σε παλάτι των ηγεμόνων του Γ΄ Βουλγαρικού Βασίλειο και σήμερα είναι μουσείο της τέχνης.»

Φωτογραφίες: Facebook/@postapkite, bgnes

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα